สวัสดีค่ะ วันนี้ขอมาระบายหน่อยนะคะ
มีความสุขมากนะคะที่มีลูก แต่เหนื่อยกับแม่ผัว และผัวมากค่ะ แม่ผัว = คือเวลาลูกเราโดนยุงกัดตอนกลางคืน บ่นอย่างกับลูกเขาเอง (นี่ติดว่ายังเห็นว่าเป็นแม่ผัวน่ะ) ทำตัวเหมือนตัวเองรู้ทุกอย่างทุกเรื่องเกี่ยวกับลูกเราเจ้ากี้เจ้าการ ทำเหมือนคลอดออกมาเอง อยากให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่ตัวเองกำหนด (ซักวันกูพาลูกหนีผูกพันไปเหอะมึง) กูทนได้เท่าที่ทน กูไม่ใช่วัวใช่ควายจะอยู่ทนมือทนตีนมึงได้ ขนาดลูกตัวเองก็สอนไม่ได้ ลูกแต่ละคนจะกินหัวอยู่แล้ว ยังไม่รู้ตัวอีก ชอบให้คนอื่นตาม ทำตัวเองให้ดูดีในสายตาคนอื่น กลัวตัวเองเสียหน้า แต่ไม่กลัวทำคนอื่นเสียใจ (บอกเป็นคนพูดตรงๆแบบนี้) นินทาเขาไปทั่ว บอกคนอื่นว่าไปมักกะฮ์แล้วแต่จิตใจยังสกปรก ยังนินทาว่าร้ายคนอื่น แบบนี้ก็ไม่ควรมาสอนคนอื่นควรสอนตัวเองก่อน ผัวกู = เชื่อฟังแม่ แม่ว่าหมา ผัวกูว่าหมา แม่ว่าควายผัวกูว่าควาย แม่ผัวก็ยุเก่งค่ะ ผัวกูก็หูเบาเชื่อตลอด อะไรทุกอย่างที่เกิดจากแม่มัน แค่แม่มันบอกว่ากูเป็นคนทำแม่งความผิดก็เป็นกู ตอนเป็นแฟนคือดีกับครอบครัวกูมากค่ะ พอเป็นผัวเท่านั้นอีเหี้ยหน้ามือเป็นหลังตีน กูอยากฆ่าแม่งให้ตายๆไปสะกูทำอะไรก็ไม่ดีไปหมดทุกอย่าง (อยากถามตัวเองว่าทนไปเพื่ออะไร) อยู่ไปก็เครียดไมเกรนขึ้นเปล่าๆ แล้วอีกอย่างเราพายายเรามาอยู่ด้วย แต่ยายเรายังหาเงินเลี้ยงชีพตัวเอง เพราะเราแม่ลูกอ่อน ไม่มีงานทำ ผัวก็ไปหาเงิน มันไปเงินเป็นหมื่น เดือนแรกให้1000บาท เดือนต่อไปคือไม่ให้แล้วค่ะ ยังบอกให้เราไปหาเงินมาซื้อลิ่นชักให้ลูกเอง (เราถามกลับคำนึง เราไปหามาจากไหน) คำตอบที่ได้คือ ไม่รู้มึงสิ เหมือนเขาเอาแต่ลูก ทั้งๆที่ตอนเราบอกว่าท้อง มันยังบอกให้เรากินยาขับเลือด (ผัวเหี้ย) เหนื่อยมากๆแล้ว คิดว่าทนไปอีกหน่อย เดี๋ยวค่อยหาทางไปพาลูกพายายไปอยู่ที่อื่น (สู้ๆนะตัวเรา) เจ้ากรรมนายเวรมาในรูปแบบผัว+แม่ผัว
