อยากระบายค่ะ

เบื่อค่ะเบื่อ ตั้งแต่ท้อง มาอยุ่บ้านสามี ก็เจอเลยค่ะ แม่ผัวลูกสะไภ้ แรกๆแพ้ท้อง ก้หาวาเราสำออยไม่อยากทำงาน ที่บ้านมีทุเรียน ก็ไม่ยอมให้กินบอกว่าเดี๋ยวร้อนใน ไอ้เราก้อยากกินมาก ไปหาชื้อกินที่ตลาด. สักพักมาเราเริ่มนอนกลางวันวันละ1ชม. ก็บ่นกับคนข้างบ้านว่าลูกสะไภ้ไม่ทำอะไร มีแต่กินแล้วก็นอน ช่วงท้ายๆมา ท้องใหญ่เดินลำบาก ทำอะไรอุ้ยอ้ายก็โดนบ่น ไอ้เรานี่เงียบนะไม่เคยตอบโต้ คืออดทนสุดๆ อยากจะกลับไปอยุ่บ้านตัวเองนะ แต่นี่ก้ใกล้คลอดแล้ว 39+1วีค ฝากพิเศษที่คลีนิค แกก้หาว่าสิ้นเปลือง ทั้งที่เงิน ก้เงินเรานะ หมอบอกว่าลุกตัวใหญ่ หนัก3600กรัมแล้ว แม่อาจจะคลอดอยาก แกก้พูดอีก คลอดยากสิ วันๆไม่ทำอะไร กินโน้นกินนี่แล้วก้นอน คือแบบ อยากสวนกลับนะ แต่อดทนมาขนาดนี้แล้ว ทนอีกนิด ปรึกษากับแม่ตัวเอง แม่ก้บอกว่าคอยดูว่าคลอดลุกแล้ว แกจะเล่นกับหลานไหม ถ้าไม่ก้กลับไปอยุ่บ้านตัวเอง สามีเราก็ไม่พูดอะไร เข้าข้างแม่ตัวเอง เหมือนเราอยุ่ตัวคนเดียว อยากไห้ลุกเกิดมามีพ่อ ต้องอดทนขนาดนี้เลยหรอ ??

119 ตอบกลับ
 profile icon
เขียนข้อความตอบกลับ

บ้านนี้ไม่ถูกตั้งแต่ยังไม่ท้องตอนแรกๆก็เฉยหาเรื่องมาว่าเราสารพัดเราทำงานบ้านล้างจานให้ที่เขากินกันแต่เขาไม่เคยพูดบอกเราไม่ทำงานบ้านพอเริ่มท้องเราแพ้ท้องหนักมากกินอะไรไม่ได้กินเข้าไปก็อ้วกเอาไปฟ้องพยาบาลให้พยาบาลว่าเราต่อหน้าคนเยอะๆ เราทนจนถึงเราท้อง4เดือน เราอดทนไม่ไหวถึงขั้นมีปากเสียงกันตอนแรกแฟนเราก็เข้าข้างแม่เขานะค่ะ แต่หลังจากที่มีปากเสียงเราตัดสินใจกลับบ้านเราเองเลยค่ะ และก็บอกกับแฟนว่า เดียวเราเลี้ยงลูกเอง เพราะเราไม่กลับไปอยู่แล้วค่ะ แต่ถ้าจะมาหาที่บ้านมาหาลูกมาได้ก็ไม่รังเกียจ แต่แฟนเรารักลูกกลัวเราจะไม่ให้เขาเจอลูก เขาก็เลยตัดสินใจมาอยู่บ้านเรากับเรา ตอนนี้ท้องได้7เดือนแล้วค่ะ ตอนที่อยู่บ้านแฟนเราปวดหัวไมเกรนขึ้นทุกวันแต่พอเลือกที่จะอยู่ในที่ ที่ตัวเองสบายใจหลังจากนั้นก็ไม่ปวดหัวอีกเลย แถมสบายใจด้วยค่ะ

อ่านเพิ่มเติม