แม่เลี้ยงเดี่ยว

เราเลี้ยงเอง 24 ชม. + ทำงานด้วย ผัวมีแต่ไม่ช่วยเห้อะไรเลย เครียด นอนน้อย เป็นประสาท อารมณ์รุนแรง โมโหร้าย ดุเสียงดังใส่ลูกประจำ ตีไหมตีค่ะแต่ตีเพราะลูกเล่นปลั๊กไฟ ขึ้นบันได กลัวจะตกจะอันตราย บอกทุกวันวันละล้านรอบก็ไม่ฟัง จนลูกขวบเรารับรู้ว่าลูกได้รับผลกระทบจากการกระทำของตัวเอง ลูกไม่กล้ามองหน้าเราเลย ก็พยายามลดลงค่ะ นอนให้มากขึ้น ออกจากพื้นที่เดิม ๆ พักสมอง พักอารมณ์ พอได้นอนมากขึ้นก็อารมณ์ดีขึ้น คุมอารมณ์ได้ดี อดทนได้มากค่ะ ลูกก็ดีขึ้นตาม อารมณ์ดีไม่ร้องไห้งอแงงี่เง่าโมโหร้ายเท่าช่วงแรก วันไหนที่เราประสาทเราจะบอกลูกวัน วันนี้แม่ประสาทนะ กวนอารมณ์ได้แต่อย่าเยอะนะลูก ก่อนนอนเราก็จะบอกรักลูก กอดลูก ขอโทษในการกระทำตัวเอง สำนึกผิด พยายามไม่ทำอีก ก็ดีขึ้นค่ะ เด็กเขาก็ตามวัยแม่ ตามเพจเลี้ยงลูก เพจพยาบาลนมแม่ไว้ เราจะเข้าใจในความเป็นเด็กของเขามากขึ้น พอเข้าใจเราก็จะรับมือได้ดีขึ้น เป็นกำลังใจให้แม่นะคะ พักผ่อนให้มาก พาลูกทำกิจกรรมด้วย ไปไหนไปกัน คิดเสียว่ามีเพื่อนซี้ตัวติดกัน 24 ชม. เฮฮาเอ็นจอยกับการมีเขา เวลาที่เขาร้องไห้โมโหปล่อยไปค่ะ นั่งนิ่ง ๆ พอเขาสงบค่อยไปกอด ไปปลอบ พูดคุย สอนให้เขาเข้าใจว่านี่คือการโมโห คนเราก็โมโหกันได้ แม่ก็เป็นเนาะ 1.8 ขวบแล้วค่ะบ้านนี้ กว่าจะผ่านมาได้แต่ละวันเกือบไม่รอด