อยากระบายค่ะ

แม่ผัวชอบบอกนั่นบอกนี่ บีบนมลูกนะ นมลูกจะได้ไม่เป็นไต ป้อนกล้วยนะ นมแม่ไม่อยู่ท้อง สมัยแม่ก็ป้อน หลาน2เดือนเองตอนนั้น ป้อนน้ำนะ ตาจะได้ใสๆ (ตอนนั้นหลานก็เพิ่งจะคลอด) ดัดขานะ เดี๋ยวขาโก่งไม่สวย อย่าใส่แพมเพริส เดี๋ยวขาโก่ง อย่าทำอย่างนั้น อย่าทำอย่างนี้ ให้ทำแบบนั้น ให้ทำแบบนี้ บลาๆๆๆๆ ล่าสุดหลาน1จบ5เดือน ชอบเคี้ยวอาหารป้อน อายุก็65แล้ว เป็นความดัน เบาหวาน ไขมัน ฟันก็ไม่ได้แปรงก่อนเคี้ยว ขนาดตัวแม่เองยังไม่เคี้ยวป้อนลูกเลย แต่ยอมรับว่าเมื่อตอนแม่เด็กๆแม่ก็เคี้ยวป้อนเหมือนกัน แต่ทุกวันนี้ไม่ใช่แบบสมัย30กว่าปีที่แล้ว เถียงกับแม่ผัวยันเรื่องแป้ง เสื้อผ้าก็ต้อลใส่ตามที้แม่ผัวชอบ หลานผู้หญิงทั้งนั้น เสื้อผ้าหลานซื้อแบบของเด็กผู้ชาย พอแม่ซื้อชุดกระโปรงให้ก็ไม่ชอบ ว่าใส่อะไรให้หลาน เห็นเด็กผู้หญิงบ้านอื่นใส่ก็ว่าเขาแต่งตัวอะไรให้ลูก ขนาดชื่อลูกยังทะเลาะกันตลอด อยู่บ้านแม่ผัวจะทำอะไร จะกินอะไร โคตรอึดอัด จะแยกบ้านก็เป็นไปไม่ได้เลย ลูกชายเดียว จะบ้าตายอยู่แล้ว มีมากมายเรื่องแม่ผัว เล่า3วันก็ไม่จบ เฮ้อ เครียดมากค่ะแม่ๆ ตอนนี้แม่ก็ตั้งครรภ์ท้องที่4 21+6 อยากจะขนย้ายลูกกลับบ้านแม่ตัวเองจริงๆ วันนี้ก็เถียงกันห้ามฝากพิเศษ ห้ามพักห้องพิเศษ สิ้นเปลืองว่างั้น คลอดคนที่3แม่ตกเลือด คลอดเอง4250กรัม ลูกต้องอยู่nicu เด็ก7วัน แม่ถึงอยากฝากพิเศษ และอยากอยู่ห้องพิเศษเพราะพี่สาวของน้อง2คนจะได้อยู่ในห้องได้บ้าง บ่น บลาๆ โอ้ย!เครียด

มากอดนะคะคุณแม่ เราลาออกจากงานราชการ มาเป็นแม่บ้านเต็มตัวเจอคล้ายๆกันเลย เพิ่งเเต่งยังไม่ถึงปี มีแพลนว่าจะสร้างบ้านปีหน้า อยู่บ้านพ่อแม่สามีนี้เป็นอะไรที่สุดๆ ไหนจะหลานชายสามี2คนวัยประถมปลาย ชวนลูกคนงานมาเล่นซนสารพัดเกือบสิบคนเราต้องคอยเก็บกวาด เป็นเสมือนคนรับใช้ มีเวลานอนแค่ช่วงเที่ยง-บ่ายสอง แพ้ท้องต้องเก็บอาการ ง่วงตลอดวัน มึนหัวสารพัด กลับบ้านตัวเองก็เป็นประเด็น หาว่าขี้เกียจ สัปดาห์หนึ่งกับไปนอนบ้านตัวเอง1วันไปช่วงเย็น พอถึงตี4ต้องรีบกลับ พ่อแม่เราเป็นห่วงมาก หมอก็เตือนว่ามดลูกต่ำอย่าเดินเลย อย่าทำงานหนัก แต่แม่ผัวไม่เข้าใจเอาแต่ย่นแบบนี้เลย พ่อแม่เราจะมารับไปเที่ยววันเดียวยังต้องโกหกว่าไปเยี่ยมญาติ แม่เราจะมารับ ตจว.หลายๆวันยังไม่ได้เลย ไม่ได้เป็นห่วงเรานะ แต่ห่วงแค่ไม่มีใครทำงานบ้าน ทำกับข้าว ดูแลกิจการ เข้าใจว่าสามีรักแม่ แต่อยา่งน้อยก็ต้องเป็นห่วงความรู้สึกเราบ้าง กว่าจะประคับประคองตัวเองผ่านไปได้แต่ละไตรมาส ยากเย็นเหลือเกิน เราแค่16วีคเอง ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ สู้ๆไปด้วยกันนะคะ ขออนุญาตซ่อนชื่อละกัน พี่สะใภ้ไม่ท้องก็ใช้แอพนี้

บ้านนี้ไม่ถูกตั้งแต่ยังไม่ท้องตอนแรกๆก็เฉยหาเรื่องมาว่าเราสารพัดเราทำงานบ้านล้างจานให้ที่เขากินกันแต่เขาไม่เคยพูดบอกเราไม่ทำงานบ้านพอเริ่มท้องเราแพ้ท้องหนักมากกินอะไรไม่ได้กินเข้าไปก็อ้วกเอาไปฟ้องพยาบาลให้พยาบาลว่าเราต่อหน้าคนเยอะๆ เราทนจนถึงเราท้อง4เดือน เราอดทนไม่ไหวถึงขั้นมีปากเสียงกันตอนแรกแฟนเราก็เข้าข้างแม่เขานะค่ะ แต่หลังจากที่มีปากเสียงเราตัดสินใจกลับบ้านเราเองเลยค่ะ และก็บอกกับแฟนว่า เดียวเราเลี้ยงลูกเอง เพราะเราไม่กลับไปอยู่แล้วค่ะ แต่ถ้าจะมาหาที่บ้านมาหาลูกมาได้ก็ไม่รังเกียจ แต่แฟนเรารักลูกกลัวเราจะไม่ให้เขาเจอลูก เขาก็เลยตัดสินใจมาอยู่บ้านเรากับเรา ตอนนี้ท้องได้7เดือนแล้วค่ะ ตอนที่อยู่บ้านแฟนเราปวดหัวไมเกรนขึ้นทุกวันแต่พอเลือกที่จะอยู่ในที่ ที่ตัวเองสบายใจหลังจากนั้นก็ไม่ปวดหัวอีกเลย แถมสบายใจด้วยค่ะ

บ้านนี้ก้อเปนจร้า​ ไม่จำเปนต้องอดทน เเต่เเม่บ้านนี้เปนคนขี้เถียงยุ่เเล้ว​ เราเป็นลูกสะไภ้​ก้อจริง เราคือคนนอก​ เเล้วเขาก้อคือคนนอกของเราเหมือนกัน​ เเม่บ้านนี้เถียงหมดทุกคนค่ะ​ พูดไรไม่เข้าหูอิเเม่นี้สวนหมด​ ต่อหน้าเเฟนต่อหน้าเเม่เขา​ เราไม่ยอม​ ไม่เคยกลัวว่าลูกเราจะมีพ่อรึไม่มี​ เราไม่จำเปนต้องเเคร์​ ค่ะ​ บ้านนี้บ่นปวดหลัง​มันปวดจริงๆ​ เเม่เเฟนเขาบอก​จะปวดไรกันนักกันหนา​ตอนเขาท้องไม่เหนเปนมีลูกมา4​ 5​ คนไม่เหนเปน​ อิเเม่ก้อสวนไปว่าจะรุ้ไหมล่ะ​ ก้อมันปวด​ บอกเราไม่กินอารัยลูกเเข็งเเรงหรอ​ กินยิ่งกว่าโจรปล้น​ บอกเราไม่กินไร​ ลูกน้ำหนักเรยเกณฑ์​มานิดนึง​ หมอบอกเด็กปกติดี​ ครบ32​ เถียงหมดจร้า​ นี้บอกเรยเดะให้ลูกไปยุ่กับบ้านหนูเรย​ ตังก้อตังเรา​ ไม่เหนต้องเเคร์ไม่ได้ขอเขากินส้ะนิ​

ตรงข้ามกับเรามากเลย เราโชคดีมากแม่พ่อสามีเขาดีกับเรามากเราตั้งแต่งานปี58 เราไปอยู่บ้านเขาคือตั้งแต่วันแรกที่เข้าไปเขาไม่เคยใช้ให้เราทำนู้นทำนี่เลยนะ เราพยายามจะทำทุกอย่างในบ้านแต่ก็ทำไม่ได้ สิ่งที่เขาให้ทำคือ ซักผ้า(แต่ใช้เครื่อง) ล้างจาน(ขนาดล้างจานเขายังไม่อยากให้ทำ) กวาดบ้าน หุงข้าวให้เขาแค่นั้น แต่พ่อกับแม่สามีไม่เคยบนไม่เคยว่าไม่เคยเล่าให้คนข้างบ้านฟังนะว่าเราเป็นแบบนี้ๆๆมีแต่คนข้างบ้านที่มาช่วยทำ เพราะที่บ้านสามีเปิดร้านขายหมูกะทะคือเราเลยไม่ต้องทำอะไรมีหน้าที่ขายอย่างเดียว (แต่ตอนนี้เรามาทำงานในกรุงเทพ สามีเป็นทหารไม่ได้อยู่กัน พอรู้ว่าเราท้องไม่ค่อยมีเงืนแก่ก็ยังมีส่งมาให้เราบ้าง)

บ้านนี้ก็ไม่ค่อยถูกกับแม่สามีเท่าไหร่คะแต่ก็ทนๆไปคะ บ้านนี้พ่อแม่สามีชอบสูบบุหรี่ในบ้านในห้องน้ำคะทั้งเราทั้งสามีพูดแต่เขาก็ยังทำกันคะจนเรากับสามีเบื่อที่จะพูดคะพอจะย้ายออกกันก็ห้ามคะชอบพูดกับสามีว่าไม่รักแม่หรอไม่อยากอยู่กับแม่หรอหรือประมาณพูดให้ลูกใจอ่อนคะบ้านนี้เบื่อมาก แม่เราก็ไม่ค่อยชอบแม่สามีเหมือนกันคะต่อหน้าแกก็ดีบางครั้งคะลับหลังก็ว่าเรานินทาเราสารพัดคะเราทำงานบ้านทุกอย่างคะ แต่ย่าสามีบอกว่าแม่สามีตอนท้องไม่ทำอะไรเลยคะพอกับเรานี่สั่งเอาๆคะจนย่าสามีแกบอกว่าตอนแม่สามีท้องยังไม่ทำจะใช้ลูกสะใภ้ทำขนาดนั้นทำไม สามีเราก็ได้แต่เงียบคะ ในบ้านก็มีแต่ย่าสามีนี่แหละคะที่ดี

เจอเหมือนกันคะ แต่ตัดสินใจ กลับมาอยู่บ้านตัวเอง ฐานะทางบ้านค่อนข้างต่างกันด้วยคะ ฝ่ายสามีฐานะดีกว่า แม่สามีไม่เคยปลื้มตั้งแต่แรกเลยคะ ตอนนี้ท้อง นางก็ไม่ได้สนใจอะไรด้วยนะคะ เวลามีคนไปถามนางว่าเรา ท้องแล้วหรอนางก็จะมาบ่นกับแฟนเราคะ ว่า ลงเฟสทำไม มีแต่คนมาถามนาง นางไม่ชอบ คือนางไม่อยากตอบ ไม่อยากคุยเรื่องนี้นะคะ เรารู้สึกน้อยใจทากเลยคะ เพราะ ปกติ แม่สามี ชอบไปเล่นกับลูกคนอื่น รักหลาน ที่เป็นลุกของญาติๆคะ นางจะชอบมากเด็กๆ จนคนอื่นๆ พูกว่านางอยากได้หลาย ทำไมไม่มีให้สักคน แกเป็นคนรักเด็ก แต่กับลูกของเรา อย่างกลับทำเหมือน รังเกียจ ขนาดท้องยังไม่อยากให้ใครรู้เลยคะ เราเสียใจมาก

บ้านนี้ดีหน่อย อยู่กันคนละบ้านแต่ในพื้นที่เดียวกัน เลยไม่ค่อยมายุ่งอะไรมาก 😆 แต่ก่อนท้อง ชอบพูดตลอดว่าอยากได้หลาน อยากให้เราท้อง ถามเราทุกปี พอเราท้องจริงๆ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยจ้า 555 ของบำรุงหลานก็ไม่มีเลย กลับกลายเป็นทางบ้านเราที่ตื่นเต้นมากกว่า หาของบำรุงมาให้ตลอด อยากกินอะไรก็แค่บอก มีอยู่ครั้งนึง สามีบอกว่าไม่ค่อยอยากให้เราทำงาน งานที่ทำอยู่ออกแรงใช้กำลังเยอะ เพราะท้องเริ่มใหญ่ขึ้น ลูกคนแรกด้วย เขาเป็นห่วง แม่สามีพูดขึ้นมาว่า "สมัยก่อนแกท้อง แกก็ทำงานหนักยันคลอดเลย" เรารู้สึกเฟลมาก ไหนว่าอยากได้หลาน แต่ไม่เคยห่วงหลานเลย 😳

ตรงข้ามกับบ้านนี้หมดเลยค่ะ แม่สามีใจดีกับเรามากเลย เข้าใจเราหมด เข้าข้างเราด้วย แม่จะเป็นคนดูแลเรื่องอาหารการกินให้ตอนเช้า ส่วนเราก็ดูแลเรื่องงานบ้าน และก็ทำอาหารตอนเย็น(เพราะแม่กับสามีเป็นคนทำงานหาเงิน)​สามีอายุน้อยกว่า3ปี แต่ดูแลแม่ ดูแลเรากับลูก(ติด)​เราได้ถือว่าดี เข้าใจทั้งแม่และสามีเวลาที่เขาทำงานมาเหนื่อยๆอาจจะมีบ่นบ้าง แต่เราก็แค่ทำหน้าที่ของเรา ให้เราหยุดทำงานตั้งแต่ครรภ์ได้ 24w ปัจจุบันได้36+1w แล้ว แต่ยังไงก็อดทนนะค่ะแม่ สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้

เป็นเหมือนกันคะ ตอนท้องแรกๆๆก็แพ้ เวียนหัว. หน้ามืด คลื่นไส้ อาเจียร. เราก็นอน งานก็ไม่ได้ทำ ก็เอาเราไปพูดกันคนนุ้นคนนี้ พูดกัยแฟนเรา มีปัญหากันเราก็กลับไปยุบ้าน แฟนจะไปหาเราแม่เขาก็บังคับ สารพัด พอแฟนแอบไปหาเราก็ประชดประชันให้ออกจากบ้าน ไม่ให้มายุที่บ้าน จนแฟนเราพาเรากลับไปเช่าบ้านยุ2คนจนถึงตอนนี้ใกล้คลอดแล้วเรา2คนก็มีความสุขมากคะ ส่วนแม่ยายก็โทรหาแต่เราไม่ค่อยไปยุ่งคะยุห่างๆๆดีแล้ว (สาเหตุที่แฟนได้ไปหาเราเพราะเราบอกว่าถ้ายุแบบนี้เราจะเลิก )