Napakahirap magbuntis, manganak, at mag-alaga ng baby. Pero mas humihirap kapag yung asawa mo walang pakialam sa nararamdaman mo.
Yung asawa ko hindi nman ako minumura pero never akong inalagaan after ko manganak at walang ginagawa sa bahay ang gusto pa iintindihin ko pagkain nia ehh CS ako napakahirap kumilos. Then nung wla na mapagkunan ng pambiling gatas sinabi nia na putang inang buhay toh. Bakit parang kasalanan ko na nahihirapan siya ehh responsibilidad nman nia maghanap buhay. Yun na nga lang ginagawa nia ako na lahat sa bahay. I decided na umuwi nlng sa amin kasama baby ko pero nagalit siya kase pinapalabas ko daw na wla siyang kwentang ama. Ngayon magkasama parin kami but I chose not to love him that much, not to expect, and not depend on him. Sinabi ko din sa sarili ko na once ulitin pa niya aalis tlga ako ksama si baby.
What I'm trying to say is nakakainggit yung mga mommies na alagang alaga sila ng mga asawa nila at itinatrato ng tama. I agree sa mga nagcomment na hindi mo yan deserve mii. Nagmamahal tayo para sumaya hindi magpakasakit, love yourself and prioritize your baby. Mahirap humiwalay at kalimutan lahat pero mas masasaktan at mahihirapan ka kung magsstay ka sa ganyang sitwasyon.
Magbasa pa
