อยากระบายค่ะ

เบื่อค่ะเบื่อ ตั้งแต่ท้อง มาอยุ่บ้านสามี ก็เจอเลยค่ะ แม่ผัวลูกสะไภ้ แรกๆแพ้ท้อง ก้หาวาเราสำออยไม่อยากทำงาน ที่บ้านมีทุเรียน ก็ไม่ยอมให้กินบอกว่าเดี๋ยวร้อนใน ไอ้เราก้อยากกินมาก ไปหาชื้อกินที่ตลาด. สักพักมาเราเริ่มนอนกลางวันวันละ1ชม. ก็บ่นกับคนข้างบ้านว่าลูกสะไภ้ไม่ทำอะไร มีแต่กินแล้วก็นอน ช่วงท้ายๆมา ท้องใหญ่เดินลำบาก ทำอะไรอุ้ยอ้ายก็โดนบ่น ไอ้เรานี่เงียบนะไม่เคยตอบโต้ คืออดทนสุดๆ อยากจะกลับไปอยุ่บ้านตัวเองนะ แต่นี่ก้ใกล้คลอดแล้ว 39+1วีค ฝากพิเศษที่คลีนิค แกก้หาว่าสิ้นเปลือง ทั้งที่เงิน ก้เงินเรานะ หมอบอกว่าลุกตัวใหญ่ หนัก3600กรัมแล้ว แม่อาจจะคลอดอยาก แกก้พูดอีก คลอดยากสิ วันๆไม่ทำอะไร กินโน้นกินนี่แล้วก้นอน คือแบบ อยากสวนกลับนะ แต่อดทนมาขนาดนี้แล้ว ทนอีกนิด ปรึกษากับแม่ตัวเอง แม่ก้บอกว่าคอยดูว่าคลอดลุกแล้ว แกจะเล่นกับหลานไหม ถ้าไม่ก้กลับไปอยุ่บ้านตัวเอง สามีเราก็ไม่พูดอะไร เข้าข้างแม่ตัวเอง เหมือนเราอยุ่ตัวคนเดียว อยากไห้ลุกเกิดมามีพ่อ ต้องอดทนขนาดนี้เลยหรอ ??

119 ตอบกลับ
 profile icon
เขียนข้อความตอบกลับ

บ้านนี้ดีหน่อย อยู่กันคนละบ้านแต่ในพื้นที่เดียวกัน เลยไม่ค่อยมายุ่งอะไรมาก 😆 แต่ก่อนท้อง ชอบพูดตลอดว่าอยากได้หลาน อยากให้เราท้อง ถามเราทุกปี พอเราท้องจริงๆ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยจ้า 555 ของบำรุงหลานก็ไม่มีเลย กลับกลายเป็นทางบ้านเราที่ตื่นเต้นมากกว่า หาของบำรุงมาให้ตลอด อยากกินอะไรก็แค่บอก มีอยู่ครั้งนึง สามีบอกว่าไม่ค่อยอยากให้เราทำงาน งานที่ทำอยู่ออกแรงใช้กำลังเยอะ เพราะท้องเริ่มใหญ่ขึ้น ลูกคนแรกด้วย เขาเป็นห่วง แม่สามีพูดขึ้นมาว่า "สมัยก่อนแกท้อง แกก็ทำงานหนักยันคลอดเลย" เรารู้สึกเฟลมาก ไหนว่าอยากได้หลาน แต่ไม่เคยห่วงหลานเลย 😳

อ่านเพิ่มเติม
4y ago

เหมือนบ้านนี้เลยค่ะอยากได้หลานเมื่อไหร่จะมีแต่มีจริงๆๆฝากซื้อผลไม้ยังเอาตังกับเราอยู่ดีฝากคลีนิคก็บอกว่าไม่ดีเหมือนโรงบาลถ้าโรงบาลดีเขาจะไปฝากทำมัยจริงมั้ยค่ะแม่😅😅โมโหมาก