🎪 โพสต์นี้ลุ้นรับยกเซ็ต!!! เอาไปเลยที่นอนเด็ก เบาะไข่ พร้อมหมอนหลุม

ประสบการณ์ท้องลูกคนแรกค่ะ ผ่าคลอดเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม 2564 มานอนรพ.ตั้งแต่วันที่ 11 สิงหาคม 2564 แล้วค่ะ นอนแยกอยู่ในห้องกระจกค่ะก่อนอื่นก็ทำการสว๊อกตรวจหาเชื้อโควิดพยาบาลเดินเข้ามาวัดคลื่นหัวใจลูก ผลสว๊อกออกตอน18:30น. ไม่พบเชื้อ เลยได้ย้ายมานอนห้องรวม พยาบาลให้งดอาหารงดน้ำหลังเที่ยงคืน ตั้งแต่4ทุ่มพยาบาลจะมาวัดอุณหภูมิวัดความดันและฟังเสียงหัวใจทุกๆชม.จนถึงตี3ค่ะ กว่าจะได้นอนก็ราวๆดี4กว่าๆ พอตื่นเช้ามา ประมาณ7โมงเช้าวันที่ 12สิงหาคม2564 พยาบาลเจาะสายน้ำเกลือแล้วก็ต่อที่ปัสสาวะค่ะ 9โมงกว่าๆก็มีเตียงนอนมารับไปที่ห้องผ่าตัด วันนั้นมีคิวผ่า4คิว ได้เข้าเป็นคิวแรกเลยค่ะ ตอนเข้าไปที่ห้องผ่าพยาบาลก็ทำความสะอาดหน้าท้อง ตอนแรกให้ดมออกซิเจน พอทำความสะอาดเสร็จพยาบาลก็ให้ดมยาสลบค่ะ กลิ่นแสบคอมากเลยค่ะหลับไปตอนไหนไม่รู้ตื่นมาอีกทีอยู่ตรงหน้าห้องก่อนเข้าผ่า รอบุรุษพยาบาลมาเข็นรถออกไป ออกมาได้เจอสามีและแม่รออยู่ด้านล่าง ยังไม่ได้พบลูกเลย บุรุษพยาบาลพาเข้ามานอนในห้องพักฟื้นตอนระหว่างเคลื่อนย้ายเจ็บหน้าท้องมากค่ะแต่ยังมีอาการเมายาสลบค้างอยู่สะลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่น พอฟื้นจากยาสลบได้ก็ถามพยาบาลว่าเขาจะพาลูกมาตอนไหนตอนแรกพยาบาลบอกว่าอีกสักพักต้องรอดูอาการ2ชม.ก่อน ก็รอไปจนผ่านไปหลายชม.แล้วก็ยังไม่ได้เจอลูก แม่กับสามีก็โทรมาถามอยู่ตลอดว่าได้เจอลูกหรือยัง จนผ่านไป1วันแล้วก็ยังไม่ได้เจอ 13สิงหาคม2564 แม่และสามีนำของมาฝากไว้ให้แล้วลองถามพยาบาลเกี่ยวกับลูกซึ่งตอนนั้นก็พยาบาลก็ไม่ได้บอกอะไร จนแม่ทนรอไม่ไหวเลยโทรให้เพื่อนที่เป็นพยาบาลที่นี่ถามดูให้ พยาบาลก็เดินออกมาบอกว่า ลูกเราน้ำเข้าปอดตอนผ่า นอนให้ออซิเจนกับให้น้ำเกลืออยู่ในตู้อบตั้งแต่เมื่อคืน แม่โทรมาบอกตอนแรกตกใจมากค่ะ ทำไรไม่ถูกเพราะจะลุกก็แทบจะไม่ไหว เจ็บแผลผ่าตัดอยู่แต่ก็พยายามที่จะลุกให้ไวที่สุด พอมาตอนบ่าย3พยาบสลมาถอดสายน้ำเกลือกับสายปัสสาวะออกเราก็ต้องลุกไปเปลี่ยนผ้าอนามัยเอง ตึงเจ็บแผลไปหมดเลยค่ะหายใจไม่ค่อยสะดวก พอเดินกลับจากห้องน้ำมานั่งพักข้างเตียงได้สักพักเราก็เดินไปบอกพยาบาลว่าเราอยากพบลูกจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้เจอลูกเลยค่ะ ใบแจ้งว่าเราคลอดตั้งแต่10:54 วันที่12สิงหาคม2564 จนถึงตอนนี้13สิงหาคม2564 17:40น.เราก็ยังไม่ได้พบลูกเลย