ขอกำลังใจหน่อยค่ะ

คุณอย่าจำภาพที่เสียน้องจงจดจำภาพที่คุณแม่มีความสุขของน้องไว้คะเชื่อว่าน้องรักคุณแม่และน้องไม่เคยโทษหรือโกธรคุณแม่แน่นอนคะ ช่วงที่น้องอยู่กับคุณแม่น้องยังสู้ให้ถึงที่สุดเลยคุณแม่ต้องสู้เพื่อน้องที่จากไปแบบไม่กลับสู้รอเค้ากลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง รู้ว่าคุณแม่เสียใจ คุณแม่ต้องคิดว่าที่ผ่านมาลูกยังสู้เพื่อเรา แล้วก็ต้องเข้มแข็งเพื่อลูกของเรา ....ขอให้น้องกลับมาเกิดกับคุณแม่ อีกครั้งนะคะ... สู้ๆเพื่อลูกคะ

เข้าใจความรู้สึกคุณมากๆ เราเคยเสียลูกในวันคลอด ช็อกแทบเสียสติ หลังเกิดเหตุ ได้พบปะกับผู้สูญเสียมากมาย หลายคน เจอหนักกว่าเรา แต่เห็นเขาทำใจได้ เราก็คิดว่า เราก็น่าจะทำได้ แต่ใช้เวลานิดนึง ขอให้เข้มแข็งไว้ วันหน้ายังมี สองปีผ่านไป ตอนนี้ เรามีน้องคนใหม่แล้ว แข็งแรงดี ถ้าคุณเข้มแข็งผ่านมันไปให้ได้ คุณก็จะทำได้นะ ออกกำลังกายมากๆ นะ จะได้ตั้งครรภ์ได้ใหม่ไวๆ สองสามเดือนก็ลุ้นมีอีกได้แล้ว

บ้านนี้ก็เสียลูกชายไปเมื่อปีที่แล้วครบกำนดคลอดออกมาตรวจเจอเป็นโรคหัวใจ(หัวใจอยู่ด้านขวา) เลือดไม่ถ่ายเทไปหัวใจสุดท้ายตัวน้องเขียวและเสียชีวิตภายใน7วันบ้านนี้ร้องไห้เป็นเดือนบางทีเจอคนรู้จักเขาถามว่าคลอดแล้วหรอลูกไปไหนไอ้เราก็น้ำตาไหลยังดีที่มีสามีคอยเอาอกเอาใจและพี่น้องคอยปลอบใจ...ตอนนี้กำลังท้องคนทีสองใกล้คลอดแล้วค่ะ...สู้ๆนะค่ะ

สู้ๆนะค่ะแม่ก็ไม่รู้ว่าจะปลอบใจยังไงดี​ แต่รู้ว่าแม่ต้องเจ็บปวดและทรมานจิตรใจที่สุด​ เพราะเราแค่ห่างลูกกลับมาทำงานก็ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาให้ไหลแล้ว​ นี่คุณแม่ต้องเสียลูกไปก็ไม่อยากคิดเลยว่าจะเจ็บปวดขนาดใหน​ แม่ทำใจให้เข้มแข็งอีกไม่นานเขาคงจะกลับมาเกิดเป็นลูกแม่นะค่ะสู้ๆค่ะแม่

คิดซะว่าเราทำบุญร่วมกันมาแค่นี้นะคะแม่ ถ้าเขายังอยู่เขาอาจจะเจ็บปวดทรมาน เขาไปสบายแล้วค่ะ คุณแม่ต้องเข้มแข็งนะคะ รักษาสุขภาพกายและใจให้แข็งแรง เมื่อถึงเวลาเขาจะกลับมาอยู่กับคุณแม่ด้วยสภาพร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรงค่ะ สู้ๆนะคะ

สู้ๆนะคะ พยายามหาอะไรทำ อย่าทำให้ตัวเองว่าง อย่าอยู่คนเดียว เข้าใจว่าทำใจยาก แต่อยากให้พยายามคิดว่าเค้าโชคดีที่ได้เกิดมาแล้วไม่มีเวรกรรมติดตัว แล้วเค้าก้อไป ไปถือกำเนิดในชาติภพที่ดีหรือสูงส่งกว่าในชาตินี้ ลองดูนะคะ

ลูกคนแรก ของเราก็เสียเหมือนกันตั้งแต่ผ่าคลอดออกมาเลยค่ะ เราคิดแค่ว่าเราทำบุญมาด้วยกันแค่นี้ เค้าอาจจะได้ไปเกิดในที่ๆดีกว่านี้ค่ะ ทำบุญให้เค้าบ่อยๆเราจะได้สบายใจขึ้นค่ะ สู้ๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

สุดจะกล่าวอันใดเลือดในอกของแม่นั้นไม่มีสิ่งใดทดแทนได้แน่นอน หากแต่วิธีที่ดีที่สุดคือ อ่านธรรมมะเพื่อให้รู้ถึงสัจธรรมชีวิตค่ะ ได้มากได้น้อยก็อยู่ที่ใจจะเปิดรับแค่ไหนก็ขอให้คุณแม่เข้มแข็งนะคะ

ลูกคนแรกเราก็เสียเหมือนกันตายในท้อง7เดือน3อาทิตย์ กำลังตั้งครรภ์ได้19สัปดาร์ก็อายุ41กลัวมากเลยกลัวทุกอย่างยังไม่มีสักคนเลยถ้าอายุน้อยเอาใหม่ได้ค่ะสู้ๆเป็นกำลังใจให้ค่ะ

สู้ๆค่ะคุณแม่ แล้วอย่าจมอยู่กับอดีตนานเกินไปจนเดินหน้าต่อไม่ได้นะคะ ต้องรีบยอมรับความจริงให้เร็วที่สุดค่ะ คิดว่าเขาจากไปดีกว่าโตมาแล้วพิการนะคะ สู้ๆค่ะ