ว่าลูกเรา

คนที่บ้านแฟนว่าลูกเราทำยังใงดีค่ะ คือเรื่องมีอยู่ว่าวันนี้เราฝากลูกเราใว้กับแฟนวันนึงเราไปทุระ ลูกเรา1ขวบครึ่งค่ะ พออยู่กับเเฟนเราจะอ้อนดูโทรศัพท์ แฟนเราตามใจเปิดให้ดูจนเขาเคยตัวอยู่กับเราไม่เคยเป็นเพราะเราดุ แต่เราดุแบบมีเหตุผลเขาไม่ค่อยอ้อนกับเราค่ะแล้วอีกอย่าง แฟนทำงานมืดๆกว่าจะกลับเลยไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน แล้ววันนี้คนที่บ้านแฟนคือย่าของแฟนเขาได้พูดมาว่าเลี้ยงลูกยังไงไห้ไม่เอาผู้คน คือเราไม่ได้รับฟังจากปากเขาค่ะเพื่อนเราบอกมา แต่ตอน7-8เดือนเราอาศัยอยุ่บ้านแฟนพอลูกโตเรากลับมาอยู่บ้านเราค่ะ เพราะเราอึดอัด เราคิดว่าเราสามารถเลี้ยงได้เองโดยที่ไม่ง้อเขาเพราะเราอยู่ บ้านเขาเราก็ไม่เหมือนมีตัวตน เราเลยมาอยู่บ้านตัวเองเขาไม่เคยให้เงินเราสักบาท ไม่เคยช่วยเราดูลูก เพราะเขามีหลานแท้ๆเขาอยู่ 1 คน ส่วนลูกเราเป็นแค่เหลน เราเลยออกมา ตั้งแต่นั้นมา เราก็ไม่เคยไปเหยียบบ้านเขาอีกเลย เพราะเราคิดว่าเขาไม่เคยสนใจลูกเราอยู่แล้วแต่มันก็จริงค่ะ เขาไม่เคยสนใจเลยลูกเราไม่สบาย เขายังเกรียง ไม่พาลูกเราไปหาหมอ เราไม่มีรถยนต์ แล้วที่โรงพยาบาลมันก็ไกลจากบ้านเรามาก แต่ไม่เป็นไรค่ะ เราทำใจได้ เราเลือกที่จะไม่ยุ่งกับเขาตั้งแต่เราออกมา แต่เราคิดว่าลูกเราใช้นามสกุลบ้านเขาอยู่ เราเลยคิดว่าเขาคงพึ่งพาได้ แต่ไม่ใช่เลยค่ะ วันนี้เราเลยตัดสินใจ ที่จะไปเปลี่ยนนามสกุลและเราก็จะไม่เข้าไปยุ่งกับครอบครัวเขาอีกเลย ที่เราทำนี้เพราะความสบายใจของเราค่ะไม่รู้ว่าทำถูกต้องหรือเปล่า แต่อยากให้รู้ว่าเราหนักใจมากและอึดอัด เราเลยตัดสินใจที่จะเลิกกับแฟน แล้วเลี้ยงลูกคนเดียวค่ะ เพราะอยู่ไปก็เหมือนตัวคนเดียวทุกวัน เราร้องไห้ทุกครั้ง ที่มองหน้าลูก เราไม่เข้าใจว่าเขาไม่เคยมาช่วยมาดูมาห่วงมาใหญ่ ทำไมเขาต้องมาว่าลูกเราว่าไม่เอาเขาทั้งๆที่เราก็เลี้ยงมากับมืออยู่กับเราก็เหมือนเด็กปกติทั่วไปเล่นกับทุกคน แล้วตอนนี้ เรามีลูกอยู่ในท้องประมาณ 5 เดือนทั้งๆที่บ้านเขาไม่รู้เลยค่ะเราไม่อยากให้เขารู้อยู่แล้ว เพราะคนที่บ้านเรารู้เราบอกแล้วว่า เด็กคนนี้ถ้าออกมาเราจะไม่ให้รู้จักเขาเลย เพราะเราอดทนมากแล้วจริงๆ ถามว่ามันมีเรื่องเจ็บใจมากกว่านี้ไหมมันมีอยู่แล้วค่ะ เพราะเขาไม่คิดจะเอาเราตั้งใจแรกขอบคุณสำหรับอ่านจบนะคะ