อายุ 20 ปีค่ะ มีน้องคนแรกพึ่งได้ 3 เดือน

แต่ก็กังวลแหละเพราะหนูเป็นธาลัสซีเมีย ตรวจเลือดพ่อกะแม่แล้ว เเม่เป็นธาลัสซีเมีย พ่อเป็นพาหะ แต่คุณหมอ นัดบ่อยมากค่ะ 1เดือน ก็ไป 4-5ครั้ง บางเดือน2-3ครั้ง แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อเจ้าตัวน้อย หมอให้ตรวจเลือดหลายรอบมากแต่ก่ยอมค่ะ เสียกี่บาทไม่เป็นไร เพราะหมอ บอกว่ามีเจ้าตัวน้อยได้ แม่ไม่ต้องคิดมาก รึ กังวน ให้ดูแลตัวเองดีๆ ก็พอค่ะ มาตามนัด แล้วหมอก่บอกว่า 18 สัปดาห์เราก็รุ้เพศตัวน้อยล่ะค่ะ หมอก็ยังบอกอีกน่ะค่ะว่า ลูกอาจจะเกิดมาปกติ ไม่มีโรค รึเกิดมา เป็นพาหะแบบพ่อ หนู ก็สวดมนต์ภาวนาทุกคืนขอให้ลูกเกิดมาปลอยภัย แต่มีป้าพยาบาลคนๆนึ่ง พูดว่า คนน้อคนเอากันไม่ดูบ้างเลย ตอนแรกหนุก่อยากร้องไห้น่ะค่ะ ตรงที่ รพ เพราะตอนพบคุณหมอใหญ่ก็ใจหายพอแล้วตอนนั้นฝากครรภ์ตอน 7สัปดาค่ะ พอกลับมา จาก รพ ก็ร้องไห้นักเลยค่ะ จากนั้นมาก่ไม่ร้องอีกเลย ทำตัวแข็งแรงเข้าไว้เพื่อลูกค่ะ แต่หนุก่คิดน่ะค่ะว่าป้าเขาไม่ควรพุดแบบนั้นเลย คนเรารักกันอ่ะ ตอนแรกที่คบกับแฟนก็ได้บอกแฟนแล้วค่ะ ว่าเป้นโรคนี้ แฟนก็รับได้ค่ะ แต่ถามแฟน แฟนบอกไม่ได้เป็นโรคไร แต่พอมาตรวจพึ่งรุ้ค่ะว่าเป็นพาหะ เพราะแฟนไม่เคยได้รักษาอะไรเลยไม่เคยเข้า รพ แต่เราก็ไม่ได้โทษใครน่ะค่ะ เราก็ยังรักกันแบบเดิมเพิ่มเติมจะดูแลลูกให้ดีที่สุดค่ะ