28weeks ...

finally nangungupahan na kami pero ang lungkot pala ๐Ÿ˜…, yung papasok si partner sa work ng walang iiwang kahit piso, maghihintay ka ng lunch from his family hihintayin mo kahit gutom kana for breakfast meron kang 3 types of biscuits na pagpipilian kahit ayaw mo nun wala kang choice. Gusto kong bumili ng food na gusto ko na mabubusog kami like rice etc. pero wala akong pambili hehe. siguro nag iinarte lang ako pero I feel pity ๐Ÿ˜… not just for me but also for my daughter and baby(inside my tummy) parang gusto ko nalang bumalik sa house ng parents ko kasi atleast dun nakakapag padala sya kahit 200-500 hayss ๐Ÿ˜“

24 Replies
 profile icon
Magsulat ng reply

Nakaka-stress po mag isip, masakit sa ulo, nakakaiyak you want to tell someone pero wala ka mapagsabihan, hindi naman pwede sa panganay mo bukod sa maliit pa sya baka mastress din sya at hindi ka pa nga maiintindihan. kapag nagsabi ka naman sa mga kaibigan ng partner mo you will feel na oo sinasabi nila na naiintindihan ka nila but after that may sasabihin sila na feel mo na dun pa rin sila sa side ng friend/partner mo. Alam ko naman na I also need to consider my partners situations, na nahihirapan din sya, nagigipit, pero ๐Ÿ˜ญ I can't help but to pity myself, my baby and my daughter kasi kailangan namin magtipid, maghintay, maranasan yung ganito ng paulit-ulit.

Magbasa pa