เครียด

เขาให้เอาออกเลยหรอคะ? แต่ส่วนตัวเราเราว่าคุณแม่ของเธอพูดแรงเกินไปนะตรงคำ ไม่ต้องมาเหยียบหรือเราไม่รู้จักกันแต่ท่านก็ดูเป็นห่วงเธอนะคะ แต่อยากจะบอกเธอนะว่าให้พิจราณาตามเนื้อผ้าหรือพิจารณาจากสิ่งที่เห็นค่ะเราก็เคยเจอคำว่า ถ้าเห็นน่าหลานเดี๋ยวก็ใจอ่อนเหมือนกันค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะใจอ่อนทุกคนนะคะพ่อแม่เราก็คล้ายๆแบบนี้ค่ะแต่เราโชคดีหน่อยที่ตัดสินใจถูกตอนคบกันแฟนก็ให้เราใช้เงินตัวเองไปหาหมอก็เงินตัวเองเหมือนกันค่ะแต่ถ้าวันไหนเขาว่างเขาก็พาไปค่ะแฟนเราทั้งเรียนทั้งทำงานอายุแค่19-20กันเองค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะโชคดีคลอดนะคะแม่แฟนเราก็เป็นคล้ายๆกับแม่เธอจนตอนนี้ใกล้จะคลอดแล้วยังไม่ดีขึ้นเลยค่ะไม่สนใจประมาณว่ามีก็เรื่องของคุณ😂 แต่อยากจะบอกเธอว่าถ้าจะเลือกไปอยู่กับแฟนดูก่อนนะคะว่าแฟนมีงานทำไหม ทางบ้านแฟนจะโอเคหรือป่าว ส่วนเรื่องต้องทำทุกอย่างเองมันแน่นอนอยู่แล้วค่ะเพราะถ้าเลือกจะมีครอบครัวแล้วก็ต้องช่วยเหลือตัวเองค่ะพ่อแม่เลี้ยงเราไม่ได้ตลอด หรือพิจารณาจากอย่างอื่นก็ได้ค่ะอะไรที่มีประโยชน์กับทั้งตัวเธอแล้วก็ลูก ถ้าพ่อแม่เธอให้เอาออกก็ลองถามเหตุผลท่านดูค่ะถ้ายังไงก็ลองพิจารณาดูนะคะ สู้ๆค่ะ

เอาจากใจเลยค่ะ ไม่มีผู้ชายคนไหนดีเท่าพ่อแม่เราแล้ว นี่ก็เคยหนีออกจากบ้านมาอยู่กับแฟน ทางครอบครัวก็บอกจะแบบนี้แหละคะ บอกจะตัดขาดไม่ต้องมาเหยียบบ้านหลังนี้อีก เราก็ไม่สนใจเราไม่แคร์ใครอยู่แล้ว พออยู่กับแฟนได้4-5เดือนเริ่มทะเลาะกัน ผู้ชายจากที่เคยบอกว่าจะดูแลเรากลับทำร้ายร่างกายเรา จนต้องเลิกแล้วกลับไปอยู่บ้าน พอกลับไปอยู่บ้านก็รู้ว่าตัวเองท้อง คนที่บ้านก็ไม่ให้ติดต่อเพราะเขารู้นิสัยผู้ชายดีค่ะ ผู้ชายไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นตอนเราท้องได้3เดือน สุดท้ายคนที่อยู่ข้างเราก็คือคนในครอบครัว เขาเกลียดเราไม่ลงหรอกค่ะ มีประโยคนึงจำได้ขึ้นใจเลยคือ ไม่มีใครรักเรา เท่าที่พ่อแม่รักหรอก ไม่อยากให้เป็นแบบเราสู้ๆนะ คิดถึงพ่อแม่เยอะๆ

คุณแม่บ้านนี้ก็เป็นส่วนหนึ่ง ในกรณีแบบนี้เลยคะ....เค้ารับทางครอบครัวฝ่ายชายไม่ได้ เพราะติดที่อายุเยอะ อีกอย่าง สามีเราก็อายุเยอะ รับราชการกินบำนาญ.....กลัวจะดูแลเราไม่ได้ ทางแม่ตัดเราออกเลย ถ้าต้องการให้ลูกเราเกิดต้องไปเกิดที่บ้านแต่ทางพ่อของเด็กจะไม่ได้รับการติดต่อและเลี้ยงดูทุกๆอย่าง ทางแม่ของเราจะให้พ่อรับเป็นบุตรบุญธรรมแทน ส่วนตัวเราก็อยากให้ลูกสบายแต่ถ้าเรากลับไปจะไท่ได้เจอหน้าพ่อของน้อง และกลัวน้องจะถามหาพ่อเค้า เลยต้องตัดสินใจอยู่ที่นี้และ...ในใจเราคิดเสมอว่า *ถ้าไม่จำเป็นเราจะไม่ให้ลูกขาดพ่อ*........แต่ถ้าหากเกิดกรณีเหตุจำเป็น....ก็ค่อยว่ากัน เป็นกำลังใจให้คุณแม่นะคะ ปัญหาไม่ได้มีแค่คุณแม่คนเดียว สู้ๆคะ😍

กลับกันค่ะ ครอบครัวแฟรเรา พูดสไตล์นี้ คือเราจะเลี้ยงลูกที่บ้านเราแฟนเราก็จะตามมาด้วย เขาบอกว่าเขาจะตัดทุกๆอย่างเลย ตัดการเงินทุกอย่าง แต่เชื่อเถอะถ้าคำพูดนี้ออกมาจากแม่และพ่อของฝ่ายหญิง ตอนคลอดจะราบรื่นกว่านี้ค่ะ เขาอาจจะพูดด้วยความโมโห แต่ใจเขาเชื่อเถอะเขาคงสนใจเราเหทือนเดิมไม่ตัดขาด เรื่องเงินเขาตัดขาดก็จริง มันสมควรค่ะ สมควรให้ครอบครัวทางแฟนรับผิดชอบ เพราะไม่ใช่หน้าที่ของพ่อแม่ฝ่ายหญิง อย่างมากพ่อแม่ฝ่ายหญิงซื้อของให้หลานแค่นั้นก็พอแล้วค่ะ เรื่องค่าใช้จ่ายคลอดหรือระยะเวลาที่ตั้งครรภ์แล้วเราต้องหยุดงานมันควรเป็นครอบครัวผุ้ชายรับผิดชอบ ส่วนลูกเกิดมาแล้วนั้น ตัวคุณแม่กับแฟนก็ต้องช่วยกันค่ะ

สู้เถอะค่ะ เรื่องลำบากมันแน่นอน ถ้าเรามั่นใจในตัวแฟนเราก้ต้องสู้ เพราะเค้าเกิดขึ้นมาแล้ว พ่อยังไงก้เป็นพ่อหากท่านตัดเรา แต่เราก้ยังคงเป็นลูกเหมือนเดิมสักวันหนึ่งทุกอย่างจะค่อยๆดีไปเอง ถ้าเราอายุยังน้อยถือว่าเราเริ่มต้นเร็ว ลำบากเร็วสักวันเราจะฟื้นตัวได้ อดทนนะค่ะ จะเป็นแม่คนแล้วถือว่าเป็นผุใหญ่แล้วเราต้องแบกรับความทุกข์และความกดดันต่างๆให้ได้ ไม่มีอะไรได้ดั่งใจเราทุกอย่าง มองทุกอย่างด้วยความจริงตรงหน้า ความจริงกับความฝัน มันต่างกันแน่นอน ยอมรับเหตุผลตรงหน้าและอย่าคาดหวังมากจนเกินไป เราเคยผ่านเหตุการแบบนี้มาเหมือนกันสมัยยังเรียน ปวส. ตอนนี้ 35แล้วผ่านมาได้ก้ลำบากสุดๆ...แต่ก้ผ่านมาได้ สุ้ๆค่ะ

เเคยมีประสบการณ์แบบนี้ค่ะ แต่แม่เราคอยซัพพอต คอยเป็นกาวระหว่างเรากับพ่อตลอด ช่วงแรกๆพ่อโกรธมาก ไม่คุยไม่พูดด้วยผิดหวังในตัวเรา เพียงเพราะเราเป็นพี่คนโต แต่พอผ่านไปพอคลอดน้องได้ประมาน สองสามเดือน ท่านรักหลานเรามากค่ะ เพราะว่าเราเลือกที่จะอยู่กับครอบครัว เพราะทางครอบครัวไม่อยากให้ไปอยู่กับพ่อของลูกเพราะกลัวเขาดูแลเราไม่ดีพอ แต่เราก็นานๆทีไปบ้านแฟน(เก่า) เพราะเขาไม่มาอยู่ที่บ้านเราเพราเขาไม่ชินและเข้ากับทางครอบครัวเราไม่ได้ นานไปเลยเริ่มห่างกันกลายเปนเลิกกันไปเลย ตอนนี้พ่อเรารักลูกมากขนาดเราเป็นแม่เขายังไม่อยากให้มาอยู่กับเรา เพราะอดจะคิดถึงหลานไม่ได้

ถ้าแฟนเป็นคนไม่เอาไหนขนาดนี้อยู่บ้านตัวเองดีกว่าค่ะขนาดตัวเองยังเลี้ยงไม่รอดถ้าคลอดลูกมาก็คงเลี้ยงลูกเราไม่รอดหรอกค่ะขนาดเป็นพ่อคนแล้วแทนที่จะมีความกระตือรือร้นรับผิดชอบค่าลูกค่าเมียค่าหมอพ่อบ้านนี้รับผิดชอบเองหมดทุกอย่างค่ะพอท้องเค้าก็ให้ออกจากงานนอนอยู่บ้านเฉยๆหาเงินให้กินให้ใช้รับผิดชอบลูกกับเราทุกอย่างคิดดูดีๆนะคะแม่อนาคตลูกออกมาเค้าต้องกินต้องใช้ค่านมเด็กแพงมากนะคะแม่ถ้าน้องกินเก่งๆแม่จะหาเองคนเดียวไหวไหมแม่เค้าก็พูดถูกแล้วค่ะเค้าเป็นห่วงลูก

ความคิดเรานะ พ่อแม่ไม่ได้กดดันหรืออยากทำให้ตัวเครียด ลำบากใจหรอกนะ เขาแค่เป็นห่วงว่าจะเลี้ยงดูตัวเองและตัวเล็กยังไง แค่ผู้ชายบอกจะไม่ทำให้ลำบาก มันไม่มีอะไรยืนยันเสมอไปหรอกว่าจะทำได้เสมอไป ถ้าทำได้ตลอดก็ดีใจด้วยที่ตัดสินใจถูก แต่ถ้าไม่! มันก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจไป แม่ตัวแค่อยากให้คิดดีๆ อาจะจโมโหที่ตัวไม่เลือกหรือเข้าใจพ่อแม่ ลองคิดทบทวนดีๆ ยุคนี้ด้วยอะไรๆก็ลำบากคิดในหลายๆมุมน๊า สู้ๆ ✌️✌️

ตอนที่พ่อกับแม่เรารู้ว่าท้อง พ่อกับแม่เราก็พูดแบบนี้แหละค่ะ เพราะเรากับแฟนยังเรียนอยู่ พ่อกับแม่เราและพ่อกับแม่แฟนก็อยากให้เอาออก แต่เราก็ไม่ยอมเอาออก เมื่อเราตัดสินใจแบบนี้แล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไปมากเลยค่ะ จากที่เคยด่า เคยไล่ ก็ซื้อของมาให้บำรุง พาไปฝากท้อง ตามใจทุกอย่างเลยค่ะ ทุกวันนี้ยังคิดรู้สึกผิดเลยที่ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง แต่ในเมื่อเลือกแล้วก็สู้ๆนะคะ พ่อกับแม่หวังดีกับเราเสมอค่ะ

จากที่อ่านข้อความ คุณ​แม่ของน้อง รักน้องมากนะคะ ไม่อยากให้ลูกลำบาก DNAความรักลูกจึงส่งต่อถึงน้องตรงๆ ทั้งหมดก็มาจากความรักความเอาใจจากพ่อแม่ ที่รักน้องมาก จนตัวน้องเองก็รู้สึกรักลูกที่อยู่ในท้องมากเหมือนกัน ลองคุณแม่พิมพ์​มาได้ยาวขนาดนี้ ไม่มีทางตัดขาดน้องได้แน่นอนค่ะ ตอนนี้ท่านกำลังโกรธและเสียใจ อดทนนะคะ เจ้าตัวเล็กลืมตาดูโลกเมื่อไหร่ทุกอย่าง​จะต้องดีขึ้นแน่นอนค่ะ สู้ๆ✌🏻✌🏻✌🏻