🎪 โพสต์นี้ลุ้นรับยกเซ็ต!!! เอาไปเลยที่นอนเด็ก เบาะไข่ พร้อมหมอนหลุม

ประสบการณ์การตั้งครรภ์ลูกคนแรก วินาทีที่รู้ว่าท้องเป็นอะไรที่งงๆทำตัวไม่ถูก กลัวไปหมด ก็ดีใจนะแต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างเลยทำให้เรากลัว เราตั้งครรภ์ตอนอายุ18จะ19 เราไม่ได้ทำงาน แฟนเราก็ต้องไปเป็นทหารไม่ได้กลับบ้าน ตอนสมัครก็ไม่รู้ว่าท้องเขาก็เลยสมัคร แต่มารู้ว่าท้องตอนที่จะไปค่ายแค่2-3วัน เขาเครียด เราเครียด ไม่รู้จะบอกพ่อแม่ยังไง แต่พอทุกอย่างผ่านไปทุกคนที่บ้านก็เห่อลูกเรามาก หานู้นหานี้มาให้กินบำรุง พาไปฝากครรภ์คลีนิคดีๆ จะไปไหนไปรับไปส่งตลอดเลย ที่มาของคำว่าท้องมากูไม่เลี้ยง 55555 ตอนนี้อายุ21w4d กำหนดคลอด15ธันวา64 วินาทีที่ลูกดิ้นเป็นอะไรที่มีความสุขมาก ชอบมากเวลาลูกดิ้น อยากไปซาวด์ดูเพศแล้ว อิป้อก็ลุ้นมากโทรมาถามทุกอาทิตย์เลย ลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย พ่อก็เห่อลูกถามหาแต่ลูก บ่นอยากกลับบ้านมาเล่นกับลูก เอาจริงๆการเป็นแม่คนในตอนที่อะไรๆยังไม่ลงตัวนี่เป็นอะไรที่เครียดมากนะ ฐานะ เศรษฐกิจ ครอบครัว แต่ก็นั่นแหละในเมื่อเขามาแล้วเราก็จะดูแลเขาให้ดี เหนื่อยหน่อยแต่ก็สู้ ยอมเสียสละอะไรหลายๆอย่างเพื่อลูก ความรักที่แม่มีให้ลูก

1 เดือนก่อนคลอดเราสองคนแม่ลูกต้องไปนอน รพ. ร่วมเดือนเพราะแม่จะคลอดก่อนกำหนด นอนให้ยาระงับคลอดผ่านสายน้ำเกลือที่ต้องเปลี่ยนทุก 2-3 วันจนมือแม่มีแต่รูและต้องเจาะมาถึงข้อมือ แต่นึกถึงลูกแม่ท่องแต่ว่าเราต้องรอด เราต้องผ่านไปด้วยกัน รอจนถึงวันคลอดที่ 37 สัปดาห์วินาทีที่ได้ยินเสียงแม่ดีใจมาก ลูกแม่ร้องเสียงดังและหน้าตาบวมๆ จนแม่ตกใจและแอบขำ แม่ผ่าคลอดช่วงโควิดเราต้องแยกห้องกันและไม่สามารถพาลูกมาหาได้ พยาบาลบอกให้แม่ฝึกเดินเพื่อจะได้ไปเจอลูก แม่ฝึกครั้งแรกหลังอาเจียนจากการแพ้ยาร่วมวันก็เป็นลมคาห้องน้ำ ทุลักทุเลแต่แม่ผ่านมันมาจนได้ ครั้งแรกที่เจอลูกหนูน่ารักและตัวเล็กมาก ตาหยีและไม่บวมเหมือนตอนคลอด 3 เดือนแรกที่แม่เลี้ยงลูก ถึงจะนอนไม่เป็นเวลาเพราะต้องตื่นมาเปลี่ยนผ้าอ้อม ป้อนนม ปั๊มนม แม่เหนื่อยสุดๆ แต่มีความสุขมากๆ ผ่านมาตอนนี้แม่ตัดสินใจจะเป็นคนหาเงินเข้าบ้านและให้พ่อเลี้ยงหนู แม่ปั๊มนมไป ทำงานไป แต่พอได้กลับมาบ้านเจอหนูกับพ่อรออยู่แม่ก็อุ่นใจทุกครั้ง ขอให้ลูกแม่แข็งแรงและมีความสุข รักลูกมากมายนับไม่ถ้วนจ้ะ

ชีวิตของการเป็นแม่ เริ่มต้นตอนอายุ19ปีเมื่อรู้ว่าท้องความรู้สึก ต่างๆมันก็ไหลเข้ามาในหัวพร้อมกันไปหมด ทั้งดีใจ เสียใจ กังวลใจ ในวัยที่เราไม่พร้อม แฟนเราอายุไล่ๆกัน ท้องโดยไม่บอกใครจนอายุครรถ์เข้าเดือนที่5 ถึงได้บอกทางครอบครัว ไปฝากครรถ์ตอน5เดือน มันมีอะไรที่ยังไม่พร้อมหลายอย่าง แต่ดีที่ทางบ้านเราและบ้านแฟนค่อยช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ มันเป็นช่วงที่เราต้องใช้ชีวิต การตัดสินใจ ด้วยตัวเองหลายๆเรื่องเข้ามาพร้อมกัน รู้สึกตอนนั้นมันเป็นปัญหาที่หนักมาก กดดันทุกด้าน ท้องก่อนแต่ง ท้องในวัยเรียน ต้องรับแรงกดดันทั้งทางฝ่ายเราและฝ่ายแฟน เป็นอะไรที่กังวลมากเพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันใหม่กับเราไปหมด และตอนนั้นเราไม่กล้าตัดสินใจอะไรเองให้แต่พ่อแม่ค่อยตัดสินใจให้ ทำให้ช่วงแรกมันเป็นอะไรที่เครียดมาก แต่ตอนนี้ก็ผ่านมันมาได้ด้วยดี และดีใจที่ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ขอบคุณตัวเองและลูกที่ทำให้มีกำใจสู้ต่อ ตอนนี้น้อง8ขวบแล้วและกำลังมีน้องคนที่สองตอนนี้เข้าเดือนที่8แล้วค่ะ ดีใจในทุกช่วงวัยที่ได้เห็นพัฒนาการของเขาทั้งสองคน

ชีวิตของการเป็นแม่มันเริ่มต้นตั้งแต่นาทีแรกที่เรารู้ว่ามีเขาเข้ามาในชีวิต ความรู้สึกแรกคือดีใจมากๆ ถึงแม้ว่าต่อไปนี้การใช้ชีวิตของเราจะเปลี่ยนไปคนละขั่วกับที่เคยเป็นมา แต่เราก็เต็มใจและพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด กินอาหารที่ดี พักผ่อนให้ตรงเวลา เพื่อให้ลูกได้เติบโตได้อย่างเต็มที่ วันข้างหน้าเราไม่รู้ว่าเราจะเลี้ยงลูกได้ดีแค่ไหน แต่เราก็พร้อมที่จะยอมรับและเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างไปพร้อมๆกับลูก ตอนนี้ยังตั้งครรภ์อยู่ในไตรมาสที่2 สิ่งที่ภาวนาคือขอให้ลูกแข็งแรงสมบูรณ์ ตื่นเต้นอยากให้ถึงวันหมอนัดไวๆ อยากเจอ อยากเห็นหน้าลูก อยากรู้ใจแทบขาดว่าเขาเพศอะไร อยากให้วันที่เราได้เจอหน้ากันมาถึงไวๆ แต่ทำได้แค่รอคอย ถึงวันนั้นเราจะเจ็บปวดแต่เราคิดว่ามันคุ้มค่าเกินกว่าที่เราจะกลัวอะไรอีกแล้ว ขอแค่เราได้กอดได้หอมเขาให้ชื่นใจ ถึงจะเหนื่อยแค่ไหนเราก็พร้อมและเต็มใจทำให้ดีที่สุดและจะไม่พลาดช่วงชีวิตวัยเด็กที่น่ารักของลูกไปแน่นอน แค่คิดเราก็มีความสุขแล้วค่ะ รักที่สุดเลยนะแก้วตาดวงใจของแม่🤍

My new life it call "Mom" รู้ว่ามีเจ้าเบบี๋ ตอนประมาณ 8 week ที่เอะใจช้าเพราะ ช่วงนั้นทำงานหนัก นอนน้อยและเป็นคนปจด.มาไม่ปกติ เลยคิดว่าเพราะพักผ่อนน้อย แถมก่อนจะรู้ตัว ยังไปทำกิจกรรม adventure สารพัด - road trip กทม. -กระบี่ - ปืนเขาที่หาดไร่เลย์ ต้องบอกเลยว่า เบบี๋ แข็งแกร่งมาก พอรู้ตัวก็ตกใจ เพราะยอมรับว่าตอนแรกก็ยังไม่ได้วางแผนไว้ แต่เขามาแล้ว เรากับแฟนก็ดีใจ ก็ทำให้ แผนในอนาคตเปลี่ยนเลย จสกทำงานเก็บเงินไว้เที่ยวทริปต่างๆ เป็นการสร้างอนาคตแทน ต่อมา ตอน 20 week ก็ดันแจคพอต ติดโควิด วิตกมาก เครียดมาก กลัวเบบี๋จะเป็นอันตราย ไปอยู่รพ.สนามก็ระวังตัวเอง สังเกตตัวเองตลอด และเราทั้งสามคน ก็ผ่านมาได้ ตอนนี้ 25 week แล้ว เบบี๋ เริ่มโตไวมาก ดิ้นเก่ง รู้มากด้วย ออกมาต้องแสบแน่ๆ ยังไม่รู้เพศเลย เพราะเบบี๋หนีบแน่นมาก อีกไม่กี่เดือนก็จะได้เจอหน้าแล้ว ทุกวันนี้ก้ยังกังวลว่าจะเลี้ยงเขายังไง จะเลี้ยงได้ดีไหม เขาจะเติบโตอย่างดีไหม แต่ก้จะทำให้ดีที่สุด หลายครั้งที่ท้อ ก็มีแรงสู้เพราะอยากทำเพื่อเขา ❣👶

ประสบการณ์การตั้งครรภ์ลูกคนแรก ทั้งดีใจตื่นเต้น บางครั้งก็กังวล อยากจะเล่าว่าฉันเป็นคนชอบกินน้ำอัดลมมาก ชอบดื่นน้ำหวานชากาแฟ ชอบทานอาหารรสจัดและเผ็ดมากๆ แต่รู้ไหมว่าคำว่าจะได้เป็นแม่คนมันทำให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ทุกอย่างจิงๆ จากคนที่ชอบกินของที่ทำให้เสียสุขภาพ มารู้ว่าท้องตอน3เดือน ฉันดีใจและตื่นเต้นมากถึงบางครั้งแอบคิดว่ายังไม่พร้อม แต่ฉันก็จะพยายามดูแลตัวเองให้ดีที่สุดเพราะลูกจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตทำให้ฉันลดสิ่งที่ทำร้ายสุขภาพได้แบบไม่ยาก เหมือนความพยายามที่ผ่านมาว่าจะแลิกน้ำอัดลมแต่ไม่เคยทำได้ จนลูกเข้ามาทำให้เรารู้สึกไม่อยากกินมันอีกต่อไปจากกกินเผ็ดก็แทบจะกินไม่เผ็ดคงเป็นเพราะความรักของแม่มันมีให้ลูกมากกว่าความสุขของตัวเองอีกต่อไป ตอนนี้ก็เข้า5เดือนกว่าแล้ว ฉันยังคงหาสิ่งดีๆที่มีประโยชน์ให้กับลูก และคงจะทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีหลายๆอย่างเช่นเดียวกันเพราะคำว่าแม่รักลูก♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️🤰🤱

ขอเล่าประสบการณ์ ว่าที่คุณแม่มือใหม่นะคะ🤟🏻 ครั้งแรกที่รู้ว่าท้อง ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก แต่มีเรื่องให้ตื่นเต้นตอนช่วงประมาณ เดือนที่ 4 ตรวจเลือดพบว่าเป็นพาหะ แต่โชคดี เป็นชนิดB ไม่มีผลต่อเด็กในครรภ์ ต่อมาตรวจNipt ดูเด็กดาวน์ เนื่องจากเราอายุ 35 ระหว่างที่รอผลตรวจ 14 สัปดาห์ (แฟนโทรมาบอกว่า ติดเชื้อโควิด😅) ภาวะเครียดเริ่มเกิดขึ้น… และในวันเดียวกันนั้น หมอแจ้งผลตรวจ Nipt ว่ามีความเสี่ยง 50:50 จึงขอนัดเจาะน้ำคล่ำ เพื่อความชัวร์อีกครั้ง (เราน้ำตาไหลเลยช่วงนั้น) เราก็เดินทางไปเจาะน้ำคล่ำปกติ รอผล 2 สัปดาห์เช่นเคย ปรากฏว่า ผลเป็นปกติ เด็กผู้ชาย ไม่เป็นดาวน์ซินโดม…ตอนนั้นคือโล่งมากคะ ..จนถึงวันนี้ ตั้งครรภ์ได้ 25 week แล้วคะ และเราโชคดีมาก ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ แฟนแพ้ท้องแทนหมด เราไม่มีอาการใดๆเลย ✌️ ก็ต้องเชื่ออะเนอะ อาการแพ้ท้องแทนแฟนที่คั้งครรภ์ ถ้าไม่เจอกับตัวเองก็ไม่เขื่อคะ .. และสุดท้ายขอให้คุณแม่ทุกคนแข็งแรง มีลูกน้อยที่สมบูรณ์ น่ารักกันนะคะ

การเป็นแม่ ไม่ใช่แค่อุ้มท้องเดินนะค่ะ😊🤱เพราะกว่าจะผ่านการคลอดมาได้ สำหรับหลายๆคนก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย กว่าจะได้ขึ้นชื่อว่าแม่🤗ก็ต้องมีสามี ซึ่งเป็นพ่อของลูก ถ้าไม่มีสามี ความเป็นแม่ในวันนี้คงไม่มีเลย และคงเข้าไม่ถึงในการเป็นแม่คนแน่นอน😊ตั้งแต่รู้ตัวว่าท้องลูกคนแรก ความดีใจมาพร้อมกับความตื่นเต้น ตั้งแต่อุ้มท้องเรารอคอยจะเจอหน้าเขาทุกวัน นับวันรอตลอด และรอจนถึงวันนั้น เขาก้ได้คลอดออกมา ในธรรมชาติ ซึ่งเป็นความภาคภูมิใจที่เราทำได้ ที่เบ่งเขาออกมาได้ เราทำได้ เราเก่งมาก🤗 จนมาถึงวันนี้ ใกล้วันแม่แล้ว และเป็นเดือนที่ตื่นเต้นอีกเดือน เพราะนับวันรอเจอหน้าลูกคนที่2😊ที่จะลืมตาดูโลกในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้เองค่ะ🤱 💗แม่ให้เราเกิดมาลืมตาดูโลกในวันนั้น จนเรากลายเป็นแม่คนในวันนี้ ได้เข้าใจแม่ยิ่งขึ้นว่าทำไม่แม่ถึงได้ห่วงใยเราตั้งแต่เด็กจนโต เพราะแม่รักเรา เหมือนที่เรารักลูกมากๆนะค่ะ💗💗💗💗รักแม่ค่ะ

ท้องแรกคะ พอรู้ว่าท้อง ร้องไห้ เสียใจมาก ยังไม่พร้อม ยังรักสนุก ไม่กล้าบอกแม่ คุยกับเพื่อนว่าจะเอาเด็กออก แต่ก็ไม่กล้า เลยตัดสินใจบอกแฟน ก่อนหน้าวันที่จะบอกแฟนเราทะเลาะกัน ไม่คุยกัน เราให้เขาดูที่ตรวจ เราร้องไห้ พอเขาดูเสร็จเขาเข้ามากอดเรา ถามว่าเราไม่อยากมีลูกกับเขาหรอ เราก็ได้แต่เงียบไม่พูดอะไร เขาก็กลับบ้าน แต่พอเหมือนเขารู้ว่าเราท้องเขาไม่ค่อยสนใจเราเลย เอาแต่กินเหล้า จนเราไปฝากท้อง เราก็ไปคนเดียว ส่วนเขาให้เงินอย่างเดียว กินแต่เหล้า มีเรื่องผู้หญิงทำให้เราร้องไห้อีกต่างหาก พอหมอนัดครั้งที่2 ให้พ่อไปตรวจเลือด ก่อนวันหมอนัด 1 วัน เขาโดนตำรวจจับ คือ ทำอะไรไม่ถูก ร้องไห้อย่างเดียว ไปหาหมอก็บอกหมอว่าเขาโดนจับ หมอเขาก็เข้าใจ ให้กำลังใจเราทุกครั้ง ตั้งแต่ตอนนั้น 3 เดือน จนตอนนี้ใกล้จะคลอดแล้ว เขาก็ยังไม่ได้ออกมา ทำงานหาเงินคนเดียว เหนื่อยมากๆ ก็ได้แต่ภาวนาให้เขาได้กลับบ้านไวๆ 😥🙏

ประสบการณ์จากการได้เป็นแม่ ท้องลูกคนแรกได้ลูกชาย ชื่อน้องโชกุน ตอนนั้นยังเรียนไม่จบ น้องอยู่ในท้องแม่ไปเรียนกับแม่ทุกวัน ไม่มีอาการแพ้ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนได้ปกติ จนแม่เรียนจบ ม.6 ก็เลี้ยงลูกเอง พอน้องเริ่มเดินได้ก็รับงานมาทำที่บ้านทุกวัน(เย็บตุ๊กตา) ไปรับไปส่งงานไปรถมอไซต์ ลูกนั่งเบาะเด็กข้างหน้า ขนงานพาดข้างหลังมอไซต์ ร้องไปกับแม่ทุกครั้ง ถึงฝนจะตกแดดจะร้อน น้องไม่บ่นเลยสักคำไปด้วยกันตลอด หลับคาแขนแม่บ้าง ไม่หลับบ้าง จนวันนึงต้องได้อายุครบเข้าโรงเรียน แม่ต้องไปสมัครงานเป็นสาวโรงงาน ไปส่งลูกที่โรงเรียนลูกก็ร้องไห้ แม่ก็ต้องใจแข็งหันหลังให้ร้องไห้เหมือนกัน ร้องไห้อยู่เป็นเทอม น้องถึงจะปรับตัวได้ น้องติดแม่มาก พอมาส่งขึ้นรถทำงานเคยบอกแม่ว่ารถไม่มาหรอกแม่วันนี้ กลับบ้านกันเถอะ 😂 ไม่เคยห่างลูกเข้ากะทีไรน้ำตาร่วงทุกที แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดีนะคะ จนตอนนี้น้อง 7 ขวบแล้วค่ะ 🥰