วันที่14 กุมภาพันธ์ วันแห่งความรักของใครหลายๆคน แต่เป็นวันที่เราเจ็บปวดมากที่สุด เมื่ออยู่ๆเย็นวันนั้นเราเกิดเจ็บท้อง พอไป ร.พ. ที่ฝากครรภ์ คุณหมอแจ้งว่าปากมดลูกเปิดหมดแล้ว จึงแนะนำให้เข้ามา ร.พ.ในกรุงเทพ เพราะมีอุปกรณ์ครบกว่า เรารีบมาทันที ปรากฎว่า ร.พ.ที่นี่ไม่มีตู้อบNICUว่างเลย ทำให้ต้องประสานไปยัง ร.พ.อื่นๆ ก็ไม่มี ร.พ.ไหนรับ ทำให้ต้องนอนรอ เริ่มปวดท้องมากขึ้น น้ำคร่ำแตก หมอซาวด์ให้น้องยังหัวใจเต้นดีอยู่ หัวใจคนเป็นแม่แทบสลาย เพราะช่วยอะไรลูกไม่ได้เลย ได้แต่นอนรอความหวัง วันถัดมา ฉี่แล้วมีเลือดก้อนใหญ่เท่ากำปั้นหลุดออกมา จากนั้นท้องก็เริ่มแข็ง เริ่มปวดท้องคลอด ทำให้แทบไม่มีทางเลือก คุณหมอบอกว่าโอกาสน้อยมากที่น้องจะมีชีวิตรอด เพราะไม่มีตู้อบด้วย แล้วน้องน้ำหนักแค่500กว่ากรัม แล้วน้องอยู่ท่าขวาง ทำให้อาจจะต้องผ่าคลอด ถ้าน้องไม่ยอมกลับตัว และอาจทำให้แม่เสี่ยงกับอะไรหลายๆอย่าง ทำให้พ่อกับแม่ต้องเซ็นต์ยินยอมไม่ให้ยื้อให้น้องต้องเจ็บ จากนั้นไม่นานก็ปวดท้องจนเข้าห้องคลอด น้องคลอดออกมาเสียชีวิตทันที คนเป็นพ่อเป็นแม่ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด กว่าจะมีน้องได้ว่ายากแล้ว รักษาน้องไว้ยิ่งยากกว่า ? เจ็บปวดเหลือเกิน ที่จะไม่ได้เจอน้องอีกแล้ว