ตีลูกด้วยไม้แขวนเสื้อ

เด็กคนอื่นจะจำได้หรือไม่ได้ เราไม่แน่ใจค่ะ แต่ตัวเราเองก็เคยใช้อารมณ์ตีลูกไปเหมือนกัน เจตนาเพื่อสอน ผลที่ได้เขาจำค่ะ มีท่าทางเลียนแบบเรากับแฟนเวลาพ่อแม่ทำอะไรให้เขาไม่พอใจ ทั้งที่ตีเขาไปไม่กี่ครั้ง ขนาดเขายังเล็กมาก เขายังจำได้เลยค่ะ ความจำได้มากหรือน้อยของเด็กแต่ละคน เราไม่รู้จริงๆ แต่การแสดงออกสำหรับเด็กที่จำได้ เราว่าตอบสนองแตกต่างกันไปค่ะ แค่ตีมือก็เจ็บแล้ว แนะนำว่าต่อให้เผลอโกรธแค่ไหน ต่อไปแม่เลี่ยงพวกของใช้มาตีลูกนะคะ ถ้าให้ดี คือ อดทน สั่งสอนด้วยคำพูดค่ะ ตอนนี้บ้านเราก็อดทน ทั้งที่ลูกก็ดื้อบ่อย ท่าทางที่เขาเลียนแบบเราในทางไม่ดีก็น้อยลงค่ะ เราเองกลางวันก็เลี้ยงลูกคนเดียวไม่มีใครช่วย กว่าจะทำกับข้าวลูก ของตัวเอง ล้างอึ ฉี่ อาบน้ำ สอนให้รู้จักสิ่งต่างๆ กล่อมนอน ไหนจะงานบ้านอื่นอีก กว่าจะได้กิน ลูกงอแง แทบไม่ได้ทำอะไรเลย เข้าใจถึงความเหนื่อยท้อค่ะ แต่เราเป็นแม่ ต้องเป็นกระจกให้เขาค่ะ เราทำอะไรไปมีผลต่ออุปนิสัยตอนโตของเขาทั้งนั้น สู้ๆกันค่ะแม่ เส้นทางอีกยาวไกล เราว่าแม่ยอมรับตัวเองว่าใช้อารมณ์กับลูกได้ แม่เก่งแล้วค่ะ บางบ้านไม่สนใจว่าตัวเองทำอะไรจนเป็นปัญหาระยะยาวแก้ยาก

ลูกจำไม่ได้หรอกว่าโดนตี แต่ลูกจะจำแม่เวอร์ชั่นนี้ได้ค่ะ เราเลี้ยงลูกเองทุกอย่างทำงานด้วย นอนน้อย อารมณ์ร้าย วีนเหวี่ยง ขี้โมโห มีหลุดตีบ้างแต่ไม่บ่อยไม่เกิน 5 ครั้ง (แป้นมือ) แต่ส่วนใหญ่จะเสียงดังตะคอกด่าค่ะ ลูกคือกลัวเราแทบจะไม่กล้ามองหน้าเราเลย เสียงดังเมื่อไหร่ร้องไห้เมื่อนั้น เด็กเขาไม่รู้เรื่องจริงแต่เขารับรู้ถึงอารมณ์ได้นะคะ เรามารู้ตัวว่าเราเป็นแม่ประสาทสำหรับลูกตอนลูกขวบ หลังจากนั้นเลิกทุกอย่าง วีนแค่ไหน เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องใจเย็นให้ได้ สั่งตัวเองเลยว่าอย่า ใช้เวลาเกือบปีกว่าลูกจะมองหน้า ไม่ตีเลยสักครั้งไม่ว่าลูกจะทำตัวไม่น่ารักมากขนาดไหน แม่ต้องเริ่มจัดตารางชีวิตใหม่ค่ะ นอนเวลานี้กินเวลานี้ ให้เป็นกิจวัตร แล้วแม่จะรับมือกับน้องได้ดีขึ้น เราต้องปรับทุกอย่างใหม่หมด เวลานอน เวลากิน เวลาตื่น กินข้าวก็กินกับลูกไป นอนตื่นพร้อมลูกง่วงแค่ไหนเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องยอมตื่นยอมเลี้ยง ไม่งั้นผลก็จะลงกับลูกนะแม่

เราว่าจำได้ หลานเราเคยเห็นพ่อทะเราะและใช้ความรุนแรงกับแม่ กลายเป็นเด็กกลัวคนเสียงดัง ขนาดหัวเราะแต่เสียงดังคือหน้าถอดสีจะร้องไห้เลย แต่เขาก็ไม่ได้กลัวพ่อเขานะ ยังเล่นยังอ้อนพ่อปกติ เด็กแต่ละคนคงมีความฝั่งใจไม่เหมือนกัน สถานการณ์ที่เจอก็ไม่เหมือนกัน

เขาจำไม่ได้หรอกค่ะ เขายังเด็ก ถ้าตีลูกด้วยอารมณ์คนที่จะเสียใจและรู้สึกผิดคือแม่ เราเองก็เลี้ยงลูกเอง ทำงานบ้านคนเดียว ซักผ้าตอนลูกหลับ บางวันได้กินข้าวตอนบ่ายเป็นมื้อแรก แต่เราไม่เคยตีลูก ไม่เคยโมโหเลยค่ะ มีแต่เหนื่อยแบบเหนื่อยมากๆ

เข้าใจคุณแม่นะคะ อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย บ้านนี้แม่ก็โมโหหิวเหมือนกัน หาข้าวกิน ไม่มีเวลาก็กินน้ำหวานไปก่อน งานบ้านไว้ทีหลัง เป็นกำลังใจให้ค่ะ

น้องกี่ขวบคะแม่