คุณแม่มือใหม่ การคลอดก่อนกำหนด ท้องแฝด

อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ การคลอดก่อนกำหนดของเรา ช่วงครรภ์ได้ 32 สัปดาห์เราท้องแข็ง แต่ไม่บ่อยนัก จะแข็งช่วงเช้าตอนตื่น ตอนปวดฉี่ ตอนอาบน้ำ ตอนกินข้าวอิ่ม และตอนนั่งนานๆ ซึ่งเราไปค้นหาในกูเกิ้ล อาการพวกนี้มันก็เป็นเรื่องปกติของแม่ตั้งครรภ์ไตรมาสที่3อยู่แล้ว พอเริ่ม 33 สัปดาห์เราท้องแข็งแบบบ่อย แต่มันก็แข็งช่วงเดียวๆกับที่เคยแข็ง แต่ก็รู้สึกว่าแข็งบ่อยกว่าเดิมแต่ไม่ได้นับเวลา 33+1ก็รู้สึกท้องแข็งเหมือนเดิมแต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ท้องแข็งของเราคือแข็งทั้งท้อง ตอนเราไปหาหมอให้หมอตรวจเราก็ท้องแข็งแบบนี้ ไม่เห็นหมอว่าอะไร เราเลยคิดว่าเป็นเรื่องปกติ เราคิดว่าลูกทั้งสองโตขึ้นจึงทำให้ท้องเราแน่นขึ้น แล้วแข็ง 33+2 ช่วง 01:00น. เราลุกมาเข้าห้องน้ำ ตอนนั้นท้องก็แข็งนะ แต่นั้นแหละ ตอนปวดฉี่ท้องเราจะแข็ง ไปเข้าห้องน้ำเสร็จก็กลับมานอน ช่วง 03.40 เราปวดฉี่แต่ขี้เกียจลุกเลยกะว่าจะรอไปฉี่ตอนเช้า พอ04:45 เรารู้สึกตัว เหมือนเราฉี่ แต่เราไม่ได้ฉี่ แต่คือถุงน้ำคร่ำเราแตก แต่เราไม่ได้เจ็บท้องคลอดนะ เราก็ปลุกแฟน ปลุกย่า บอกว่าน้ำอะไรไม่รู้ออก แต่หนูไม่ได้ฉี่ ตอนนั้นเราไม่รู้ว่ามันคือน้ำอะไร ย่าก็บอกว่าฉี่รึปล่าว จำวันคลอดถูกไหม กำหนดคลอดเราวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2566 วันนั้นวันที่ 4 มกราคม 2566 ละเราก็ลุกไปฉี่กะว่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าละกลับมานอนต่อ ตอนที่เรากำลังฉี่นี่แหละเรารู้สึกเหมือนลมเบิ่งมันอยู่ที่ก้นอ่ะ แล้วมันก็มีอะไรออกมาทางช่องคลอด เรารู้สึกเหมือนว่านี่หรอที่เขาบอกว่าจะคลอดให้เบิ่งลงก้น แต่ตอนนั้นเราไม่ได้เบิ่งแรง พอไปถึง รพ.อำเภอ เราก็บอกหมอว่ามีน้ำเดินละมีอะไรไม่รู้หลุดออกมา หมอเปิดดูหมอบอกว่าที่มันหลุดออกมาคือสายสะดือ ตอนนั้นหมอก็ยัดกลับเข้าไปแล้วก็ส่งไป รพ.จังหวัด ระยะเวลาต่อจากนั้นคือ มือหมอต้องเอานิ้วดันไว้ตลอดทาง จนถึงห้องผ่าตัด ช่วงที่กำลังไป รพ.จังหวัดน้องคนA ดิ้นน้อย ตอนอยู่บนรถเราจับท้องไปตลอด คนB ดิ้นปกติ หมอก็ถามว่าน้องดิ้นไหม คนA ไม่ค่อยดิ้น หมอก็บอกว่าน่าจะเป็นสายสะดือของคน A ตอนนี้น้องอาการน้องน่าเป็นห่วง เราต้องไปลุ้นเอาเองนะ เพราะเรามาหาหมอช้า ตอนนั้นเราก็คือภาวนาขอให้ลูกทั้งสองปลอดภัย พอไปถึง เราก็เข้าห้องผ่าตัดเลย เราคลอดน้อง คนวันที่ 4 มกราคม 2566 คนA เวลา 06:34 น. คนB เวลา 06:35น. พอเรารู้สึกตัวไปห้องพักฟื้น แฟน ปู่ย่า ก็มาหา ย่าก็มาลูบหัวแล้วบอกว่า คนพี่อ่ะหมอบอกอาการ50/50ให้ทำใจ ตอนนั้นเรายังไม่เห็นลูกเราก็ยังหวังว่าลูกจะไม่เป็นไร วันที่4-5 ก็คือพ่อไปดูน้องเวลาหมอให้เข้าเยี่ยม เราไปไม่ได้เพราะยังเจ็บแผลอยู่ วันที่ 6 เราอาการเริ่มดีขึ้นเริ่มเดินได้ หมอให้เรากลับวันนั้น เราก็ได้ไปเยี่ยมลูก ตอนที่เราเห็นลูกครั้งแรกเราสงสารลูกมาก คนA คนพี่ หมอใช้เครื่องอะไรไม่รู้เราเรียกไม่ถูก ลูกเราตัวเด้งตลอดแบบเหมือนเครื่องกระตุ้นอ่ะ แต่ลูกก็ไม่ขยับ หมอบอกน้องไม่ตอบสนองแต่หัวใจยังเต้น ความดันปกติ ส่วนคนน้องก็ขยับแขนขยับขาปกติ หลังจากนั้นเราก็กลับบ้าน เทียวไปเทียวมาหาลูก วันที่ 16 ช่วง 6โมงเช้า หมอโทรบอกคนพี่ ชีพจรเต้นช้าแล้ว น้องกำลังจะหมด ตอน10โมงหมอโทรบอกคนน้องได้กลับบ้านวันนี้ ช่วง 11โมงกว่าๆ หมอโทรบอกว่าคนพี่เสียชีวิตแล้วเวลา 11.05 น. เหมือนเขารอส่งน้องอ่ะ #ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนจบนะคะ อยากฝากแม่ทุกคนให้สังเกตตัวเอง อย่าไว้ใจคำว่าเป็นปกติของแม่ท้องแก่