แม่เลี้ยงเดี่ยว

เรื่องงานบ้านปล่อยๆไว้บ้างก็ได้คะ ส่วนความงอแงของลูกแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน ตอนเราเลี้ยงลูกก็หนักพอสมควรคะ เช้าไปทำงาน เที่ยงกลับให้นมลูก บ่ายไปทำงาน กลับจากงานเลี้ยงลูก เเทบจะไม่ได้นอน แทบจะไม่ได้กิน บางวันเราได้กินแค่นม 1 กล่อง ช่วงลูกน้อย ลูกก็ติดเรามาก สามีก็ไม่ค่อยช่วย ช่วงกลางวันแม่ย่าช่วยเลี้ยงให้ งานก็หนักมากคะ เราเป็นครู แต่ได้หน้าที่พิเศษคือพัสดุ ผอ.ก็สั่งงานเยอะมาก ของบเยอะมาก สั่งเช้า เอาเที่ยง เราเลยไม่ค่อยได้กินข้าว จนลูกได้ 1.9 ขวบเราเริ่มป่วยย้ำคิดย้ำทำ เริ่มรักษาตัวก็ ลูกสองขอบครึ่ง ทั้งป่วยทั้งเลี้ยงลูกไปด้วย มันยากมากสำหรับคนป่วยเป็นโรคนี้ที่ต้องเลี้ยงลูกไปด้วย รักษาตัวสี่ปีกว่า ตอนนี้ลูก 6 ขวบแล้วคะ เป็นแม่มันไม่ง่ายเลย ยิ่งเราคาดหวังว่าเราจะเป็นแม่ที่ดี เลี้ยงลูกให้มีคุณภาพ แต่บางอย่างมันไม่ได้ดั่งใจเรา โดยเฉพาะใจเราเอง เราต้องยอมรับ ปรับปรุง และปล่อยวาง เราไม่สามารถทำทุกอย่างให้ดี 100 เปอร์เซ็นคะ ทุกอย่างผิดพลาดได้ เริ่มต้นใหม่ได้เสมอ ให้อภัยตัวเองนะคะ บางครั้งถ้าไม่ไหว นั่งพักคะ นั่งมองเฉยๆ ปล่อยทุกอย่างให้มันเป็นไปของมันก่อน เริ่มมีแรงค่อยสู้กันใหม่ เป็นกำลังใจให้คะ