แบบนี้เรียกว่า โรคซึมเศร้าหลังคลอดรึป่าวค่ะ

เราก็เป็นคะ คิดต่างๆนาๆ เดี่ยวร้องไห้ รู้สึกเหมือนยากตาย รู้สึกกลัวไปหมด ร้องไห้ทุกคืนเกือบจะเขียนจดหม้ายลาแล้วละคะ เป็นอิสลามคะ ลุกขึ้นละหมาด ละหมาดเสร็จยกมือขอพร บอกทุกอย่างให้พระองค์รับรู้ บอกพระองค์ให้ชี้แนะ ตอนขอพรร้องไห้ไปด้วย พอเสร็จ เข้านอนคะ เอนตัวนอนมีแว็ปขึ้นมาในสมองฉันต้องกลับไปทำขนมเหมือนเดิมทำเท่าที่ทำได้อย่าฟืนตัวให้มาก โชคดีมีน้องชวนน้องมาอยู่เป็นเพื่อน ทำขนมให้น้องเอาไปขายที่ ร.ร คะคะ ทำไมมากคะ แค่ 120-150 บาทต่อวัน ทุกอย่างหายไปเลยคะ ไมคิดมาก มีความสุขมาก ตื่นเต้นกับทำขนม หาอะไรทำนะคะ อย่าหักโหม อย่าทำเกินไป ทุกอย่างไปด้วยดีคะ ( มั่นขอพร ร้องออกมาให้หมด ทุกอย่างอาจจดีก็ได้นะคะ)

อาจจะไม่เป็นก็ได้คะ พยายามปรับอารมณ์อย่าพาตัวเองเข้าไปเศร้าจ้า และพยายามหาเวลาผ่อนคลายบ้างคะแม่ เช่นให้แฟนดูลูกแล้วออกไปเดินผ่อนคลายบ้าง บ้านนี้น้องได้22วัน ช่วงคลอดแรกๆผ่าคลอด ร้องไห้ไปกับลูกเลยเวลาเห็นหมออบลูก สงสารลูกจับใจ เราก็งงเราเป็นอะไร แล้วก็บางทีก็คิดเราจะเลี้ยงไหวยังไง ท้อแท้กับชีวิตมาก ลูกคนแรกด้วย หลังๆมา เราพยายามปรับอารมณ์ เราว่ามันดีขึ้นนะคะ พยายามออกไปรับอากาศนอกบ้านบ้าง สดชื่น อารมณ์ดีขึ้นเยอะเลยคะ

บ้านนี้อยู่กับแฟน 2 คน ค่ะ ลูกคนแรกด้วย เลี้ยงแบบค่อยๆเรียนรู้กันไป ใหม่ๆก็มีบ้างค่ะที่แบบนอยๆ น้อยใจ อะไรประมาณนี้ บวกกับเราต้องเลี้ยงเองเกือบจะตลอดเวลา แต่ดีที่แฟนยังคอยทำกับข้าว หากับข้าวมาให้ ช่วยซักผ้า แนะนำให้คุณแม่ลองขอสามีช่วยดูลูกให้บ้างบางเวลา ออกไปเดินซื้อของ หรือผ่อนคลายดูหนัง ฟังเพลงบ้าง หาของกินอร่อยๆทาน ก็พอช่วยได้นะคะ

แม่ควรคุยกับคุณพ่อ ให้พ่อช่วยอะไรในส่วนไหน เวลาไหนบ้าง เพราะบางทีผู้ชายเขาจะไม่เข้าใจหรือคิดเองไม่ได้ค่ะ แม่อย่าเก็บมาเป็นปัญหาของแม่คนเดียวค่ะ แชร์ความรู้สึกแม่ให้พ่อรู้ ต้องช่วยแบ่งเบากันค่ะ แค่เลี้ยงลูกก็เหนื่อยกายมากพอแล้ว พ่อควรเป็นกำลังใจและเสริมพลังใจให้แม่นะคะ สู้ๆค่ะคุณแม่

อาการพวกนี้เป็นได้ค่ะ คุณแม่ควรจะคุยกับคุณพ่อนะคะ ว่าจะให้คุณพ่อช่วยเรื่องอะไรได้บ้าง หรือถ้าเป็นไปได้ขอยายหรือย่า (ถ้ามี) หรือญาติที่สนิทไว้ใจ มาอยู่ด้วยได้มั้ย คุณแม่จะได้ไม่เครียดเกินค่ะ จะได้มีเวลาผ่อนคลายบ้าง และอย่าปล่อยให้อาการเป็นมากเกิน ถ้าเป็นมากขึ้นแนะนำให้พบแพทย์นะคะ

เราก็เป็นค่ะ ตอนแม่เรากลับบ้านไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อน ตกเย็นมาเหงามาก รู้สึกท้อ ว้าเว้มาก แต่ตอนนี้เริ่มดีขึ้น ดูโทรทัศน์บ้าง ไลฟ์สดเสื้อผ้าเด็กบ้างช่วยได้เยอะค่ะ กว่าสามีจะกลับจากขายของก็2ทุ่มครึ่งแต่อีกหน่อยก็จะเอาลูกไปขายของด้วยแล้วค่ะ ช่วงนี้ก็มองหน้าลูกแล่วบอกสู้ๆค่ะ

เป็นอยู่ค่ะ เราก็มีพ่อ แม่ลูก แค่นั้น พอเรารุ้ว่าหลังคลอดต้องมีอาการแบบนี้ เราก็พอเข้าใจ และไปโฟกัสที่ลูกค่ะ แต่ก็มีบ้างที่ลูกร้องแบบไม่มีสาเหตุ เราร้องตาม เหนื่อย ท้อ มีค่ะ แต่มันจะผ่านไปเองค่ะ แปปเดียว เดียวก็โตแล้วค่ะ

เป็นเหมือนกันค่ะ ลูกร้องไม่มีสาเหตุ ต้องอดทน จะหายไปเอง เห็นหน้าเค้าแล้วก็หายหมดค่ะ ตอนนี้2เดือนกับ12วัน เค้าเริ่มนอนเป็นเวลาแล้ว ตื่นขึ้นมาก็จะคุยอย่างเดียวเลย ออแอออแอ เห็นแล้วก็หายเหนื่อย สู้ๆๆนะค่ะคุณแม่ๆๆ

เริ่มมีอาการ​แล้วค่ะแม่ถ้ารู้​ว่า​เริ่มเครียดแม่ต้องรีบหาวิธีคลายความเครียดความกังวลนั้นๆนะค่ะ​ อย่างของเราๆจะสวดมนต์​ค่ะ​ ทำใจให้สบาย​ พยายามคิดบวก​ สู้ๆน่ะค่ะแม่​ สุขที่ใจ​ กายก็สบายตามค่ะ

เป็นเหมือนกันค่ะ​ เราพยายามคุยกับสามีบอกเค้าว่าเป็นอะไร​ สามีเราตั้งแต่คุยกันก็มาช่วยอุ้มลูกบ้างช่วยงานบ้านบ้าง​ วันไหนเราท้อนั้งร้องไหแฟนเราจะเข้ามากอดให้กำลังใจ​ มันทำให้เราดีขึ้นเลยค่ะ