Maiba naman ng topic, ano kaya mararamdaman nyo kung nlaman nyong baog kayo? Yung sa haba ng panahon na nagttry kayo, tapos nalaman nyo in the end kahit anong try wala din pala mngyyri. Iniisip ko lang kung kaninong part mas masakit, sa lalake ba o sa babae? I know this is a very sensitive and serious issue lalo na sa mga mag-asawa. Mukang dun na kasi ako papunta. And i'm currently on a state of depression with no joke and looking for a psychological help in any way. I chose not to talk to my husband and hindi na din ako tumatabi sa knya sa pagtulog even sa pagkain.I chose to be alone. Kanya kanya kmi dito sa bahay di ko na sya pinapansin.I chose to be alone. I feel empty. Pagod na akong gumamit ng pt hindi ko na mabilang sa dami dahil nkkdepress lalo ang paulit ulit na result. Ang dami ko ng napkin na binili. Nagstock na talaga ako kasi di nako umaasa. Pagod na ata akong umasa. Yung pag-asa ko, nauubos na. Baka kung ibigay man, nandun nko sa point na wala na talaga. Na wala na yung saya. Wala ng excitement. I can't see myself kung san na ako papunta. Even our marriage. Kahit kelan, hindi naman ako hinanapan ng asawa ko ng anak, I know he loves me. But still there's a part of me na nraramdaman kong may kulang. Siguro dahil naunahan nko agad ng emosyon, i really don't know. Naiinggit sa iba??? Yes. Most definitely. Mga kapatid ko may mga anak na. Maysman sila sa anak. Ako pang panganay ang hindi magkaanak anak. Yung asawa ko may anak na din sa pagkabinata pero hindi nga lang lumaki sa knya kaya hindi nya daw alam kung kilala man lang sya. Hindi ko talaga alam bakit ko nrrnasan to ngyon. Malungkot ako sa loob ko. Na kahit kasama ko asawa ko sa sarili ko mismo may hinhanap ako. Lahat ng iyak, nailabas ko na ata. Lahat ng bakit, naitanong ko na din sa KANYA. Nkakapagod umaasa at mabigo.
😢😢😢😢
Anonymous