ตีลูกด้วยไม้แขวนเสื้อ

ลูกจำไม่ได้หรอกว่าโดนตี แต่ลูกจะจำแม่เวอร์ชั่นนี้ได้ค่ะ เราเลี้ยงลูกเองทุกอย่างทำงานด้วย นอนน้อย อารมณ์ร้าย วีนเหวี่ยง ขี้โมโห มีหลุดตีบ้างแต่ไม่บ่อยไม่เกิน 5 ครั้ง (แป้นมือ) แต่ส่วนใหญ่จะเสียงดังตะคอกด่าค่ะ ลูกคือกลัวเราแทบจะไม่กล้ามองหน้าเราเลย เสียงดังเมื่อไหร่ร้องไห้เมื่อนั้น เด็กเขาไม่รู้เรื่องจริงแต่เขารับรู้ถึงอารมณ์ได้นะคะ เรามารู้ตัวว่าเราเป็นแม่ประสาทสำหรับลูกตอนลูกขวบ หลังจากนั้นเลิกทุกอย่าง วีนแค่ไหน เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องใจเย็นให้ได้ สั่งตัวเองเลยว่าอย่า ใช้เวลาเกือบปีกว่าลูกจะมองหน้า ไม่ตีเลยสักครั้งไม่ว่าลูกจะทำตัวไม่น่ารักมากขนาดไหน แม่ต้องเริ่มจัดตารางชีวิตใหม่ค่ะ นอนเวลานี้กินเวลานี้ ให้เป็นกิจวัตร แล้วแม่จะรับมือกับน้องได้ดีขึ้น เราต้องปรับทุกอย่างใหม่หมด เวลานอน เวลากิน เวลาตื่น กินข้าวก็กินกับลูกไป นอนตื่นพร้อมลูกง่วงแค่ไหนเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องยอมตื่นยอมเลี้ยง ไม่งั้นผลก็จะลงกับลูกนะแม่