พอรู้ว่าตั้งครรภ์คือเสียใจมาก ยังไม่พร้อมมีเลย ขนาดกินยาแล้วยังพลาดได้ แล้วช่วงที่ตรวจก็เป็นช่วงใกล้ฝึกงาน ฝึกงานคลังสินค้าซึ่งหนักมาก กังวลมาก แต่ดีที่เพื่อนๆช่วยเหลือ พี่เข้าใจ แล้วมีปัญหากับครอบครัวด้วย เพราะที่บ้านไม่โอเคกับเรื่องนี้มาก แต่ก็คุยกันจนเข้าใจขึ้นมาหน่อย แล้วมามีปัญหากับแฟน แฟนมีคนอื่น ทำร้ายร่างกายแต่เขาไม่ยอมเลิกวนเวียนตลอด สงสารลูกมากที่ต้องมาเจอแบบนี้ พอฝึกงานเสร็จกลับมาอยู่บ้าน ก็เลิกกันขาด มันเศร้ามากที่คอยคิดตลอดว่าลูกจะไม่มีพ่อ เป็นเวลาเกือบ3เดือนที่พยายามไม่เครียด เพราะจะคลอดแล้ว จนถึงกำหนดคลอดก็ยังไม่ปวดท้องโดนส่งไปอีกรพ. โดนกระตุ้น ปวดอยู่11ชม. แต่คลื่นหัวใจลูกไม่ดีเลยต้องผ่าด่วน ตอนนั้นใจหาญมาก สู้มาถึงวันที่จะเห็นหน้าลูกแล้ว ยังเกิดเหตุการณ์แบบนี้ จนผ่านไปด้วยดี ได้เห็นหน้าลูกคือทำตัวไม่ถูกเลย ไม่รู้ว่าต้องรู้สึกยังไง เพราะมันอธิบายไม่ถูก ลูกคนแรกด้วย ไม่กล้าจับลูก กลัวลูกเจ็บ เพราะอุ้มไม่เป็น อีกอย่างเป็นคนที่ไม่ชอบเด็กมากๆ ตอนนี้ลูกได้1เดือน14วันแล้ว เลี้ยงตามลำพัง สติหลุดไปบ้าง แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่เห็นลูก ต่อให้ที่ผ่านมาเจอเรื่องแย่ๆขนาดไหน มีแค่ลูกที่ยังสู้มาด้วยกัน และอยู่ข้างกันมาจนถึงวันนี้ เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยายออกมา
อ่านเพิ่มเติม
