ตลอดเวลาที่เกิดมาไม่คิดว่าจะมีลูกคะ เพราะคิดว่ามันไม่ง่ายเลยจริงๆ กับการจะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้เติบโตมาอย่างมีคุณภาพ และเมื่อวันนี้ตัดสินใจที่จะมีเจ้าตัวน้อยก็ได้รู้ว่ามันไม่ง่ายจริงๆ ต้องใช้ความอดทนตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าเขาอยู่ในท้อง จนถึงตอนนี้ แต่สิ่งที่ทำให้จนจำที่สุดคือตอนที่คลอด เพราะตอนคลอดเราคลอดเองตามธรรมชาติแล้วน้องอาจกลืนน้ำคล่ำเข้าไป จึงทำให้น้องหอบหายใจเองไม่ได้ วินาทีที่ได้ยินเสียงลูก เราทั้งอยากเห็นลูก อยากอุ้ม อยากอด อยากหอม แต่ทำไม่ได้ ได้แต่นอนมองหน้ากัน จนออกจากห้องคลอดเราก็ยังไม่ได้ เพราะลูกถูกส่งตัวไปรักษาอาการที่ตึกเด็ก แต่อาการลูกยังไม่ดีต้องส่งต่อเข้าโรงพยาบาลในเมือง ลูกต้องสอดท่อน้ำเกลือสายเยอะเยะไปหมด แต่ลูกอดทนมาก เราไม่แม้แต่จะได้เห็นหน้าลูกอีก จนผ่านไป3วันเราออกจากโรงพยาบาลจึงได้ตามไปเฝ้าลูก วินาทีแรกที่เห็นลูกคือสงสารมาก ลูกต้องอยู่ในตู้ด้วยอาการตัวเหลือง ทั้งสายช่วยหายใจ ทุกครั้งที่มองหน้าลูกน้ำตาลมันไหลทุกครั้ง อยากเจ็บแทนจริงๆ มันทำให้นึกพระคุณแม่เราด้วยจริงๆ จนครบสัปดาห์ลูกดีขึ้นเลื่อยๆจนได้ออกจากโรงพยาบาล และตอนนี้น้องอายุได้1เดือน25วันแล้ว จ้ำหม่ำมากๆค่ะ ไม่รู้สึกว่าคิดผิดที่ตัดสินใจมีน้อง และมีความสุขมากๆ ไม่เคยคิดว่าคนเราจะเหนื่อยแล้วมีความสุขแบบนี้มาก่อน🥰🥰
อ่านเพิ่มเติม
