สอบถามคะ

เรากับสามีทำงานอยู่คนละจังหวัดค่ะ เราอยู่บ้านพักคนเดียว เจอกันเดือนละครั้งสองครั้ง ถ้าว่างตรงกันก็มีพาไปหาหมอบ้าง บางครั้งก็เหงาเหมือนกันค่ะช่วงท้องไตรมาสแรก ร้องไห้เลย🤣 แต่พอเข้าไตรมาสสองถ้าวันไหนรู้สึกเหงาจะหากิจกรรมทำกับลูกค่ะ เช่นคุยกับเค้า อ่านหนังสือให้เค้าฟัง นอนฟังเสียงหัวใจลูกเต้น ทำให้รู้สึกดีขึ้นเยอะเลยจ้าแม่

บ้านนี้ไม่ได้อยูด้วยกันเลยค่ะ สามีทำงานที่กรุงเทพ ส่วนเราเลี้ยงลูกอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด ตอนนี้กำลังท้องลูกคนที่สองจะแปดเดือนแล้วค่ะ ดีที่มีลูกเลยไม่เหงา แต่ก็คิดถึงสามีมาก เพราะเมื่อก่อนอยู่ด้วยกันตลอด ไม่เคยแยกกันเลย ทุกวันนี้กลายเป็นความเคยชินไม่เหงาแล้วค่ะ

บ้านนี้คุณพ่อทำงานต่างจังหวัด กลับมาบ้านเดือนล่ะครั้งเองค่ะ ตั้งแต่ท้องเคยพาไปหาหมอแค่สองครั้งเอง เราก็มีบ้างที่อาการซึมเศร้า แต่พยายามพาตัวเองให้ออกจากจุดนั้น พยายามหาอะไรทำ เราจะหาข้อมูลเรื่องท้อง เรื่องลูกเยอะมาก เพราะท้องแรกยังไม่รู้อะไรเยอะค่ะ สู้สู้นะคะ

บ้านนี้ทำงานคนละจังหวัดค่ะเติมเต็มด้วยการคอลบ้างถ่ายรูปบ้างเจอกันเสาร์อาทิตย์ทุกอาทิตย์ค่ะ คุณแม่ต้องทำจิตใจให้เบิกบานทำงานประจำของเราเพลินๆช่วยได้กลับบ้านมาหาอะไรสนุกดูจะได้ไม่เครียด สู้ๆค่ะคนเราต่างมีหน้าที่เพื่ออนาคตลูกน้อย

บ้านนี้พ่อไปราชการชายแดนค่ะ ท้องก็ดูแลตัวเอง หิวก็ดูแลตัวเอง กว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันลูกก็ปาไปเกือบ2ขวบเลยค่ะ ถึงแม้บางเวลาเราจะเศร้าจะอ่อนแอบ้าง แต่เป็นคุณแม่แล้วต้องพยายามเข้มแข็งเพื่อลูกเพื่อคำว่าครอบครัวนะคะ

บ้านนี้พ่อบ้านอยู่เกาหลีค่ะไกลโขเลยค่ะ.คิดมากเหมือนกันแต่ยังดีพ่อบ้านโทรหาทุกๆเวลาพัก.และก่อนนอนทุกวันค่ะ.อย่าคิดมากนะคะ.เกาหลีเป็นเมืองเปิดแม่บ้านนี้ก็พยายามไม่คิดมากเหมือนกันค้ะ.สุ้ๆเพื่อลุกในท้องเราค่ะ

พ่อไปทำงาน กทม.ค่ะ แม่อยู่บ้านคนเดียวตั้งแต่เริ่มตั้งท้องไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดตอนนี้ 25 weekแล้วแอบน้อยใจและนอนร้องไห้บ้างเหมือนกันค่ะ พยายามบอกตัวเองว่าพ่อไปทำงานเพื่ออนาคตของลูกค่ะ สู้ๆนะคะแม่เป็นกำลังให้ค่ะ

แม่บ้านนี้ ทำงานต่างจังหวัด พ่อของลูกก็ทำงานต่างประเทศ อาศัยเพื่อนข้างห้องที่ทำงานด้วยกันนี่แหละค่ะ ออกไปกินข้าว ซื้อของ หาหมอ...บลาๆ กลับห้องหาอะไรทำ ดูหนัง ฟังเพลง จะได้ไม่คิดมาก คิดถึงลูกเยอะ ๆจ้าแม่ ☺️✌

สามีอยู่ต่างประเทศค่ะ ก็โทรหาทุกวัน ถ้าเราเศร้าก็ร้องไห้กับสามีค่ะ ระบายปรับทุกข์ด้วยตลอด แต่เราพยายามเข้าใจกับเหตุการณ์ สิ้งที่เป็นอยู่ ก็จะออกนอกบ้านไปคุยกับญาติ เพื่อนบ้านบ้าง เพื่อจะไม่เหงาเกินไป ค่ะ

บ้านนี้ไปทำงานต่างประเทศคะแต่โทรคอลกันทุกวัน..มีเหงาคะบางที่กะร้องไห้คนเดียว..แต่กะต้องอดทนสู้พยายามไม่คิดมาก..คิดไว้อย่างเดียวว่าอนาคตของลูก..เด๋วพ่อกะมาอดทนหน่อยนะลูกพุดกะลูก สู้ๆนะคะ