ลูกกินนมแม่แล้วร้องให้

คือแม่มีอาการตกขาวค่ะหมอให้ยามากิน แล้วต้องงดให้นมลูกตลอดระยะเวลาที่กินยาอยู่ เพราะอาการเรื้อรัง พอยาหมดไห้ลูกกินนมต่อได้ โดยเว้นไว้ 3 วันหลังยาหมด ก็เว้นตามที่หมอบอกแล้วค่ะ พอให้นมน้อง ตอนกลางวัน (ช่วงกลางวันพยายามปั๊มให้ลูกกินเพราะน้ำนมเริ่มหมด บวกกับให้กินนมผงไปด้วยเพราะนมแม่ที่ปั๊มให้กินได้น้อยมาก) ตกเย็นน้องมีอาการไม่สบายตัว ร้องให้ทั้งคืน ก่อนหน้านั้นช่วงงดนมแม่ ให้กินนมผงค่ะ พอมากินนมแม่ลูกกลับร้องให้ พ่อด่าแม่ใหญ่เลยค่ะ ว่าให้ลูกนอนกลางวัน (วันนั้นแม่เพลียเลยขอให้พ่ออุ้มเดินเพราะน้องร้อง แม่ของีบสักนิดเพราะเพลียมากจริงๆ พ่อเขาพึ่งเลิกงานมาค่ะ 2ทุ่มกว่า ปกติเขานอนหลัง5ทุ่ม เข้างาน8-21 น. แม่เลยวานให้อุ้ม )ปกติน้องจะไม่งอแงถึงจะนอนกลางวันก็เถอะ สรุปทะเลาะกันเพราะเขาบอกว่าแม่ให้น้องนอนกลางวัน กลางคืนเลยงอแง สรุป ทะเลาะกันแรงถึงขั้นพ่อพูดว่าใช่ลูกเขาไหมถามจริง (ตอนท้องเขาก็พูดแบบนี้ ตอนพาแม่ไปหาอะไรกินตอนนั้นท้องได้6-7เดือน สรุปทะเลาะกันเฉย แค่เพียงเพราะเราหิวส้มตำ แต่พาเราไปกินข้าวทั้งๆที่เราก็บอกแล้วว่าอยากกินส้มตำ สรุปพ่อไม่พาไปกินปล่อยให้อดยันเที่ยง ทั้งๆที่เราท้อง สรุปขับมอไซออกไปหากินเอง ยอมรับว่าสมเพชตัวเองสุดๆ มีรถยนต์แทนที่จะได้นั่งแบบถนอมลูกในท้อง กลับต้องขับมอไซไปหาไรกินเอง ขำตัวเองสุดๆ ) แม่เลยขอเลิก พ่อเขากลับบอกว่าถ้าจะเลิกก็เอาเงินที่ดูแลเราตั้งแต่ท้องยันคลอดมาคืนให้หมด หมดเลยค่ะ หมดแรงเลย แค่เพราะให้เขาช่วยอุ้มนิดหน่อยเรื่องกลับกลายเป็นเห็นปฏิกิริยาของพ่อ ทั้งๆที่เห็นมานาน มาวันนี้กลับเห็นสันดานออกมาจนหมด แม่ไม่อยากเลิกค่ะ สงสารลูก จะพยายามอดทนให้ถึงที่สุดเพื่อลูก ตอนนี้คิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าด้วย เพราะเวลาทะเลาะกัน เราไม่อยากพูด ไม่อยากอธิบาย เขาชอบใส่ร้ายว่าเราไปมีคนอื่นบ้างล่ะ ไม่รักเขาบ้างล่ะ เราเลยทำร้ายตัวเองด้วยการตบหน้า ตีตัวเอง เพราะเลือกคนผิด เหนื่อยที่จะพูด ไม่กล้าบอกแม่ตัวเองกลัวจะเกลียดพ่อของลูก ไม่กล้าบอกพ่อแม่เขากลัวพ่อแม่เขาจะด่าลูกเขาแล้วลูกเขาจะมาเลิกกับเรา ทุกวันนี้อยู่บ้านเลี้ยงลูก ไม่มีแม้กระทั่งเพื่อนคุย ไม่มีแม้ที่ระบาย ไม่มีเพื่อนคิด มันท้อค่ะ แต่คิดว่าจะเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด ถึงจุดๆนึงจะออกไปจากชีวิตเขาแบบไม่พูดอะไรอีก #ขอระบายความรู้สึกหน่อยนะค่ะ