คุณ​แม่เลี้ยงเดี่ยว

ควรใช้สติค่ะ เราคิดอ่ะมันง่ายแต่ทำอ่ะมันยาก แม่ต้องเจอคำถามมากมายกะลูกแน่นอน แม่จะรับมือได้ไหมเมื่อมีคนมาพูดให้ลูกเราว่าไม่มีพ่อ แม่ต้องมีคำตอบมาบอกลูกเสมอ แล้วแม่คิดหรอ...ว่าจะตัดกันขาดแม่คิดหรอว่าลูกจะไม่ตามหาพ่อในภายหลัง ถ้าจะแนะนำนะ ถ้าเขารู้ก็ไม่เป็นไร ถึงเลิกกัน ก็แล้วแต่เขาว่าจะเลี้ยงดูไหม ... ถ้าเลี้ยงดูแล้วเลี้ยงดูแบบไหนตั้งแต่ท้องยันคลอดยันลูกโต แม่เก็บหลักฐานไว้ด้วยทุกอย่างที่เขาให้เราระหว่างมีลูก เพื่อ เป็นการหมั้นใจว่าเขาจะไม่กับมาเอาลูกในภายหลัง ถ้าเขาฟ้องจะเอาลูกเราจะได้มีหลักฐานไปชี้แจงว่าเขาให้อะไรเราบ้าง

สู้ๆนะคะแม่ เรื่องนี้ต้องคิดเยอะๆเพราะผลกระทบอาจจะไม่ได้อยู่ที่เราคนเดียว แต่อยู่ที่ลูกค่ะ การที่มีีครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตากันเป็นเรื่องที่ดี ถ้าปัญหาของครอบครัวเป็นเรื่องที่พอจะแก้ไขแม่ลองหันหน้าคุยกับคุณพ่อก่อนนะคะ แต่ถ้าปัญหามันเกินจะรับไหว การแยกทางกันก็เป็นสิ่งที่ดีค่ะ ลูกจะได้ไม่ต้องมาเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน มีปัญหากัน

ถ้าเลี้ยงเองไหวก็ปัญหาน้อยดีค่ะ แต่พอลูกสัก3-4ขวขก็ต้องเตรียมคำตอบดีๆนะคะ ยิ่งถ้าพ่อยังพยายามวนเวียนมาเจอลูกก็ต้องตอบให้ดี อย่าโกหกแต่ไม่ต้องบอกทั้งหมดค่ะ เราก็อดีตแม่เลี้ยงเดี่ยวคนนึงค่ะ ที่ตัดสินใจตัดขาดทุกอย่าง

ถ้าคุณแม่มั่นใจว่าลูกไม่จำเป็นต้องมีพ่อ หรือการที่ลูกไม่มีพ่อนั้นนะจะดีกว่าการที่มีก็ตัดขาดเลยค่ะ ทั้งนี้มั้งนั้นขึ้นอยู่กับตัวคุณแม่เองค่ะว่าจะตัดสินใจยังไง

แม่ต้องหาคำตอบจากใจแม่เองค่ะ เข้มแข็งพอไหมที่จะเลี้ยงคนเดียว เข้มแข็งพอไหมที่จะตัดขาดจากเขา ถ้าแม่เข้มแข็งพออะไรก็ทำร้ายแม่ไม่ได้ค่ะ

ถ้าเขายังไม่ใช่พ่อที่ดี ก็เอาที่คุณแม่สบายใจเลยค่ะ อยู่ที่ว่าคุณแม่คิดดีแล้วใช่ไหม จะไม่มีผลอื่นตามมาด้วยใชไหมค่ะ

แม่รู้ดีที่สุดว่าควรทำยังไง แนะนำแค่ว่าใช้สติและเหตุผลในการตัดสินใจนะคะ อย่าทำไปด้วยอารมณ์หรือประชดประชัน

ตัดสินใจแบบนี้เช่นกันค่ะ ถ้าตัดสินใจแล้ว ต้องเขื่อมั่นในตนเอง ว่าเราทำได้ และมีความสุขที่เป็นแบบนี้

แม่ต้องคิดหาคำตอบเองนะคะ ไม่มีใครรู้ปัญหาทั้งหมดเท่าแม่หรอกค่ะ ลองชั่งน้ำหนักดูดีดีค่ะ

ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเราคะอะไรดีที่สุดสำหรับเราเเละลูกก็เลือกสิ่งนั้นคะ