แม่เลี้ยงเดี่ยวมีวิธีการสอนลูกยังไงเวลาลูกถามถึงพ่อ

เราเป็นแม่เลี้ยงเดียวค่ะ น้องคลอดได้สามเดือนแล้ว พ่อเขาไม่รับผิดชอบปากบอกรักลูก่แต่ไม่เคยติดต่อมาไม่เคยถามถึงไม่เคยส่งค่าเลี้ยงดู ชอบพูดให้เจ็บช้ำน้ำใจตอนแรกเราก็ทนถึงเขาจะไม่รักเราแล้วก็อยากให้คงสถานะนั้นพ่อนี้แม่แต่เอาเข้าจริงๆ มันเกินไปในความรู้สึกเรา(ตั้งแต่ท้องเขาไม่เคยดูแลและส่งเสียอะไรเลย)และเจ้าชู้มากมารู้ตอนท้องได้7เดือนมีผู้หญิงโทรมาเรื่อยๆ เราคิดว่าเราตัดเขาออกไปดีกว่าแต่เอาเข้าจริงๆทุกครั้งที่มองน่าลูกเวลาเขาหลับเราแอบร้องไห้คิดถึงเขาตลอด (เราอยู่กันสองคนแม่ลูกเวลาไปทำงานจ้างคนเลี้ยงตอนกลางวัน)บางทีเห็นพ่อลูกคนอื่นเล่นกันเราแอบอิจฉานิดๆทำไมลูกเราโชคร้ายจังสงสารลูกจับใจแล้วพาลคิดไปว่าทำไมเขาใจดำจังเราทำไรผิดเขาถึงทำร้ายจิตใจเรากับลูกขนาดนี้ลูกเกิดมาไม่มีโอกาสแม้แต่จะเห็นหน้าพ่อเราอ่านนิทานให้ลูกฟังในนิทานก็จะมีคุณพ่อคุณแม่ที่อยู่ด้วยกันเราก็ชี้ภาพให้น้องดูแล้วก็บอกนี้คุณพ่อคุณแม่และก็หนู ลูกก็เหมือนจะรับรู้เวลาที่พูดถึงเขาก็มีร้องงอแงจนบางทีเราก็ตัดบทให้เหลือแค่แม่กับลูกไม่ชี้พ่อให้ดูเลย หรือเราคิดไปเองไม่รู้ บางทีก็อยากบอกว่าพ่อรักหนูนะพ่อมองหนูอยู่บนสวรรค์คือให้เขาตายไปจากชีวิตเรากับลูกไปเลยแบบนี้เราใจร้ายไปไหม หรือเราต้องสอนลูกยังไงในเมื่อสภาพจิตใจเราไม่โอเคเมื่อพูดถึงเขาเราจุกแน่นอยู่ในอก สิ่งที่เขาทำกับเรามันเกินจะให้อภัยจริงๆ จนเราอยากลบเขาไปจากความทรงจำในขณะที่เราเหนื่อยเป็นทั้งพ่อและแม่หาเงินเลี้ยงลูกคนเดี่ยว ทำไมเราต้องสอนให้ลูกรักเขาด้วยคำถามมากมายในหัวอยากให้เกลียดด้วยซ้ำแต่เราก็ทำไม่ได้เพราะไม่อยากให้ลูกมีปมด้อย เราต้องทำไงดี