🎪 โพสต์นี้ลุ้นรับยกเซ็ต!!! เอาไปเลยที่นอนเด็ก เบาะไข่ พร้อมหมอนหลุม

ประสบการเป็นแม่ ชื่อแม่ดาว อายุต้อนท้อง28ปี ปัจจุบัน31ปี ตอนนี้น้องอลิสลูกสาว2ขวบ8เดือนแล้วคะ ได้รู้ซึ้งถึงคำว่ารักของพ่อแม่เป็นยังไงก็ตอนเป็นคุณแม่เลยคะ ตอนท้องก็คอยบำรุงดูแลตัวเองดีเป็นพิเศษ คั้งแต่การเลือกอาหารที่ทาน ต้องทีประโยชน์กับลูก เพราะกังวลว่ามันจะส่งผลต่อลูกรึป่าว หาข้อมูลอยู่เสมอว่าทำยังไงให้ลูกคลอดมาแข็งแรง อะไรที่ตัวแม่ไม่ชอบทาน บอกเลยว่าตอนท้องแม่ทานได้ดีมาก พอน้องคลอดออกมาแม่เหนื่อยแต่มีความสุขมาก แม่ดาวเป็นแม่fulltimeซึ่งต้องอยู่กับลูก24 ชม. จริงๆตัวติดกัน ไม่เคยมีเวลาส่วนตัว อะไรที่เคยชอบทานมากๆปกติจะไม่ต่อยแบ่งให้ใคร พอมีลูกบอกเลยให้ลูกกินอิ่มก่อนเสมอ ลูกอิ่มแม่ถึงจะกล้ากิน เสื่อผ้าจากเคยซื้อตอนนี้แทบไม่เคยซื้อตัวใหม่เลย ของลูกมาก่อนเสมอ รู้จักเป็นคนวางแผนตัวเองในชีวิตมากขึ้น ตั้งแต่มีลูก และที่แม่ต้องทำอยู่ตลอดเลย แม่กลายเป็นคนเรียนรู้หาจ้อมูลการเลี้ยงลูกตลอดเวลา เป็นคนขยันอ่านหนังสือมากขึ้น เพื่อเตรียมความรู้ความพร้อมรับมือกับลูกตลอดเวลา เพื่อที่จะฝึกให้ลูกโตขึ้นมาอย่างมีศักยภาพของสังคมและสามารถดูแลตัวเองได้ ทำให้รู้เลยว่าการมีลูกถึงจะเหนื่อยแต่มันเป็นสิ่งที่คอยเติมเต็มความสุข รอยยิ้ม และกำลัง และสิ้งสำคัญคือ เหมือนเป็นสร้อยทองคล้องใจของครัวได้จริงๆคะ

ประสบการณ์ตอนท้องลูกคนแรก ตอนนั้นเราอายุแค่ 17 ปี เราทำงานหนักทุกวันเพราะอยากเก็บเงินไว้คลอดให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในช่วงแพ้ท้องคือหิวมากเวลากินอะไรก็กลายเป็นอ้วกออกหมดเลย พอหลังเราแทบไม่กินอะไรเลยนอกจากกล้วย นม และช็อกโกแล็ต พอเข้า9เดือนเราก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะคลอด หลังจากนั้นอีก 2 สัปดาห์ เรามีอาการเจ็บท้องตั้งแต่ 00.30 พอไปถึงโรงแรมก็ไม่มีวี่แววว่าจะคลอด จนถึงเช้าคุณหมอได้มาตรวจหัวใจเด็ก คุณหมอรีบเอาเราเข้าห้องผ่าตัด เนื่องจากลูกหัวใจเต้นผิดปกติ เราผ่าคลอดโดยดมยาสลบ ตื่นมาอีกทีก็ผ่าตัดเสร็จเรียบร้อย เราก็ได้พักผ่อนที่ห้องรวมและได้เจอลูกในช่วงตอนบ่ายๆ ครั้งแรกที่เจอคือเรารักลูกมากรักแบบไม่มีอะไรมาอธิบายได้ เราคลอดลูกวันที่ 9 กรกฏาคม วันเกิดของเราคือ 16 กรกฏาคม ไม่ได้จัดวันเกิด เพราะว่าเราอยู่เดือน กินแต่ผัดพริกของ ต้มข่าไก่ใส่หัวปลี คือทุกอย่างที่บำรุงน้ำนม เราอยากให้ลูกเราได้กินนมแม่ให้เยอะที่สุดเพราะเราต้องไปทำงานต่อในช่วงที่พักตอน2เดือน เป็นลูกคนแรกที่เรายอมทำทุกอย่างทั้งๆที่ไม่เคยคิดว่าคนอย่างเราจะอดทนทำได้ ปัจจุบันลูกคนแรกอายุได้ 8 ขวบแล้วค่ะ และปัจจุบันเรากำลังตั้งครรภ์ได้ 19 สัปดาห์ เราสัญญากับตัวเองว่าจะรักและดูแลลูกทั้งสองให้ดีที่สุด เท่าที่แม่คนนึงจะทำได้❤️🥰

พอรู้ว่าตั้งครรภ์คือเสียใจมาก ยังไม่พร้อมมีเลย ขนาดกินยาแล้วยังพลาดได้ แล้วช่วงที่ตรวจก็เป็นช่วงใกล้ฝึกงาน ฝึกงานคลังสินค้าซึ่งหนักมาก กังวลมาก แต่ดีที่เพื่อนๆช่วยเหลือ พี่เข้าใจ แล้วมีปัญหากับครอบครัวด้วย เพราะที่บ้านไม่โอเคกับเรื่องนี้มาก แต่ก็คุยกันจนเข้าใจขึ้นมาหน่อย แล้วมามีปัญหากับแฟน แฟนมีคนอื่น ทำร้ายร่างกายแต่เขาไม่ยอมเลิกวนเวียนตลอด สงสารลูกมากที่ต้องมาเจอแบบนี้ พอฝึกงานเสร็จกลับมาอยู่บ้าน ก็เลิกกันขาด มันเศร้ามากที่คอยคิดตลอดว่าลูกจะไม่มีพ่อ เป็นเวลาเกือบ3เดือนที่พยายามไม่เครียด เพราะจะคลอดแล้ว จนถึงกำหนดคลอดก็ยังไม่ปวดท้องโดนส่งไปอีกรพ. โดนกระตุ้น ปวดอยู่11ชม. แต่คลื่นหัวใจลูกไม่ดีเลยต้องผ่าด่วน ตอนนั้นใจหาญมาก สู้มาถึงวันที่จะเห็นหน้าลูกแล้ว ยังเกิดเหตุการณ์แบบนี้ จนผ่านไปด้วยดี ได้เห็นหน้าลูกคือทำตัวไม่ถูกเลย ไม่รู้ว่าต้องรู้สึกยังไง เพราะมันอธิบายไม่ถูก ลูกคนแรกด้วย ไม่กล้าจับลูก กลัวลูกเจ็บ เพราะอุ้มไม่เป็น อีกอย่างเป็นคนที่ไม่ชอบเด็กมากๆ ตอนนี้ลูกได้1เดือน14วันแล้ว เลี้ยงตามลำพัง สติหลุดไปบ้าง แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่เห็นลูก ต่อให้ที่ผ่านมาเจอเรื่องแย่ๆขนาดไหน มีแค่ลูกที่ยังสู้มาด้วยกัน และอยู่ข้างกันมาจนถึงวันนี้ เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยายออกมา

ประสบการณ์การเป็นแม่คือตอนนี้เรามีลูกคนที่ 2 ซึ่งห่างจากลูกคนแรก 12 ปี ใช่ค่ะคนโต 12 ปี และคนเล็กกำลังจะคลอด 19 สิงหาคมนี้ ความแตกต่างของการเลี้ยงลูกคือคนโตเกิดตอนอายุเรา 20 ปี เราพึ่งเริ่มเข้าเรียนมหาลัย เหตุการณ์ตอนนั้นมันเยอะแยะมากมาย ไม่พร้อม เอาเงินที่ไหน พ่อของลูกก็เลิกกัน ทั้งคุณวุฒิ วัยวุฒิ ความคิดความอ่าน การทำงานเราก็ไม่มี ภาระเลยอยู่ที่แม่ และเราก็ไปเรียนตอนลูกอายุ 1 เดือน ลูกคนโตต้องอยู่กับคุณยาย ฉันต้องเรียนหนังสือ เราสองคนแม่ลํกเจอกันแต่เสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดมหาลัย ฉันไม่มีความรุ้ ความพร้อม แต่ก็สู้กันมา ฉันเลี้ยงลูกเหมือนเพื่อน เพราะอยากให้เค้าคุยกับเราทุกเรื่อง เราเรียนจบทำงาน ก็ไม่ได้เลี้ยงเค้าเต็มที่ ทำหน้าที่แค่ส่งเงินไปให้ในทุกเดือน กลับบ้านเฉพาะวันหยุดบริษัท และฉันได้แต่งงานใหม่เมื่ออายุ 30 มีน้องคนเล็กตอนอายุ 32 มันแตกต่างมาก เพราะเป็นวัยที่เราพร้อมทั้งคุณวุฒิ วัยวุฒิ กำลังเงิน ทุกอย่าง เราเลยเหมือนอยากให้คนเล็กได้ในสิ่งที่ดี และเราอยากเลี้ยงเค้าด้วยตัวเรา เพราะเราไม่ได้เลี้ยงคนโต ในทางกลับกัน เราต้องรักษาความรู้สึกคนโตว่าหนูมีน้อง หนูเป็นพี่ แม่รักหนูเหมือนเดิม เค้าเข้าใจ และบางมุมก็ไม่เข้าใจ เราต้องเรียนรู้ และพยายามไปด้วยกันในทุกวัน

ประสบการณ์การเป็นแม่ ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตเลยคะ ไม่ว่าจะทำอะไรต้องห่วงลูกเสมอ เราตั้งครรภ์ตั้งเเต่อายุยังน้อยเรารู้ตัวว่าผิดพลาดเเต่มันก็เกิดจากความตั้งใจของเราทั้งสองคะ เราพร้อมดูแลสิ่งมีชีวิตเล็กๆที่สวยงามคะ เราอายุ17-18คะ ส่วนแฟนเราอายุ19-20คะ เป็นอะไรที่ดีใจและกังวลใจเล็กน้อยไปพร้อมกัน เราคิดว่าเราจะทำหน้าที่ของเเม่ได้ดีแค่ไหน จะดีพอสำหรับลูกหรือไม่ ตั้งเเต่เราท้องเราก็รีบไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาลกลัวลูกจะไม่แข็งแรง กังวลว่าเราจะบำรุงยังไง อาหารแบบไหนที่กินแล้วอันตรายต่อลูกบ้าง เรามีอาการแพ้ท้องหนักมากได้แต่นอน ทานอาหารไม่ค่อยได้ วิงเวียนศีรษะ อาเจียนทุกวันเราเลยกลุ้มมากๆเลยคะบางทีเครียดบ้าง เเต่เราก็นึกถึงลูกไว้เสมอ เรายังไม่รู้ว่าลูกเป็นเพศไหนแต่เราก็ยินดีทั้งสองเพศไม่ว่าเขาจะเพศไหนยังไงก็คือลูก เหตุการณ์พวกนี้ทำให้เราย้อนกลับมาหาตัวเราเลยว่าเเม่รักเราเเค่ไหน ทุกคนทะนุถนอมเราเเค่ไหน ไม่ว่าเเม่คนไหนขึ้นชื่อว่าเเม่ยิ่งใหญ่เสมอ ปล. ลูกคนแรกยังไม่มีประสบการณ์เท่าไหร่ มีเเต่ประสบการณ์ความรู้สึกแบบนี้คะตอนนี้ตั้งครรภ์ได้16+5แล้วคะ🤱❤️ #รูปซาวด์ตั้งเเต่ไปฝากครรภ์ครั้งแรกคะ

ประสบการณ์การมีคนคนแรก และตอนนี้ก็ลำลังตั้งครรภ์คนที่สอง การที่จะเป็นแม่คนมันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่มันก็ไม่อยากสำหรับคุณแม่มือใหม่ ครั้งแรกที่รู้ว่าตั้งครรภ์ดีใจมากๆค่ะ เพราะปล่อยมาหลายปีกว่าจะมา ตื่นเต้นแบบบ่ไม่ถูก ยิ่งตอนอายุครรภ์มากขึ้นเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องก็จะมีการเคลื่อนไหว มีเตะ มีเคลื่อนตัว สิ่งเหล่านี้มันทำให้แม่นี้หลงรักมากเลย แต่ก็มีความกังวลว่าลูกในท้องจะสมบูรณ์แข็งแรงดีไหม เพราะแม่แพ้ท้องหนักมากกินอะไรไม่ค่อยได้ พอเวลาผ่านไปถึงกำหนดวันคลอดยิ่งลุ้น จน 40 week เจ้าตัวน้อยก็ไม่ยอมออกมา จนลุงหมอนัดวันผ่าตัด ทำให้แม่นี้กล้าๆกลัว แต่ในที่สุดคืนก่อนวันผ่าตัดแม่ก็เจ็บท้อง แม่ก็ยังไม่แน่ใจว่าแม่ปวดอึ หรือเจ็บท้องจะคลอด พอมันเจ็บถี่เข้าแม่รู่ได้เลยว่านู๋จะออกมาหาแม่แล้ว แม่รีบไม่เรียกป้าตอนเที่ยงคืนให้พาไปโรงพยาบาลป้าก็ฟาดเหยียบคันเร่งเต็มที่ใช้เวลาไม่ถึง ครึ่งชั่วโมงก็ถึงโรงพยาบาล พอไปถึงหมอแค่นั้นละน้ำคล่ำแม่ก็แตกอาการอยากเบ่งก็ตามมา พอปากมดลูกเปิดถึง 10 ซม. คุณหมอก็พาไปคลอด สักพักได้ยินเสียงน้อยๆร้องไห้ แม่นี้น้ำตาไหลเลย ลูกแม่ปลอดภัยเราได้เจอกันแล้ว รู้ซึ้งถึงความเป็นแม่เลยค่ะ

ประสบการณ์การเป็นแม่ คือตอนท้องแรก ตั้งแต่รู้ว่าท้องนับตั้งแต่วันนั้นเราได้ขึ้นชื่อว่าจะเป็นแม่มันตื้นตันใจมากดีใจสุดๆ อุ้มท้องมาได้1เดือน แม่กลับเจอโรคคือนิ่วในถุงน้ำดี ความที่เป็นว่าที่แม่ กังวลมากกลัวลูกจะเป็นอะไร หาหมอ หมอบอกว่าต้องผ่าตัดนะ ใจแม่อยู่ที่ลูกเลย จะเป็นไรไหมลูก ลูกจะเจ็บไหม ลูกจะไหวไหม รักห่วงตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า แม่น้ำตาไหลกลัวลูกเจ็บ😢 แต่ตัวเองเจ็บไม่เป็นไร พอผ่าตัดเสร็จหมอก็บอกว่าลูกปล่อยภัยน้ำตาแม่ก็ไหลดีใจลูกแม่ไม่เจ็บแล้ว กลับไปอยู่บ้านได้ 3 อาทิตย์ มีเลือดซึมไม่เยอะ คืดว่าเลือดล้างหน้าเด็กเลยไปหาหมอ หมอก็บอกแบบนั้น แต่เรื่องที่ไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้นหมอซาวด์แล้วไม่เจอตัวน้องแม่เริ่มใจไม่ดี น้ำตาแม่ไหลเช่นเคย😢 รอเจอหมอใหญ่ หมอเลยซาวด์ทางช่องทางให้ ปรากฏว่าน้องไม่อยู่กับแม่แล้ว น้องได้จากแม่ไปจริงๆ หัวใจคนที่กำลังจะเป็นแม่เหมือนจะอยู่เต้นตรงนั้นเลย ทำไมต้องมาเกิดกับลูกแม่ด้วย รักลูกทั้งที่เรายังไม่เคยเห็นหน้า รักมากแบบบอกไม่ถูกเลย แต่วันนี้เจ้าตัวเล็กของแม่ได้กลับมาอยู่กับแม่อีกครั้ง 18+3 วีคแล้วคะ #เกาะแม่แน่นๆนะลูก คำว่าแม่มันยิ่งใหญ่มหัศจรรย์จริงๆ 👶🏻❤️

ท้องแรกค่ะ ไม่รู้ตัวว่าตัวเองท้อง ทั้งออกกำลังกายหนัก ดื่มหนัก เที่ยวบ่อยสุด จนรู้สึกท้องมันออกมาแปลกๆเพื่อนบังคับซื้อที่ตรวจมาตรวจ ผลสรุปขึ้นสองขีดชัดมากไม่มีจางเลยค่ะ55555 น้ำตาร่วงค่ะตอนนั้น ไม่ใช่เสียใจนะคะ สับสนค่ะกังวลเราไม่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน ไปฝากครรภ์หมอบอกได้ 3 เดือนแล้วค่ะ5555 เกือบโดนด่า จากนั้นหมอบอกให้รีบไปตรวจดาวน์ซินโดมเพราะอายุครรภ์จะเกินกำหนดที่โครงการรัฐให้ตรวจฟรีที่โรงพยาบาลเราก็ตรวจๆ ผลออกความเสี่ยงสูง 1:58 เราหัวใจหล่นวูบ!!น้ำตาไหลเลยค่ะ หมอนัดเจาะน้ำคล่ำเราไม่รีรอเลยค่ะ ทั้งที่เป็นคนกลัวเข็มมากๆ แต่เรารักและห่วงลูกมากกว่า เจาะแล้วรอผล 1 เดือนค่ะ แล้วเราก็เจาะหาน้ำตาลต่อ สรุป เสี่ยงเบาหวานขณะตั้งครรภ์ค่ะ เราแบบโอ้ยยยย!! อะไรกันเนี่ย หมอให้คุมน้ำตาลเลยค่ะ ปัจจุบันตอนนี้ 37w4d ค่ะ ผลทุกอย่างออกมาแล้ว ลูกเราปกติค่ะไม่มีภาวะดาวน์ แต่เราเป็นเบาหวานหมอให้อินซูลินมาฉีดทุกวัน และนัดวันคลอดเลยค่ะ หมอไม่อยากให้อยู่ในท้องที่น้ำตาลขึ้นๆ ลงๆ มันเสี่ยง เราเลยนัดกับหมอเร่งคลอดวันที่ 24 สิงหาคม แต่ไม่รู้จะแตกก่อนไหมเพราะ ท้องแข็งและเจ็บอุ้งเชิงกรานมากเลยค่ะ

ประสบการณ์การท้องลูกคนแรกคือน้องมาแบบไม่พร้อม มาช่วงที่ตัวเรากำลังเรียนใกล้จะจบแล้ว พอบอกแฟนเป็นคนแรกแฟนก็ช่วยปลอบแล้วบอกว่าให้บอกพ่อกับแม่เลยนะ เราแอบกลัวว่าท่านจะเสียใจแต่พอบอกไปแล้วก็รู้แหละท่านต้องเสียใจเป็นธรรมดา พอผ่านไปแม่ก็ให้เราไปฝากท้องแนะนำทุกอย่างว่าควรทำยังไง พอผ่านไปเรื่อยๆเจ้าตัวเล็กก็โตขึ้นด้วยความที่พ่อกับแม่ก็ห่วงเราค่อยซื้อของมาบำรุงให้เกือบทุกอย่างจนถึงวันที่ใกล้คลอดพ่อกับแม่ก็เป็นคนพาเราไปคลอดส่วนแฟนเราก็ให้เค้าไปทำงานก่อนแล้วเย็นมาเจอกัน(ก่อนวันที่จะคลอด2วันเราปวดท้องแบบถี่ๆบ่อยมากๆแต่มันก็จะหาไปเองแล้วจะนอนหลับได้ช่วงตอนกลางวันจนเช้าวันคลอดมีมูกใสๆออกมาเราก็รีบไปบอกแม่เพราะมันเลยกำหนดคลอดมาหลายวันแล้วพ่อกับแม่รีบพาไปโรงพยาบาลเลยจ้า) วินาทีที่คลอดน้องออกมาทั้งดีใจทั้งตื่นเต้นถามว่าเจ็บไหมก็เจ็บนะแต่พอเห็นลูกแล้วไม่มีคำว่าเจ็บเลย ทุกวันนี้น้องได้5ขวบกว่าๆแล้วคุณตากับคุณยายทั้งรักทั้งเป็นห่วงน้องมากกว่าเราอีก ตอนนี้กำลังมีคนที่2พี่ชายคือเห่อน้องมากๆ ถามตลอดเลยว่าน้องจะคลอดตอนไหน ตอนนี้ได้8เดือนแล้วคะ 😊

ประสบการณ์ คนเเรกคือมาโดยไม่รู้ตัวเลยค่ะ เจออีกที8วีคแล้วอิเเม่ทั่งตื่นเต้นตกใจในเวลาเดียวกัน ไปฝากท้องกับคุณพ่อทั้งเจาะเลือด ทั้งซาวดูตัวเล็กเเข็งแรงมาก แม่เเพ้ท้องหนักเเต่ไปทำสวนทำไร่ทุกวันตัวเล็กอดทนเก่งๆมากๆค่ะลูก จน2-3เดือนมีเลือดออก แต่ลูกของแม่ก็ไม่เป็นอะไรแข็งแรงทุกอย่างหนูอดทนเก่งกว่าแม่อีก พอแม่ท้องได้3เดือนกว่าพ่อก็ติดคุกแม่ต้องทำสวนทำไร่เองทั้งหมดเเตกเเดดตากลมไปโรงบาลก็ไปเองแม่และหนูเก่งมากๆแม่ไม่มีภาวะเบาหวานเลยแต่เเม่เป็นธาลัสซิเมีย แต่ไม่รุนแรงมาก หนูออกมาตัวก็จะซีดๆนิดนึงป้าหมอบอก ตอนนี้แม่ทั้งท้องลาย ทั้งคันผิว หิวบ่อยกินเก่งมากๆ น้ำหนักหนูก็ดี แม่ไม่ได้กินน้ำตาลเลย แม่รู้สึกดีมากๆ ตอนนี้ปัจจุบัน8เดือนแล้ว เเละพ่อกำลังจะพ้นโทษจะมาทันหนูกับแม่ไหมน่า ยิ่งใกล้วันคลอดยิ่งตื่นเต้น หนูซ้อมจะคลอดบ่อยๆ แอบโกหกเเม่ เเม่นี่ตื่นเต้นอยากเจอหน้า มาถึงวันนี้แม่รู้เลยว่าความรักของแม่ที่มีต่อลูกมันมากเพียงใด ความเสียสละร่างกาย เลือดเนื้อ ความสุขส่วนตัว เพื่ออดทนดูเเลลูก ตอนนี้รู้สึกรักแม่ตัวเองมากๆ รู้ว่าเเกรักเรามากแค่ไหน