Eto na naman tayo sa mga asawang walang silbi 🤦🏻♀️ Alam mo naman na talaga ang kailangan mong gawin ayaw mo lang tanggapin. Tandaan mo, mas mahirap maghilom ang emotional at mental scars. Umalis na kayo diyan. Alam mo naman palang tama ang ginagawa mo at di mo pinapabayaan ang sarili mo at anak mo tapos nagpapa-api ka sa kanya? Iniingatan mo feelings niya pero feelings mo di mo iniingatan? Wag mo paratingin sa point na pati anak niyo madamay sa ganyan ng asawa mo. Umalis ka. Tumuloy ka sa pamilya, kaibigan o kamag-anak mo. Mayron ka naman sigurong ibang mahihingian ng tulong. Tignan natin kung mag-matigas yang asawa mo pag parehas na kayong wala. Please lang, sa mga ganitong post, unahin niyo minsan ang sarili niyo. Pag alam niyo na nalulugi ka na, naaapi, nagdudusa, patatagalin mo pa ba? Wag tayo martir sa katotohanan. Nanay ka. Kung sa anak mo gawin yan? Ano sasabihin mo? Ano gagawin mo? Simple di ba. Real talk lang. Gusto mo peace of mind, simulan mo ngayon. Magpapasalamat ka sa sarili mo pag naglaon.
Anonymous