เราเคยคิดจะเอาลูกออก เพียงเพราะเป็นพาหะ เลือดจาง กลัวว่าเค้าจะไม่แข็งแรง ไม่ครบ ฟังคนนั้นที คนนี้ที ตอนท้องเลิกกับแฟน แต่เรากลัวบาปมาก เราทำไม่ลง จนคลอด เค้าแข็งแรงมาก จนตอนนี้เค้าได้ 2 เดือนแล้ว เลี้ยงง่ายมากค่ะ ไม่งอแง สมกับที่เขาอยากมาเกิดจิงๆ เราอยู่กับลูกแทบจะไม่จับมือถือเลยนอกจากจะเอามาถ่ายรูปเค้า พอนึกย้อนไปตอนที่เราคิดจะเอาเขาออก ทุกวันนี้ยังรู้สึกผิดไม่หาย จ้องลูกเวลาลูกหลับได้แต่พูดในใจว่า แม่ขอโทษ แม่ขอโทษ ? สัญญาว่าจะเลี้ยงให้ดีที่สุดค่ะ อยากเล่าประสบการณ์ให้แม่ๆฟังค่ะ เรื่องบางเรื่องถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำจิงแต่มันตามหลอกหลอนเราจนปัจจุบัน