เราแต่งงานมีลูกกับผู้ชายที่เห็นแก่ตัว ความอดทนต่ำ ขี้เกียจตัวเป็นขน ไม่มีความพยายาม ไม่เคยเห็นอกเห็นใจใคร ชอบเอาชนะ เอาตัวเองเป็นใหญ่ พูดจาหมาไม่แด* ชอบใช้อารมณ์ ไม่ฟังใครแม้แต่พ่อแม่ก็สั่งสอนไม่ได้ ซึ่งก่อนท้องไม่เป็นนะ แทบจะไม่ทะเลาะกันเลยด้วยซ้ำ พอมีลูกเขาก็เริ่มแสดงมันออกมา เริ่มพูดจาไม่ดีกับเรา ใส่อารมณ์กับเราทุกวัน สูบบุหรี่ในห้องที่เรานอนจนเราต้องหนีลงมาอยู่ห้องรับแขก นอนโซฟาที่ชั้นล่าง ใช้ชีวิตอยู่คนเดียว 7 เดือน มันไม่เคยลงมาดูดำดูดีเราเลย มันจะลงมาเฉพาะตอนหิวกับตอนติดสัตว์ แถมชวนทะเลาะทุกวันทุกเรื่อง เราตื่นมาตั้งคำถามกับตัวเองทุกวันว่าเรามีเขาไปทำไมถ้าจะต้องดูแลตัวเองแบบนี้ พยายามทนจนสุดท้ายระเบิดเลยด่ากลับแล้วถามหย่า แต่เขาไม่ยอมหย่าค่ะ เราก็เริ่มเข้าโหมดประสาท เครียดจากงาน เครียดเรื่องผัว เราอารมณ์ร้ายมาก ด่าแหลกด่ามาด่ากลับไม่สนไม่แคร์ ทำทุกอย่างให้เขาทนไม่ได้แล้วยอมหย่า แต่เขาถึกจ้าทำยังไงมันก็ไม่หย่า ผลของการประสาทด่ากันทะเลาะกันทุกวี่ทุกวันเลยตกลงไปที่ลูก ลูกเราจะร้องไห้ทุกครั้งที่พ่อหรือแม่เสียงดังเกินควร เราสงสารลูกเลยเลิกทะเลาะ หันมาใช่วิธีอื่น ปลง ไม่คุย ไม่ว่า ไม่ด่า อยากทำไรทำ ต่างคนต่างอยู่ เขาชวนทะเลาะเราก็ไม่วิ่งเต้นด้วย นิ่งเงียบ เมิน ใช้ชีวิตเหมือนคนไม่มีวิญญาณตื่นมาทำงานเลี้ยงลูกหลับ ปัญหาก็ยังไม่จบผลจากการไม่คุยไม่มีปฏิสัมพันธ์กัน เลี้ยงลูกด้วยจิตใจที่จมทุกข์อยากตายทุกวันเป็นปี ๆ ลูกไม่พูด อารมณ์ร้าย ขี้โมโห ยิ้มยาก ไม่สนใจโลก เราก็เปลี่ยนอีก พยายามให้อภัย คุยดี ๆ ด้วย ชม ขอบคุณเวลาที่เขาช่วยเลี้ยงลูก ทำอะไรให้ ก็ดีมาได้พักนึง แต่สุดท้ายคนนึงพยายามสร้างพลังบวก แต่อีกคนก็ปล่อยแต่พลังลบ พังค่ะ กลับมาจุดเดิม ประสาทเหมือนเดิม ทะเลาะเรื่องเดิม ๆ เราใช้เวลา 3 ปี ถึงตกผลึกได้ว่า ความพยายามจะมีค่าเมื่อคนสองคนพยายามไปด้วยกันค่ะ ถ้าพยายามอยู่แค่ฝ่ายเดียวแต่อีกฝ่ายไม่เคยจะเปลี่ยนแปลงเห้อะไร พยายามไปก็เท่านั้นแหละ เลิกหาผัวใหม่ หรือเอาตัวเองไปมีความสุขเถอะ ชีวิตทันสั้นเกินกว่าจะมาตกนรกโดยที่ยังไม่ทันได้ตายนะ ถ้าอยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขก็จงอยู่กับคนที่ทำให้เรามีความสุข ไม่ใช่คนที่สร้างแต่ความทุกข์ให้ทุกวัน เรา ณ วันนี้รอแค่ลูกโตเลี้ยงตัวเองได้ก็คงตายหนีมันแล้วค่ะ น่าจะเป็นแค่วิธีเดียวที่จะหลุดพ้นจากผัวเฮงซวยนี่ได้ละ
ต้องคุยต้องปรับความเข้าใจนะคะ ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ความสัมพันธ์จะจบเอาค่ะ มันอาจจะเป็นช่วงอิ่มตัว หรือเบื่อๆกันแล้วด้วย บางที ผช.ไม่ชอบให้พูดจิกกัดหรือกดดันเขา เพราะเหมือนเขาทำงานคนเดียวใช่มั้ยคะ พอเขาออกไปเจอเพื่อนแล้วแม่ๆตาม เขาจะคิดแล้วว่าทำไม อะไรหนักหนา ประมาณนี้ค่ะ หรืออันนี้ไม่ได้เสี้ยมนะคะ ระวังเรื่อง ผญ.คนอื่นด้วยค่ะ จากประสบการณ์ ผช.จะมีใจให้ผู้หญิงไวมาก อาจจะไม่ได้รักเลย แต่ก็ชอบ ประมาณนี้ค่ะ สังเกตได้จากสีหน้าท่าทางเวลาอยู่กับเรา คำพูดคำจาจะเปลี่ยน และอีกอย่างคนเป็นผัวเมียเรื่องบนเตียงสำคัญมากค่ะ ถ้าไม่ได้นอนด้วยกันเลยคือทำให้ความรักที่มีต่อกันลดลงแน่นอน จะว่า ผช.เห็นแก่ตัวไม่เข้าใจ ผญ.ไม่ได้นะคะ เลี้ยงลูกทำงานบ้านมันเหนื่อย แต่ด้วยความต้องการของ ผช.แล้ว ยังไงเขาก็คือ ผข.คนนึงอ่ะค่ะ อยากให้เมียอ้อน เอาใจ พูดจาหวานๆ เรื่องบนเตียงเริ่มก่อนเลยก็ดี เขาจะได้รู้สึกดีแบบใหม่ๆ วิธีนี้ได้ผลนะคะ
ถ้าเรามั่นใจว่าไม่มีสามีคอยช่วยแล้วสามารถเลี้ยงลูกได้ดีดังเดิมก็เดินออกมาเถอะค่ะ เด็กที่ครอบครัวไม่สมบูรณ์แบบไม่จำเป็นต้องใจแตก (พ่อแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เรายังไม่เกิด มีแม่คนเดียวก็รู้สึกครบถ้วนไม่เคยขาดอะไร ที่บ้านไม่ได้มีฐานะแม่ทำงานรับจ้าง เรากู้กยศเรียนจนจบป.ตรี สุดท้ายก็ได้ดีค่ะ) ผู้หญิงอย่างเราเก่งพอที่จะยืนด้วยลำแข็งตัวเอง เงินที่เขาช่วยเหลือแค่เดือนละ2000 คุณหาได้อยู่แล้วค่ะ สู้ๆนะคะ
ยิ่งคบนานก็จะยิ่งเห็นธาตุแท้ของกันและกันมากขึ้นค่ะ สถานะแฟนจะเป็นอีกแบบนึง สถานะสามีภรรยาก็จะเป็นอีกแบบนึง แนะนำว่าลองปรับความเข้าใจกันก่อนนะคะ ถ้ายังเหมือนเดิมก็คือเปลี่ยนไม่ได้แล้วค่ะ เป็นที่สันดาน เลิกหรือแยกทางกันไปเลย ส่วนเรื่องลูกก็ตกลงกันดีๆนะคะ ยังไงสิทธิ์ของลูกก็เป็นของเราค่ะ โฟกัสลูกอย่างเดียวมีความสุขที่สุด แรกๆอ่ะจะเคว้งๆหน่อย แต่เดี๋ยวเวลาจะทำให้อะไรๆมันดีขึ้นเองนะคะ สู้ๆค่า
ปัญหาผัวเมียพอรับได้นะ แต่เห็นแก่ตัวเรื่องลูกนี่ไม่โอเค เรากับสาก็เริ่มเบื่อๆกันละ ถ้ายังเป็นแฟนกันอยู่คงเลิกไปแล้ว ดีหน่อยเขารักลูก ศึกษาการเลี้ยงเด็ก ยันวัยรุ่นนู้น ทุกวันนี้คงมีแค่ลูกที่เป็นกาวใจให้ยังอยู่ด้วยกัน แต่เราว่าถ้าเรายืนด้วยตัวเองได้เมื่อไหร่ เราคงไปอะ ไปสะก่อนที่ลูกจะติดเขาไปมากกว่านี้ ไม่งั้นจะไปยาก
คนเห็นแก่ตัวไม่ใช่คุณค่ะ งงตรงไม่อยากโอนเงินให้ เดี๋ยวจะเอาไปซื้อของลูกหมด รับไม่ได้คือเห็นแก่ตัวเรื่องลูก ตรรกะไหนก่อน
สู้ๆนะคะ
ชมภูนุท โพธิบุรี