แม่ตั้งครรภ์ ก่อนตั้งครรภ์เคยรักษาโรคเครียด นอนไม่หลับ วิตกกังวล ต้องทานยาคลายเครียดทุกเช้า

แม่บ้านนี้เป็นซึมเศร้ามาหลายปีมากๆจนมาท้องก็ต้องหยุดยาconsultกับหมอจนสุดท้ายแล้วต้องมาจัดการตัวเองเช่นกันค่ะ อันดับแรกนะคะ แม่หายใจลึกๆๆ ตั้งสติก่อน ทุกปัญหาบนโลกใบนี้ มีทางออกเสมอค่ะ ทุกความเครียดความกังวล สามารถแก้ไขได้ค่ะ เรามาถึงจุดนี้ในชีวิตเราเก่งมากๆแล้ว ในขณะนี้เรากำลังแบกอีก 1 ชีวิตในร่างกาย จงส่งพลังมอบความรักให้เขาเยอะๆ และอย่าลืมตั้งสติและรักตัวเองให้มากๆค่ะ ลองหาความสุขให้ตัวเองในแต่ละวันนะคะ อย่าไปคาดหวังเยอะ เอาที่ละเล็กๆมันช่วยให้คลายเครียดได้มากเลยค่ะ สำหรับเรารางวัลเล็กๆให้ตัวเองคือกาแฟซักแก้ว ออกเดินสูดอากาศตอนที่ไม่ร้อนมากเกินไป และที่ระบายอารมณ์ของเราคือเราเขียนทุกอย่างที่เครียดลงในสมุด บอกตัวเองว่าเขียนหมดแล้วต้องไม่กลับมาคิด คือปล่อยวาง หากมันเป็นปัญหาต้องค่อยๆแก้ไขทีละข้อ ผ่านมา3ปี เรากลับไปอ่านสมุดที่ตัวเองเขียนไว้ก็ตลกดีค่ะ เพราะวุฒิภาวะเราโตขึ้นทำให้มองปัญหานั้นๆเล็กไปเลย พอไม่กดดันตัวเอง ให้กำลังใจตัวเอง เพิ่มความมั่นใจให้ตัวเอง อาการนอนยากมันดีขึ้นมากๆค่ะ แต่หลายครั้งก็หลับยากเพราะฮอร์โมนเช่นกันนะคะ

ทางนี้คิดเสมอค่ะ พยายามโฟกัสที่ลูก อย่างเดียวเลย มีบางช่วงหลุดโฟกัสไปบ้าง แต่ก็ต้องยืนหยัดและกลับมาค่ะ มี 1 ชีวิต ที่ไม่รู้อะไรเลย ดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่ในท้อง ไม่ว่าอะไรก็ต้องผ่านไปให้ได้ เราต้องฮึดสู้มากเลยค่ะ เคยร้องไห้แล้วท้องแข็งท้องเกร็ง เราตกใจมาก จากนั้นไม่กล้าร้องเลยค่ะ กลัวกระเทือนลูก คำว่าปล่อยวาง เราจะไม่บอกแม่นะคะ เพราะเราเองก็ทำไม่ได้ เราทำได้แค่ย้ายเรื่องที่คิดมาก มาคิดเรื่องลูกแทน กินอะไร จะโต เป็นชายหรือหญิง ควรชื่ออะไรดี ก็ช่วยได้เป็นพักๆค่ะ เรื่องการนอนยิ่งแล้วใหญ่ นอนยากอยู่แล้ว พอท้องจะยากขึ้นอีกค่ะแม่ ก็จะคิดกลับไปอีก แม่เรายังผ่านมาได้ เราก็จะผ่านให้ได้ เราเคยแท้งมา 2 ครั้ง ไม่ทราบสาเหตุ ยิ่งทำให้ท้องนี้ ถึงกับปลงตกได้เป็นพักๆเลยล่ะค่ะ ว่าอยากมีลูกสักคน ท่องไว้ สักคนต้องได้ๆ แล้วเราจะหลุดออกจากพวังมาพักหนึ่ง แค่ลองเปลี่ยนเรื่องคิดลองดูนะคะแม่

เราเคยแพนิคก่อนท้องค่ะเป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตมากค่ะเป็นบ่อยแต่พอท้องทุกอย่างก็เปลี่ยนไปค่ะชีวิตเราคิดถึงแต่ลูกในท้องอาจจะมีเครียดบ้างแต่ทุกครั้งที่เค้าดิ้นอยู่ในท้องมันทำให้เราคิดว่าเรามีคนที่ต้องปกป้องจะเป็นไรไม่ได้เราแทบอาการไม่กำเริบเลยค่ะ เราเริ่มอยู่คนเดียวได้ ดูหนังฟังเพลงบางที ไม่รู้จะแนะนำแม่ยังไงเหมือนกันค่ะแต่โรคนี้อยู่ที่ใจของแม่เองสู้เพื่อตัวเล็กค่ะแม่✌️

นึกถึงตัวเล็กเพื่อเป็นพลังบวกนะคะแม่ ขอให้แม่ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ ลองฝึกพูดคำว่าชั่งมันบ่อยๆน่าจะช่วยให้ดีขึ้นนะคะ🤗✌️✌️เราเคยเป็นก่อนท้องใครพูดอะไรจะเก็บมาคิดน้อยใจร้องไห้ตลอดเลยค่ะแต่ไม่ถึงขั้นกินยาพอท้องมาก็ยังเป็นอยู่แต่พอสักพักก็นึกถึงแต่ลูกกับแฟนแล้วผ่านมาได้แบบงงๆเลยค่ะทำตัวเองให้สบายใจที่สุดนะคะสุขภาพจิตจะดีขึ้นมากๆเลยค่ะ

พี่เป็นค่ะ เวลามีอาการพยายามดึงสติ ทำสมาธินะคะ ตั้งแต่ท้องพี่เป็นยุ่2ครั้งคือ รุ้ว่าท้อง อาการก้มาค่ะ แต่ไม่ทานยานะคะ ฝึกสมาธิเอาค่ะ ครั้งที่2ตอนญาติเสียค่ะ คุณหมอให้พี่นอน รพ.ห้ามกลับบ้านค่ะ นี่ก้ใกล้คลอดแล้ว กลัวจะมีอาการยุ่ค่ะ แต่พี่จะพยายามฝึกสมาธิเอาค่ะ ไม่ใช่การนั่งสมาธินะคะ แต่เป็นการฝึกจิต ลองหาดูในยูทูปเอานะคะ

บ้านนี้ไม่ได้ทานยาแต่แรกค่ะ เเต่เริ่มเป็นช่วงสี่เดือนเหมือนกัน พยามหาอะไรทำยิ่งช่วงเย็นตัวเราจะดิ่งมาก ที่สำคัญได้กำลังใจจากคนรอบข้างค่ะ ปัจจุบันคลอดแล้วค่ะ ผ่านมาได้ เป็นกำลังใจให้แม่นะคะ

เป็นเหมือนกันค่ะ เพราะปกติเป็นคนเครียดง่าย เซ็นซิทีฟมากอยู่แล้ว แต่พอมาเจอกระทู้นี้รู้สึกว่าไม่ได้มีแค่เราคนเดียว มีคนอื่นที่เคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้มาแล้ว เลยทำให้รู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นเลยค่ะ

เป็นเหมือนกันค่ะ ก่อนหน้ากินยาซึมเศร้าค่ะ พอรู้ว่าท้องก็หยุดยาเองไปสัก3เดือน เริ่มกลับมาเป็นใหม่ นอนไม่หลับ วิตกกังวล ร้องไห้บ่อย เลยไปพบจิตแพทย์ใหม่ หมอจะปรับยาที่คนท้องกินได้ค่ะ สู้ๆนะคะ

เพิ่งเป็นได้2วันนี้ กำลังรับมือกับอาการอยู่ค่ะ แม่ๆพอมีเทคนิคมั้ยคะ ใจมันหวิวๆแบบบอกไม่ถูกเลยค่ะ ทรมานจิตใจเหลือเกิน

เคยเป็นค่ะ ตอนตั้งครรภ์10 วีค ทรมานมากค่ะ อาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนตอนท้องนี่แหละค่ะ เดี๋ยวก็หายไปเองค่ะ