🎪 โพสต์นี้ลุ้นรับยกเซ็ต!!! เอาไปเลยที่นอนเด็ก เบาะไข่ พร้อมหมอนหลุม

ชีวิตเป็นแม่เริ่มต้นตั้งแต่รู้ว่าท้อง รู้สึกตื่นเต้นมาก 2เดือนแรก ประคองท้องไม่ยกของหนักไม่ทำเสี่ยงอันตรายใดๆทั้งสิ้นเข้าเเอพอาเซี่ยนพาเร้นนับวันแล้วนับวันอีกดูเจ้าลูกชายว่าตัวใหญ่ขนาดไหนแล้วอยู่ในท้องโควิดมาก็เป็นห่วงๆกินต้มตำงดปลาร้างดของเผ็ดงดทุกอย่าง เดี่ยวจะไปกระทบต่อลูก เข้าเดือนสี่เริ่มดิ้นในท้องเริ่มต้อดเยอะขึ้นๆทุกวัน ไปหาหมอจากกลัวเข็ม กลายเป็นว่าฉีดมาเลยๆ เพื่อลูกในท้อง เข้าเดือนห้าท้องชักเปล่งประกายเล็กน้อยถีบเก่ง ทำให้ได้รู้ว่าลูกอยู่สบายดี เข้าเดือน6เดือน7 ลูกแม่เริ่มตัวใหญ่ขึ้นแม่ก็ทำงานได้ตามปกติ ส่วนลูกก็มีช่วงเวลาถีบ ดิ้น นอน เป็นระยะๆ เข้าเดือนที่8 ขยับเเขนขาอะไรก็ชาไปหมด ร่างกายแม่เริ่มเปลี่ยนไปกับเจ้าลูกชายที่โตขึ้น ทำเสริมสวยยืนทั้งวัน ขาอ่อนล้าเลย บางที่ลูกถีบนี้ขาอ่อนเลย5555 กินเก่งมาก ปิดร้านแล้วรีบทำกับข้าวกินต่อ ทำแบบปุ้ฟเฟ่มากกินได้สามสี่คน นี้กินคนเดียวเลย สงสัยลูกคงหิว งอแงในท้องบอกกินเยอะๆๆเอาอีกๆบางทีกินหมูกะทะคนเดียวตอนนอนบางทีเที่ยงคืนลุกขึ้นมากินนมขนมปัง อืมมม นึกแล้วขำคือแบบหิวมากกเลยในความรู้สึก เข้าเดือน9 ลุกนั้งเหาะเหินเดินลำบากขาเป็นเหน็บร้าวไปหลัง เหมือนตุ่มเลย5555 นอนแล้วไม่อยากลุก 555 ใส่กางเกงในลำบากของจริงอาบน้ำนั่งอาบเอา แต่มีความสุขคุยกับลูกในท้อง ถึงแม้ระหว่างท้องจะมีเรื่องราวไม่สบายใจหน่อยแต่ก็ผ่านมาได้ ท่านอนไม่ต้องพูดถึงเลยตะแคงซ้ายได่ท่าเดียวจ้า ก่อนวันคลอดรีบเตรียมจัดของก่อนสามวันตื่นเต้นมาก วันคลอดจริงผ่าคลอด เห็นคนอื่นเขาหลับกับแต่แม่ยูกิไม่หลับแน่นอนคิดว่าลูกออกมาต้องเช็กลูกก่อนด้วยตาว่าโอเครครบถ้วนสมบูรณ์ไหม หมอเอามีดเอาอะไรมาโดนลูกรึเปล่า พอเห็นลูกโอเครก็สบายใจ หมอเข็นไปต่อห้องพักฟื้น รอครบเวลา ให้นมลูกครั้งเเรก รู้สึกดีมาก จากมั้นใจพอเป็นแม่มือใหม่ก็ตื่นเต้นไปหมดกลายเป็นจับท่าจับทางไม่ถูก พอกลับมาบ้าน เจ็บเต้านมมากเต้าคัดตึงน้ำนมที่เยอะ ไหลตลอด ช่วงเวลาทารก1เดือนเเรกของลูกผ่านไปไวมาก อดหลับอดนอนมีความสุข ถ้าย้อนกลับไปก็อยากดูแลลูกให้ดียิ้งกว่าเก่า100เท่า ทุกช่วงเวลาถ้าแม่คนไหนดูแลลูกน้อยจะบอกว่าใส่ใจให้เต็มที่เลยค้าผ่านไปไวมาก ตัดภาพมาปัจจุบันลูกแข็นแรงร่าเริงสดใส7เดือนครึ่งกำลังจะก้าวเดินจับขอบเตียง หัดกินผลไม้เนื้อสัตว์เล็กน้อย ถือขวดนมมือเดียว น่ารัก อแค่ให้ลูกมีความสุขเติบโตแข็งเเรงในทุกวัน ร่าริงสดใสสมวัย มีแต่คนรัก แค่นี้ก็มีความสุขที่สุดแล้วค้า

ประสบการณ์จากการเป็นแม่ " ตอนเจ็บท้องจะคลอดลูกคนที่ 2 วันที่ 25 กรกฏาคมแม่มีอาการน้ำคล่ำไหลตอนเที่ยงคืนตอนนั้นแม่งงมากว่าน้ำอะไรลุกขึ้นมาบอกแฟนว่ามีน้ำอะไรไหลออกมาก็ไม่รู้เพราะลูกคนแรกไม่เคยมีประสบการณ์น้ำคล่ำไหลเลย 555 แฟนก็บอกว่าคงไม่มีอะไรเพราะตอนนั้นแม่ก็ไม่มีอาการเจ็บท้องอะไรเลยจนตี 1 กว่าๆแม่มีน้ำคล่ำไหลออกมาอีกตอนนั้นเริ่มกังวนมากเลยโทรถามหมอที่ห้องคลอดที่โรงพยาบาลที่ทำการฝากท้องคุณหมอก็บอกว่าถ้ายังไงก้อมาตรวจที่โรงพยาบาลก่อนก็ได้ตอนนั้นแม่ก็ยังไม่มีอาการเจ็บท้องเลย เลยบอกคุณหมอว่าขอดูอาการก่อนพอตี 3 แม่มีน้ำคล่ำไหลออกมาอีกบวกกับอาการเจ็บท้องแต่ไม่ถี่เท่าไรแม่เลยชวนคุณพ่อไปโรงพยาบาลระหว่างทางไปโรงพยาบาลอาการเจ็บท้องเริ่มถี่ขึ้น ไปถึงคุณหมอก็ทำการตรวจปากมดลูกตรวจเสร็จปากมดลูกเปิดแค่ 1 เซนคุณหมอเลยให้นอนรอดูอาการและให้คุณพ่อกลับไปรอที่บ้านเนื่องจากไม่สามารถเฝ้าได้จากตี 3 จนถึงเวลาเที่ยงคุณหมอได้มาทำการตรวจปากมดลูกอีกครั้ง คราวนี้ปากมดลูกเปิด 4 เซนในใจแม่ตอนนั้นคิดว่าสงสัยจะคลอดประมาณ 4-5 โมงเย็นแน่ๆ แต่ว่าอาการแม่หนักขึ้นมาทันทีมดลูกบีบตัวพร้อมกับมีลมเบ่ง แม่ก็เลยทำการเบ่งอยู่บนเตียงรอคลอดจนเที่ยงครึ่งแม่ได้บอกพยาบาลว่ามีลมเบ่งแล้วแต่พยาบาลบอกว่ายังไม่คลอดหรอกค่ะคุณแม่ปากมดลูกพึ่งเปิด 4 เซนเอง แม่ก็เบ่งวนไปจร้าจน 12:50 น. แม่ตะโกนบอกพยาบาลอีกครั้งว่าแม่ไม่ไหวแล้วเบ่งจนแม่รู้สึกว่าหัวน้องดันออกมาแล้ว คุณหมอเลยมาทำการตรวจปากมดลูกอีกครั้ง ครั้งนี้คุณหมอบอกเข้าห้องคลอดได้เลยพอเข้าไปในห้องคลอดแม่ก็ทำการเบ่งเต็มทีเลยจร้า เบ่งอยู่ประมาณ 3 ทีหัวน้องก็ออกพร้อมกับแผลที่ฉีดขาดจร้าเพราะคุณหมอไม่ได้ทำการตัดแผลเลย ตอนรอเจ็บท้องคลอดว่าทรมารแล้ว แม่ว่าตอนเบ่งทรมารกว่าอีก แต่พอน้องออกมาแล้วทุกอย่างคือโล่งมาก จนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแม่มารอน้องที่ห้องพักฟื้นแต่คุณหมดเดินมาบอกแม่ว่า ตอนนี้น้องมีภาวะหายใจเร็วอาจจะได้ถูกส่งไปอยู่ที่ห้องเด็ก ตอนนั้นแม่ใจหายมากพอคุณหมดเดินออกไปแม่นี้น้ำตาไหลเลยกลัวไปหมด แต่พอสักพักคุณหมอเดินอุ้มน้องมาให้แม่ดีใจที่น้องไม่เป็นอะไรมาก น้องคลอดในวันที่ 25 กรกฎาคม 2564 วันอาทิตย์ เวลา 13:00 น้ำหนัก 3068 กรัม เพศชาย ตรงกับวันพระใหญ่พอดี ชื่อ ด.ช พีรพัฒน์ พรมมาผิว ชื่อเล่น น้องออนิว ตอนนี้น้องอายุได้ 18 วันครับ

ประสบการณ์การตั้งครรภ์ ของลูกทั้ง 2 คนมีความรู้สึกต่างกันนิดๆค่ะ หลังจากที่รู้ว่าตัวเองได้ตั้งครรภ์ครั้งแรกก็ดีใจมากแต่ก็แอบมีความกังวลอยู่นิดๆเนื่องจากยังไม่พร้อมกับอะไรหลายๆอย่างในช่วงแรกๆเพราะกลัวว่าจะเลี้ยงเขาได้ไม่ดี แต่ความกังวลนั้นก็เริ่มหายไปเรื่อยๆจนกระทั่งตอนเข้าเดือนที่4 แม่เกิดอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์ชนขณะที่กำลังจะไปทำงาน ตอนนั้นกลัวมากๆ กลัวว่าจะเสียลูกคนแรกไปเพราะรถที่แม่ขับได้ล้มทับท้อง ตอนนั้นปวดท้องมากแต่ไม่มีเลือดออกทางช่องคลอดจนไปถึงโรงพยาบาลจนคุณหมอตรวจรายละเอียดครบทุกอย่างจนผลออกมาว่า ลูกในครรภ์ไม่เป็นอันตรายอะไรเลย ตอนนั้นถือว่าโชคดีมากๆๆที่ลูกยังอยู่กับเราหลังจากนั้นเราได้ระมัดระวังตัวเองมากขึ้นจนกระทั่งครบกำหนดคลอดเดือนกุมภาพันธ์ สิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุดคือวันที่เจ็บท้องคลอดลูกคือวันเกิดของเราพอดี สวรรค์สร้างสิ่งนี้มาให้คือแม่และลูกเกิดในวันเดียวกันและเราได้ลูกสาวด้วย💗 แต่ก็ถูกสวรรค์กลั่นแกล้งอีกครั้งเมื่อวันที่คุณหมอนัดตรวจหลังคลอดนั้น อาการของแม่ปกติดีทุกอย่างแต่ลูกของเราต้องแอดมิทและส่งตัวไปโรงบาลของรัฐประจำจังหวัดเพราะคุณหมอตรวจเจอว่า ลูกของเราเป็นโรคหัวใจตั้งแต่กำเนิดจะต้องนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลเพื่อรอผ่าตัดหัวใจ แต่ใครจะคิดว่าลูกของเราจะได้นอนรักษาตัวเพื่อรอผ่าตัดแค่4คืนแล้วลูกก็จากเราไปทั้งๆที่ไม่มีอาการอะไรผิดปกติไปเลย ตอนนี้ลูกคนแรกได้ไปเป็นนางฟ้า ได้กลับไปรักษาตัวอยู่บนสวรรค์ ทั้งที่อายุได้แค่ 22วัน ช่วงนั่นทำใจไม่ได้เลย ไม่มีจิตใจจะทำอะไรเลยทั้งนั้น แต่กว่าจะผ่านช่วงนั้นไปได้คือทรมานมากๆ จนเวลาผ่านไป 1ปีกว่าๆหลังจากที่ลูกคนแรกจากไป สิ่งมหัศจรรย์ได้เกิดขึ้นอีกครั้ง เพราะเราตั้งท้องลูกคนที่2 เราดีใจมากๆๆ มากที่สุดแต่ก็แอบกลัวอีกเหมือนเคยกลัวว่าลูกคนที่2 จะเป็นเหมือนคนแรกแต่โชคเข้าข้างเรา ทุกๆนัดที่คุณหมอนัดดูอาการจะตรวจความผิดปกติของลูกดูเกือบทุกรอบจนรู้ว่าลูกคนนี้แข็งแรงดี หัวใจไม่ผิดปกติใดๆแถมยังได้ลูกสาวอีกครั้งค่ะ ดีใจมากๆๆ💖💖 ลูกคนนี้เราบำรุงดีมากๆอะไรที่เขาว่ากินแล้วบำรุงลูกดีเรากินหมดเลย ถึงแม้จะมีแพ้มากในช่วงแรกๆ จนตอนนี้เราตั้งครรภ์ได้ 20W2Dแล้ว ตื่นเต้นทุกๆครั้งที่ลูกดิ้น นับวันที่จะได้เจอหน้าลูกคนที่2 แล้วค่ะ❣️💖

ประสบการณ์ท้องลูกคนแรกค่ะ ผ่าคลอดเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม 2564 มานอนรพ.ตั้งแต่วันที่ 11 สิงหาคม 2564 แล้วค่ะ นอนแยกอยู่ในห้องกระจกค่ะก่อนอื่นก็ทำการสว๊อกตรวจหาเชื้อโควิดพยาบาลเดินเข้ามาวัดคลื่นหัวใจลูก ผลสว๊อกออกตอน18:30น. ไม่พบเชื้อ เลยได้ย้ายมานอนห้องรวม พยาบาลให้งดอาหารงดน้ำหลังเที่ยงคืน ตั้งแต่4ทุ่มพยาบาลจะมาวัดอุณหภูมิวัดความดันและฟังเสียงหัวใจทุกๆชม.จนถึงตี3ค่ะ กว่าจะได้นอนก็ราวๆดี4กว่าๆ พอตื่นเช้ามา ประมาณ7โมงเช้าวันที่ 12สิงหาคม2564 พยาบาลเจาะสายน้ำเกลือแล้วก็ต่อที่ปัสสาวะค่ะ 9โมงกว่าๆก็มีเตียงนอนมารับไปที่ห้องผ่าตัด วันนั้นมีคิวผ่า4คิว ได้เข้าเป็นคิวแรกเลยค่ะ ตอนเข้าไปที่ห้องผ่าพยาบาลก็ทำความสะอาดหน้าท้อง ตอนแรกให้ดมออกซิเจน พอทำความสะอาดเสร็จพยาบาลก็ให้ดมยาสลบค่ะ กลิ่นแสบคอมากเลยค่ะหลับไปตอนไหนไม่รู้ตื่นมาอีกทีอยู่ตรงหน้าห้องก่อนเข้าผ่า รอบุรุษพยาบาลมาเข็นรถออกไป ออกมาได้เจอสามีและแม่รออยู่ด้านล่าง ยังไม่ได้พบลูกเลย บุรุษพยาบาลพาเข้ามานอนในห้องพักฟื้นตอนระหว่างเคลื่อนย้ายเจ็บหน้าท้องมากค่ะแต่ยังมีอาการเมายาสลบค้างอยู่สะลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่น พอฟื้นจากยาสลบได้ก็ถามพยาบาลว่าเขาจะพาลูกมาตอนไหนตอนแรกพยาบาลบอกว่าอีกสักพักต้องรอดูอาการ2ชม.ก่อน ก็รอไปจนผ่านไปหลายชม.แล้วก็ยังไม่ได้เจอลูก แม่กับสามีก็โทรมาถามอยู่ตลอดว่าได้เจอลูกหรือยัง จนผ่านไป1วันแล้วก็ยังไม่ได้เจอ 13สิงหาคม2564 แม่และสามีนำของมาฝากไว้ให้แล้วลองถามพยาบาลเกี่ยวกับลูกซึ่งตอนนั้นก็พยาบาลก็ไม่ได้บอกอะไร จนแม่ทนรอไม่ไหวเลยโทรให้เพื่อนที่เป็นพยาบาลที่นี่ถามดูให้ พยาบาลก็เดินออกมาบอกว่า ลูกเราน้ำเข้าปอดตอนผ่า นอนให้ออซิเจนกับให้น้ำเกลืออยู่ในตู้อบตั้งแต่เมื่อคืน แม่โทรมาบอกตอนแรกตกใจมากค่ะ ทำไรไม่ถูกเพราะจะลุกก็แทบจะไม่ไหว เจ็บแผลผ่าตัดอยู่แต่ก็พยายามที่จะลุกให้ไวที่สุด พอมาตอนบ่าย3พยาบสลมาถอดสายน้ำเกลือกับสายปัสสาวะออกเราก็ต้องลุกไปเปลี่ยนผ้าอนามัยเอง ตึงเจ็บแผลไปหมดเลยค่ะหายใจไม่ค่อยสะดวก พอเดินกลับจากห้องน้ำมานั่งพักข้างเตียงได้สักพักเราก็เดินไปบอกพยาบาลว่าเราอยากพบลูกจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้เจอลูกเลยค่ะ ใบแจ้งว่าเราคลอดตั้งแต่10:54 วันที่12สิงหาคม2564 จนถึงตอนนี้13สิงหาคม2564 17:40น.เราก็ยังไม่ได้พบลูกเลย

ประสบการณ์จากการได้เป็นแม่คือ ตอนที่รู้ว่าตัวเองท้อง คือไม่คิดว่าจะท้องเพราะกินยาคุมกำเนิดอยู่ แต่ลืมกิน เลยพลาดท้อง ตอนที่รู้ว่าท้องมันหลากหลายความรู้สึกมาก ดีใจปนตกใจ อยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ เพราะก็อยากมีลูกมานานแล้ว แต่แค่คิดว่ายังไม่พร้อม แต่พอตั้งแต่อุ้มท้องก็ดูแลตัวเองมาตลอด กินยาบำรุง ดื่มนมทุกวัน คอยคุยกับลูก เปิดเพลงให้ลูกฟัง ลูกจึงแข็งแรงมาก ดิ้นเก่ง ป๋าของลูกชอบพาแม่ซิ่ง เวลานั่งรถ แต่ลูกก็ไม่เคยเป็นอะไร เหมือนจะชอบด้วย เพราะดิ้นตลอด สงสัยนางจะดีใจที่ได้นั่งรถ พอช่วงท้องแก่ใกล้คลอด แม่ก็ลุกนั่งลำบากไปหมด นอนก็ลำบาก ตอนกลางคืนก็ชอบเป็นตะคริว ตื่นมาร้องโอดโอยทุกคืน แต่แม่ก็ทนได้ เพื่อเจ้าตัวน้อยของแม่ แม่ยังจำได้เลยวันที่จะคลอดหนูตอนกลางคืนตื่นมาเข้าห้องน้ำ รู้สึกว่าทำไมกางเกงเปียกๆ ก็คิดว่าฉี่เล็ด ก็นอนต่อ พอเช้ามาเท่านั้นแหละ น้ำเดินจ้า ไหลเป็นทางเลย แม่ตื่นเต้นมาก เพราะนี่เป็นท้องแรก ของก็ยังไม่จัดใส่กระเป๋าเลย เพราะคลอดก่อนกำหนด ป๋ารีบพาแม่บึ่งไปรพ.ทันที ไปถึงเขาก็พาเข้าห้องคลอด ตรวจปากมดลูก ปากมดลูกเปิดแค่ 2 ซม.เอง ก็นอนรอไปเถอะ จนบ่ายโมงก็ไม่เปิดเพิ่ม หมอเลยให้ยาเร่งคลอดผ่านทางน้ำเกลือ หลังจากนั้นไม่นาน แม่ปวดท้องมาก ปวดมดลูกแบบบีบๆหายๆ ปวดทุก 3 นาทีเลย นอนร้องทุรนทุราย ไม่เคยปวดท้องมากอะไรขนาดนี้ เป็นการปวดท้องมากที่สุดในชีวิต ปวดอย่างนั้นประมาณ 5 ชม. แล้วพยาบาลก็ฉีดยาแก้ปวด หรืออะไรซักอย่างให้เข้าไปในน้ำเกลือ หลังจากนั้นแม่ก็หายปวด และมดลูกแม่เปิดครบ10ซม.เเล้ว ตอนนี้รู้สึกแบบปวดอึ อยากเบ่งมาก พยาบาลบอกว่าจะคลอดแล้ว แม่ก็เบ่งยาวๆประมาณ 4 ที ลูกแม่ก็ออกมา ออกมาทีแรกไม่ร้องเลย จนพยาบาลต้องหยิกถึงจะร้อง พยาบาลบอกว่า สงสัยอยู่ในท้องนานลืมตื่น พอคลอดหนูออกมาปุ๊บ แม่หายปวดท้องเป็นปลิดทิ้งเลย พยาบาลบอกว่าเป็นผญ.หนัก 3160 กรัม คลอดตอน 19.41 แม่อยากเห็นหน้าลูกแล้ว แต่เขาเอาลูกไปไหนไม่รู้ พอเขาพาลูกมาให้แม่นี่น้ำตาจะไหลเลย ดีใจมากที่ได้เจอหนู ดีใจมากที่ได้มีหนูเข้ามาในชีวิตแม่ ขอบคุณนะลูก ที่เกิดมาเป็นลูกแม่ ลูกแม่น่ารักที่สุด เพิ่งรู้ว่าความรักของแม่เป็นยังไง ก็ตอนที่เราได้เป็นแม่คนเองนี่แหละค่ะ ขอบคุณค่ะที่อ่านจนจบ 😊

ชีวิต หรือประสบการณ์การเป็นแม่ สำหรับมายด์นะคะ มายยังจำความรู้สึกได้ดี วันที่เขากำลังจะลืมตาดูโลก วันนั้น เป็นวันที่เราตื่นเต้นมาก และเหงื่อตกตลอดเวลา วินาทีที่เข้าคลองผ่าตัด คือตื่นเต้นมาก หน้าตาเขาจะเป็นอย่างไร เราจะเจ็บไหม เขาจะปลอดภัยไหม เราจะทนจนเห้นหน้าเขาได้รึเปล่า มายเป็นคนกลัวการผ่าตัดมาก อะไรที่เป็นเกี่ยวกับมีดและมีแผล คือไม่เอาเลย แต่วันนั้นตื่นเต้นสุดๆ และพีคสุดคือยาชาไม่ออกฤทธิ์.... หมอเลยให้ดมยาสลบ เราก้แบบ อ้าว ก้ไม่ได้เห้นหน้าเขานะสิ เราสลบไปตอนไหนก้ไม่รุ้ตัว ฟื้นอีกที คืออยุ่หน้าห้องผ่าตัด ปวดแผลมาก หนาวไปหมด และก้รุ้สึกว่าท้องโล่งๆๆ นี่คือเราคลอดแล้วใช่ไหม ลูกอยุ่ไหน ทนพิษบาดแผลไม่ไหว เลยสลบหลับต่อ จนขึ้นมาห้องพัก และก้เจอหน้าแฟน แฟนถามว่า เห้นหน้าลูกยัง เราก้แบบยังเลย แต่จำได้ว่า พี่พยาบาลจะถ่ายรูปไว้ให้ เพราะเราฝากมือถือไว้กับพยาบาล จึงขอมือถือจากแฟน พอเปิดดูรูปในมือถือ คือแบบ ตื้นตันมากก น้ำตาจะไหล เขาร้องไห้ ตัวขาวจั้ว เราร้องไห้ น้ำตาไหลเลย นี่คือความรุ้สึกความเป็นแม่สินะ ที่ เราอุ้มท้องมา 9เดือน รักเขา ด้วยไม่ได้เห้นหน้า มหัศจรรย์มาก ที่ คนเรา สามารถมีคนๆหนึ่งในท้องได้ เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยคะ ที่เรา ได้เผชิญ หน้า อะไรแบบนี้ ที่ไม่เคยวางเพลนมาก่อน ว่าเราต้องคลอดแบบไหน อะไรยังไง เราท้องแข็ง ก้มารพ.เลย หมอก็จับผ่าเลย เพราะน้องดิ้นน้อยลง ขาดออกซิเจน ใจเรานี่แบบ ไม่ทันตั้งตัวเลย...แต่รักเขา รักเขามาก พอหลังจากคลอดแล้ว ก้ไม่ได้เจอหน้าเขาอีก 5วัน ได้แต่วีดีโอคอลผ่านคุณพยาบาลnr เพราะว่า คนในครอบครัวเราติดโควิด แบบ คุณพระ! ลูกก้ไม่ได้เจอ ลงไปหาก้ไม่ได้ นมจากเต้า ตั้งใจว่าจะให้เขากิน สุดท้ายจบเหตุหมด ร้องไห้เสียใจมาก ยุคนี้ พอได้เจอเขาน้ำนมก้หดหมด ทุกอย่างคือผิดแผนหมดเลย จากที่ตั้งใจไว้ เราไม่ได้เจอหน้าเขาคลังคลอด ลงไปเลี้ยงลูกก้ไม่ได้ไป แต่ความเป็นแม่ คือคิดถึงเขามากก เขาจะเป็นอย่างไร นอนร้องไห้ตลอดเลย นี่แหละคือชีวิต และประสบการณความเป็นแม่ในยุคนี้ อะไรมันก้เกิดขึ้นได้ เราแค่ต้องระวัง และตั้งสติ ให้ได้ สุดท้ายก้จะผ่านมันไปได้ ตอนนี้ได้เจอหน้ากันแล้ว เขาคุยกันเก่งมาก และปลอดภัยทั้งแม่และลูกคะ ❤️

ประสบการณ์การเป็นแม่ สวัสดีค่ะ ตั้งครรภ์ลูกคนแรกค่ะตัวคุณแม่อายุปัจจุบัน 27 ปี ห่างกับคุณพ่อของเจ้าตัวเล็ก 4 ปีค่ะ ความตั้งใจตั้งแต่แรกๆเลยเราจะมีเบบี๋ตอนที่คุณพ่ออายุ 30 ปี หลังแต่งงานได้ 3 เดือนน้องก็มาเลยค่ะ ตรวจครั้งแรกคือแอบลุ้นว่าใช่แล้วแหละ ผลออกมา 2 ขีด คือแบบตกใจบวกกับตื่นเต้นมากค่ะ ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้ พอรู้ว่าท้องรีบไปฝากครรภ์ทันที เวลามีปัญหาอะไรเราจะได้แก้ปัญหาได้ทันท่วงที ไม่มีอาการแพ้ท้องเลยค่ะถือว่าโชคดีมากๆ อายุครรภ์เริ่มมากขึ้นท้องคุณแม่เริ่มออกชัดเจนใครที่เจอก็จะทักเสมอว่าลูกผู้ชายแน่นอนดูจากลักษณะท้องของคุณแม่ แต่ตัวคุณพ่อเขามั่นใจเสมอว่ายังไงก็ลูกสาว อายุครรภ์ครบกำหนดดูเพศลูก คุณหมอบอกว่าลูกสาวนะครับ คุณพ่อคือยิ้มไม่หุบเลย น่าจะดีใจมากๆ เพราะครอบครัวของเขามีแต่ผู้ชายค่ะ คุณหมอที่คลีนิคให้ไปตรวจคัดกรองดาวน์ซินโดรมที่โรงพยาบาลและคุณหมอที่โรงพยาบาลถามว่าคุณแม่ตรวจคัดกรองเบาหวานหรือยังในครอบครัวมีใครเป็นไหม เราก็ตอบไปว่ายังค่ะ มียายและแม่ค่ะเป็นเบาหวาน คุณหมอเลยให้ตรวจคัดกรองเลยในวันนั้น ผลออกมาว่าน้ำตาลเกินเกณฑ์ ได้ 151 กังวลเลยค่ะทีนี้กลัวเป็นโรคเบาหวานขณะตั้งครรภ์ คุณหมอเลยนัดไปตรวจรอบ 2 ให้อดข้าว อดน้ำหลังเที่ยงคืน ก่อนจะถึงวันนัดตรวจพยายามศึกษาหาข้อมูลในการจะทำให้น้ำตาลตามเกณฑ์ ทำตามหมดค่ะ ยอมรับว่าเครียดมาก และผลในรอบนี้เจาะเลือด 4 ครั้งผลผ่านทั้ง 4 ครั้งค่ะ ดีใจมากๆ ส่วนผลการคัดกรองดาวน์ซินโดรมก็เสี่ยงต่ำค่ะ เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเลยดีใจมากๆ พออายุครรภ์มากขึ้นความเจ็บปวดก็ตามมา เวลานอนจะปวดตรงสะโพกด้านซ้ายขยับตัวยากมากๆค่ะ เริ่มปวดหลังด้านขวา แต่เพื่อตัวเล็กแล้วนั้น ต้องสู้และอดทนเพื่อเขา ความรู้สึกนี้รู้เลยว่าเราเข้าใจแม่เรามากแค่ไหน ยิ่งทำให้รักแม่เพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมก็ตอนที่เราได้มาสัมผัสรับรู้ถึงการเป็นแม่คนนี้ละค่ะ ตอนนี่นับวันรอเจอหน้าเจ้าตัวเล็กทุกๆวันเหลือเวลาอีกแค่ 2 เดือนนิดๆ ก็จะได้เจอกันแล้วค่ะ อะไรที่ว่าดีมีประโยชน์หาท่านหมดเลยค่ะเพื่อให้ตัวเล็กมีพัฒนาการที่สมวัยแข็งแรง เราพร้อมที่จะเป็นแม่ที่ดีและดูแลของขวัญชิ้นนี้ให้ดีที่สุดค่ะ

ประสบการณ์จากการได้เป็นแม่!! ตอนท้องลูกคนแรก เป็นการตั้งครรภ์ก่อนวัยอันควร ซึ่งเรายอมรับว่าทั้งเราและแฟน ไม่มีความพร้อมเลย ทั้งครอบครัวของเราก็เสียใจ ต้องการจะเอาเด็กคนนี้ออก แต่ก็เอาออกไม่ได้เพราะเรามาบอกครอบครัวตอนอายุครรภ์เยอะแล้ว ถ้าเอาออกมีสิทธิ์ที่จะเสียชีวิตทั้งคู่ แม่เราเลยจะรักษาชีวิตเราไว้ (ความที่เขายังเป็นแม่เรา เขาก็ยังนึกถึงเราอยู่) และ ครอบครัวแฟนก็ไม่สนใจ เป็นการตั้งครรภ์ที่ทรหดมาก โชคดีที่ญาติเราให้ที่อยู่ ให้ของกิน มีที่ให้เราสองคนซุกหัวนอน ตอนนั้นแฟนทำงานคนเดียว เราท้องโตแล้วไม่มีที่ไหนรับเราสักที่ ถึงจะมีที่ให้อยู่ มีของให้กินแต่เราก็เรื่องมากไม่ได้ อยากกินก็ไม่ได้กิน กินแต่ของที่มี แต่เราก็คิดว่าอย่างน้อยก็ยังมีกิน เงินที่แฟนหามา ก็ไม่ได้เยอะมาก เก็บเอาไว้คลอด และส่งให้แม่ที่พิการ ทุกอย่างประเด ประดัง เข้ามาในชีวิตอย่างหนักหน่วง มีหลายช่วง หลายเวลาที่คิดจะเอาเด็กออก หรือ ตายไปพร้อมกับลูกในท้อง แต่ก็กลัวว่าฆ่าตัวเองตาย แล้วจะไม่ตายต้องมาลำบากแม่อีก สุดท้ายแม่ก็รับได้และมาดูแลเราตอนคลอด การคลอดลูกเป็นอะไรที่เจ็บปวดทรมานมาก เล่าให้แม่ฟังแม่เอาแต่บอกว่า ก็แบบนี้แหละ เราจะได้รู้ คลอดลูกออกมา (โดยการผ่าคลอด) ก็พักรักษาตัวแค่เดือนเดียวก็ต้องหางานทำ พร้อมหาที่เรียน ในตอนนั้น คิดอย่างเดียว ในเมื่อเลือกทางเส้นนี้แล้ว เรายอมที่จะลำบาก ให้ลูกให้แม่เราสบาย ถึงแม้เราจะเหนื่อยแค่ไหน # บทเรียนในชีวิต มันสอนให้เราโตขึ้น สอนให้เรามีความคิดมากขึ้น สอนให้เราพยายามมากขึ้น สอนให้เรารักและห่วงใยครอบครัวเรามากขึ้น ทำอะไรจะนึกถึงแต่หน้าลูก จนตอนนี้เริ่มลืมตาอ้าปากได้ ก็เลยปรึกษากับแฟน อยากมีลูกอีกคน เอาไว้เป็นเพื่อนกัน และแม่ก็ยินดีที่เราจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้น พยายามอยู่นาน จนมีเจ้าตัวเล็ก สมาชิกคนใหม่เพิ่มมาอีกคนในท้อง เราดีใจมาก ตอนนี้มีแต่คนยินดีกับเรา เราดีใจมาก😊 # อีกไม่กี่เดือนก็จะได้เจอกันแล้ว # ประสบการณ์ที่ผ่านมันสอนเรามากมาย ถึงตอนนี้จะไม่ได้เป็นแม่ที่ดีที่สุด แต่จะพยายามรักและดูแล ลูกๆ ให้ดีที่สุด ♥️ ขอบคุณมากค่ะ 🥰

ประสบการณ์การเป็นแม่มันไม่ง่ายอย่างที่คิดและไม่อยากอย่างที่เขาพูดกันเพราะแต่ล่ะคนมันต่างกันเหมือนเราตั้งแต่ท้องคนแรกมาจนมาถึงลูกคนที่2-3และคนที่4กำลังตั้งท้องอยู่ตอนนี้มันช่างต่างกันมากคนแรกเราท้องมาตั้งแต่ไตรมาสแรกที่สองที่สามจนมาถึงวันใกล้คลอดพึ่งรู้ว่าอาการครรภ์เป็นพิษตอนวันกำหนดคลอดว่าอาการครรภ์เป็นพิษคือรู้สึกกำวงและเครียดกับปัญหาหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นจนมาถึงวันทีกำกนดคลอดพอรู้อาการก็ยิ่งรู้สึกเครียดไปใหญ่เพราะกลัวจะกระทบกับเด็กในท้องไม่และโดยที่เรากำลังเจ็บท้องอย่างมากความรู้วินาที่นั้นคือความเจ็บปวดทั้งอาการของครรภ์เป็นพิษบอกไม่ถูกฟังหมอบอกยังเดียวต้องฉีดยาเร่งและต้องรีบคลอดแต่โชคดีที่ปากมดลูกตอนเปิดหลายเซ็นถึงทำให้เราคลอดลูกได้เร็วและปลดภัยแต่หลังจากที่คลอดเสร็จความรู้สึกเราตอนนั่นมีหมอมาฉีดยาฆ่าเชื้อรู้สึกได้ว่ามันแสบและปวดไปหมดหลังจากนั่นนอนไม่รู้สึกตัวไปหนึ่งวันอาจเป็นเพราะตัวยามันแรงเกินพอตอนรู้สึกตัวมาลืมตาครั้งแรกสายตามันมองไม่ค่อยชัดเลยคิดว่าอาจะมีปัญหาด้านสายตาคิดอยู่ยังเดียวคือจะกลับมาเป็นปกติไม่แต่เราต้องนอนพักรักษาตัวอยู่หลายวันเหมือนกันพออาการเริ่มดีขึ้นได้เจอกน้าลูกครั้งแรกความรู้ความผูกพันมันบอกไม่ถูกแต่ลูกคนแรกกับคนที่สองห่างกัยแค่ปีเดียวหัวปีท้ายปีแต่คนที่สองเราโชคดีขนาดตอนใดล้คลอดไม่มีอาการใดๆแต่ตอนที่เรามารู้ว่าท้องคนที่สองคือตอน4-5เดือนแล้วรับรู้ได้ว่าลูกดิ้นอยู่เลยรีบไปฝากครรภ์ที่โรงบาลพอหมออัลเตอร์ซาวด์ให้หมอบอกเด็กดิ้นแล้วแล้วหมอยังบอกเพศให้ทราบด้วยว่าเห็นเพศชัดเจนเรียบร้อยคือสรุปเราท้องหลายเดือนแล้วแร่เราไม่รู้เพราะใันหัวปีท้ายปีคิดว่าปจด.ไม่มาเพราะเราแค่คิดว่าหลังคลอดอะไรแบบนี้แต่ตอนอยู่โรงบาลช่วงที่ไปฝากครรภ์หมอบอกว่ารู้ไม่ว่าเราท้องคนแรกครรภ์เป็นพิษเราก็เริ่มกลัวแต่ดูแลตัวเองมากขึ้นทั้งสุขภาพจิตใจเพราะกลัวใกบ้คลอดอาการนั่นจะมีอีกแต่โดยความโชคดีคืไม่มีอาการอะไรเลยแถมแข็งแรงทั้งสองแม่ลูกดีใจมากตอนนั่น

ประสบการณ์ของการเป็นแม่… สำหรับเราแล้วอาจจะยังไม่ได้เข้าใจในคำนี้มากตั้งแต่เด็กจนโตเอาแต่ถามว่าทำไมแม่ต้องบ่น ทำไมแม่ต้องนู้นนี้นั้นกับเราบ่อยๆ จนกระทั่งเราเริ่มมีน้อง เราถึงเข้าใจเหตุผลทุกอย่างที่แม่ทำ เราตรวจเจอว่าเรามีน้องตอนวันตรุษจีน 12/02/64 ความรู้สึกครั้งแรกที่เห็นขีดสีแดงขึ้น2ขีด ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมน้ำตามันถึงไหล อยู่ดีๆมันก็ไหล ดีใจแบบบอกไม่ถูก รีบบอกแฟนรีบบอกทางครอบครัว มันเป็นความรู้สึกดีใจแบบดีใจจริงๆจนน้ำตาไหลครั้งแรกในชีวิตของเรา แล้วสิ่งเล็กๆสิ่งนี้ก็เปลี่ยนชีวิตของเราทันทีจากที่เอาแต่ทำงาน ไม่พักผ่อนด้วยความที่เราทำงานเกี่ยวกับทางการแพทย์เราจึงไม่มีเวลาพักผ่อนเลย จากที่ไม่เคยบำรุงตัวเองก็เริ่มหันมาใส่ใจมากขึ้นเพราะว่ามีอีกหนึ่งชีวิตน้อยๆที่อยู่กับเรา จากที่เราเป็นซึมเศร้าเราเริ่มดีขึ้นจนตอนนี้โรคนั้นไม่มาทำร้ายเราอีกแล้วเพราะตัวเล็กช่วยเราไว้ ครั้งแรกที่น้องดิ้นมันเป็นความรู้สึกที่ดีมากเลย มันรู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของอีกหนึ่งชีวิตในท้องของเรา เรายอมเสียสละได้แทบทุกอย่างเพื่อให้น้องสมบูรณ์แข็งแรง ยอมอ้วนขึ้น ยอมหน้าเป็นสิวเพราะไม่อยากใช้ครีมเยอะกลัวลูกจะได้รับสารเคมี ยอมทำทุกอย่างเลยจากคนที่ไม่ยอมให้ตัวเองดูอ้วนหรือดูแย่ ความเป็นแม่ทำให้เรายอมได้ทุกอย่างเลยจริงๆ ตอนนี้ท้องได้30weekแล้ว ก็ได้แต่เฝ้ารอวันที่จะได้เห็นหน้าลูก เฝ้ารอวันที่จะได้เจอ เฝ้ารอวันที่จะได้เห็นเขาเติบโตวันที่ได้เห็นหน้าเขา ได้ยินเสียงเขาที่ร้องออกมา คงจะเป็นวันที่ดีอีกวันที่เราคงไม่มีทางลืมมันได้อย่างแน่นอน แม้ตอนนี้เราเองยังไม่ได้สัมผัสถึงคำว่าแม่ได้100% แต่เราก็เชื่อว่าจะไม่มีใครเข้าใจคำว่า “แม่” ได้ดีเท่าสักวันที่ได้ทำหน้าที่ตรงนั้นเอง และใช่เรากำลังจะได้เข้าใจและได้ทำหน้าที่ตรงนั้นในไม่ช้า หน้าที่ที่ไม่มีวันลาออกได้ หน้าที่ที่เหนื่อยมากๆแต่ก็ยอมทำด้วยความเต็มใจทำด้วยความสุข แม้ในอนคตจะต้องเหนื่อยแค่ไหนจะต้องลำบากยังไง เราก็จะทำเพื่อลูก ทำเพื่อเขาทั้งชีวิตของเราจริงๆ 🤍