8เดือนแล้วคะ

เหตุการนี้เคยเกิดขึ้นกับตัวเองค่ะ เรารู้จากปากพี่สาวเค้า เราคลอดลูกอยู่กรุงเทพฯ ฝ่ายหญิงก็ถอยเหมือนกันค่ะ เค้ามาง้อมารับเรากลับบ้านเค้า แต่ไม่เหลือความเชื่อใจอีกต่อไปค่ะ เราทะเลาะกันบ่อย ผช.ก็ยังโทรหา ผญคนนั้นอยู่ เราอดทนค่ะรอให้ตัวเองกับลูกแข็งแรง และรอให้เราทำใจจากได้อย่างไม่หวนกลับ ลูกได้8เดือนเราขอไปเที่ยวหาแม่เค้าก็ตามมาค่ะ เราเลยให้โอกาสเค้าอีกครั้ง ขอให้ตั้งใจทำงานเพื่อเรากับลูกให้งดเหล้างดบุหรี่ลงบ้าง แต่เค้าไม่ใส่ใจที่จะทำเราเลยขอแยกกันค่ะ เค้ายอมไปแต่ก็ตามกวนใจอยู่พักนึง แล้วก็เงียบหายไปเป็นเวลา9ปีแล้วค่ะ เราก็เลี้ยงลูกเองโดยเค้าไม่เคยส่งเสีย ปัจจุบันเราก็มีครอบครัวใหม่แล้ว มีความสุขดีค่ะ ลองปรึกษาหัวใจตัวเองดีๆค่ะว่าจะอยู่หรือจะแยก✌️

สู้ๆนะคะ นึกถึงลูกน้อยไว้ค่ะ ในเมื่อเขาเงียบ เราก้เงียบตอบค่ะ บางทีมันต้องใช้เวลา ต่อให้เราไปโวยวายแค่ไหน ผู้ชายมันก้เงียบ รอเวลาสักพัก อยู่กับตัวเอง ถ้าผ่านไปสักระยะ จะหย่าก้หย่าค่ะ เราอยู่กับตัวเอง ครอบครัวเรา และรอลูกน้อยคลอดออกมาดีกว่านะคะ ไม่ต้องไปหวังพึ่งเขา หรือให้กลับมาเปนแบบเดิม ของแบบนี้ใช้เวลาค่ะ. ณตอนนี้ก้ต่างคนต่างอยู่ทำหน้าที่ของตัวเอง ในเมื่อเขาหมดรัก วันเวลาจะช่วยเยียวยาไปเองค่ะ

ของเราพึ่งผ่านมาเมื่อวันที่ 15 นี้เองค่ะ เราไปเคาะห้องผญ.เองเลยค่ะ ทำใจไม่ได้ รับไม่ได้ กินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับอยู่ 3 วันเต็ม ๆ สามีเรากลับมาง้อนะคะ ผญ.ก็เลิกยุ่ง แต่เรายังคงเงียบใส่ค่ะ มันเจ็บมันจุก ไม่อยากแม้แต่จะมองหน้า ทางเขาก็พยายามทำให้เรารู้สึกดีขึ้น แต่เราไม่สนใจค่ะ เราจะใจแข็งเพื่อลูก

มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนของความรู้สึก แม่คิดทบทวนยาวๆนะคะ ก่อนที่จะตัดสินใจ เพราะจะเลือกแบบไหนสุดท้ายคือแม่เองที่ต้องเผชิญ เป็นกำลังใจให้นะ

ทนให้ผ่านช่วงนี้ก่อนดีไหมค่ะ ให้เราคลอดลูกจนดูแลตัวเองได้ดี แล้วคอยมาทบทวนตัดสินใจอีกครั้ง มองที่ตัวเองเป็นหลัก

รักตัวเองกับรักลูกให้มากๆคะ คิดให้รอบคอบ หาทางออกที่ทำให้มีความสุขที่สุด เพื่อลูกคะ

สู้​ๆ​นะคะ ใจเย็นๆค่อยคิดทบทวนมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ขอให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้นะคะ