ยุคโควิดเราต้องรอด(มั้ง)

ตอนนี้เครียดและท้อมากสามีก็ตกงานเราก็ตกงานมีแค่ข้าวสาร1ลิตรกับเงิน1บาทจะมีชีวิตสู้ต่อกับวันพรุ่งนี้ยังไงจะหลับตาลงได้ยังไงในหัวมีแต่เรื่องให้ต้องคิดสามีก็ดิ้นรนพยายามหางานไม่ได้หยุดแต่ก็ยังไม่ได้พยายามไม่คิดไม่ร้องกลัวส่งผลถึงลูกในท้องแต่มันอดคิดไม่ได้มันกลั้นนำ้ตาไว้ไม่อยู่จริงๆ...แม่ขอโทษ