ท้องแล้วขี้เกียจ

โพสนี้ขอระบายนะค่ะ คือว่าท้องแรก เราคิดว่าเราก็ไม่ได้ขยันนะ แต่แค่ไม่มีอะไรทำเฉยๆเลยขายเสื้อผ้ามือสอง หน้าร้านปู่ เพราะมีแคมป์คนงาน ส่วนท้องนี้เราก็ทำแต่งานบ้าน พองานบ้านไม่มี ท้องเริ่มใหญ่เราก็พักผ่อนนอนเล่นบ้าง นอนหลับบ้าง อีกอย่างท้องปั้นแข็งบ่อย เราก็เลยพักมีแรงค่อยทำ เราคิดแบบนั้น ส่วนตัวก็ยังซัดผ้าล้างจานหุงข้าวทำกับข้าว รีดผ้า ดูแลลูกคนแรกตามปกติ แต่พ่อเราเอง ชอบพูดว่าท้องแรกขยันมาก ท้องสองนี้ขี้เกียจยิ่งกว่าอะไร เราไม่เข้าใจท้องแล้วจำเป็นต้องขยันขนาดนั้นเลยหรอ จะให้เราไปปลูกต้นไม้ให้เขาบ้างล่ะ เก็บอึแมวบ้างล่ะ ซึ่งเราเล่นกับแมว แต่เราไม่เก็บอึแมว เพราะอ่านเจอว่าอึแมวคนท้องไม่ควรเข้าใกล้ ซึ่งพ่อเราหัวโบราณและเอาแต่ใจ เอาแต่ความคิดเขาเป็นหลัก เขาจึงมองว่าเราเล่นกับแมวได้ทำไมจะเก็บอึแมวไม่ได้ อธิบายให้ฟังเขาก็ไม่สนใจว่าเราอ้าง ปล.เหนื่อยมากค่ะ ควรแก้ไขยังไงดีคะ หรือสิ่งที่เรากำลังคิดน้อยใจอยู่ตอนนี้คือสิ่งที่ผิดกันแน่คะ