โดนคำพูดร้ายๆเรื่องลาออกจากงาน

ของเราท้องตอนทำงานเข้าปีที่2ค่ะ ชีวิตมันผิดแผนไปหมด แต่ต้องเดินหน้าต่อค่ะ เริ่มแรกที่คุยกับแฟนว่าจะเอายังไง แฟนก็ให้ความมั่นใจกับเราว่าเขาไหว (ยังไม่แต่งงานนะคะตอนนั้น) เขาเองก็อยากมีลูกแล้ว (แฟนอายุ27) พอปรึกษากันแล้วว่าเอาลูกไว้ ก็ไปคลินิกค่ะไปตรวจกับคุณหมอ ผลออกมาก็ตามที่คิดค่ะ ท้อง! เจอถุงตั้งครรภ์ 5 สัปดาห์ เราก็ฝากท้องวันนั้นเลย จากนั้นก็พากันกลับบ้านเราค่ะ ซื้อพวงมาลัยไปขอขมาพ่อกับแม่เรา ตอนแรกก็ไม่กล้าพูดค่ะ ตัวเราเองยังเรียนไม่จบป.ตรี (เราเรียน มสธ.) มันไม่ตรงกับที่วางแผนไว้สักเรื่อง เรากับแฟนก็บอกกับพ่อกับแม่ตามตรงแล้วแฟนก็ขอเรากับพ่อ ก็ได้แต่งงานเป็นเรื่องเป็นราวค่ะ แต่หลังจากแต่งงาน15วัน เราก็ลาออกจากงานค่ะ มันหลายๆปัจจัย เจ้านายขี้หงุดหงิดแล้วมาลงอารมณ์กับเรา เราเป็นแอดมินเพจของบริษัทค่ะ แน่นอนว่าเป็นด่านหน้าของทุกอย่าง ตอนนั้นเสียสุขภาพจิตมากค่ะ บวกกับต้องห่างกับแฟนด้วย สำคัญคือเราไม่มีจุดมุ่งหมายที่จะทำงานในเมืองแล้วค่ะ อารมณ์ช่วงนั้นคือเหงา เบื่อ เศร้า บางทีก็ไปหาอะไรกินคนเดียว ซึ่งมันผิดวิสัยเรามากๆ เราเลยลาออกเพื่อไปอยู่กับแฟนค่ะ (แฟนอยู่ต่างอำเภอ) แต่เราได้ปรึกษาแฟนแล้วนะว่าเธอโอเคไหม ไหวไหม ถ้าเราไม่ได้ทำงาน เขาก็บอกโอเคไหว ที่เราตัดสินใจลาออกเพราะไม่เคยมีช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันเต็มที่เลยค่ะ ตอนคบกันเป็นแฟนก็ไปๆมาๆ เดือนละครั้งหรือ2ครั้ง เราก็คิดว่าก่อนที่จะมีลูกขอมีเวลาอยู่กับเขาหน่อย (ซึ่งบางคนอาจจะคิดว่าเราโง่ บ้า หรืออะไรก็แล้วแต่ โดยเฉพาะคนในครอบครัวค่ะ) เราก็ยอมรับว่าโหยหาการทำงานมากๆ เราเคยดูแลตัวเองได้ ทั้งการเงินและการใช้ชีวิต จนถึงตอนนี้ก็เคว้งไปเลยค่ะ แต่เราก็ตั้งเป้าหมายไว้ว่าขอเป็นแม่บ้านสัก1ปี ให้ลูกครบ 1 ขวบ เราก็จะหางานทำแบบไม่เกาะสามีแล้วค่ะ สามีก็ให้เงินใช้ไม่ขาดนะคะ แต่บางครั้งก็สงสารเขาค่ะ รู้สึกผิดว่าเราไม่น่าด่วนตัดสินใจเลย ควรอดทนให้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้เราก็ทำงานนะคะ เรามาทำงานกับพี่สาว (ต้องห่างกับแฟนอีกแล้ว) และจิตใจก็ย่ำแย่เหมือนเดิมค่ะ เราอยากอยู่ใกล้ ๆ อยากให้เขาเห็นพัฒนาการของลูก ทุกวันนี้อาศัยวิดิโอคอลให้แฟนคุยกับท้องป่องๆของเรา แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้เรารู้สึกดีขึ้นสักเท่าไหร่ค่ะ แต่เห็นคนท้องบ้านอื่นๆก็ทำงาน บางคนก็ห่างสามี เขาทำได้เราก็ทำได้