ขอระบายหน่อยนะคะ

เหนื่อยใจมากเลยค่ะ เราแต่งงานแล้วมาอยู่บ้านสามี บ้านเรากับบ้านสามีไกลกันมาก อยู่คนล่ะจังหวัดคนละภาคเลย ตอนนี้เรามีลูกคนนึง เราเลี้ยงลูกเองอยู่ที่บ้าน แต่วิธีที่เราเลี้ยงกับวิธีที่คน ที่บ้านสามีอยากให้เป็นมันคนละแบบ วิธีคิดก็ต่างกัน ลูกเราจะว่าเลี้ยงยากก็ยากค่ะ แต่ถ้าเข้าใจเขาก็ไม่ยากเท่าไร อย่างเข่น เขาเป็นคนนอนยาก เวลาง่วงก็ร้อง เราต้องค่อยๆกล่อม ต้องการความเงียบพวกย่าๆเขาก็จะมาอ่าววว ง้อแงอีกแล้ว แม่ไม่ให้กินนมหรอ เอานมให้กินสิ นมมันไม่อยู่ท้องเอาข้าวให้กินสิ เอาขึ้นแปลสิ แต่เราอยากไม่อยากให้กินข้าวอยากเลี้ยงตามแพทย์ ให้6เดือนก่อนค่อยกิน เรื่องแปลเราก็ไม่อยากเอาขึ้นแปลมากกลัวเขาจะติดนอนพื้นได้ก็อยากให้นอน แต่เราโดนขัดทุกอย่างอึดอัดมากค่ะ เรื่องข้าวพูดแล้วพูดอีก ลูกเราร้องที่ไรก็พูด ป้อนนมสิ เขาหิว ป้อนข้าวสินมมันไม่อยู่ท้อง เวลาเราเอาเขากินนมเสร็จเขาหลับเลยแต่เรายังไม่วางให้นอน ยังอุ้มนั่งเพราะกลัวเขาจะท้องอืด ก็ว่าเอานอนสิ เอาวางเลยเดี๋ยวมันติดมือ แต่พอลูกเราตื่นนอนเล่นดีๆไม่ร้องพวกย่าๆ เขาก็อุ้มเล่น ผลัดกันไปผลัดกันมา เหนื่อยจะเหนื่อยใจมาก ขอบคุณนะคะที่อ่านจบ ถ้าใช้คำพูดตรงไหนผิดตรงขอโทษด้วยนะคะ