Sama ng loob...

Yung wala kang makuhang support man lang sa side ng lip mo. 😅 Uwing-uwi na ko sa amin mga momsh. Di rin naman kasi kayang bumukod ng lip ko sa pamilya niya. Mahal niya ko ramdam ko yon. Pero di niya nararamdaman yung hirap na nararamdaman ko kapag iniirapan ako ng walang dahilan ng kapatid niya. Yung dinudugo kana, wala man lang may pake. Pag nagsusumbong ako sa kanya, ang lagi niya sinasabi... Hayaan nalang daw kasi nakikitira lang kami. Na kesyo kami na naman daw yung lalabas na masama pag pinagsabihan sila. Siyempre masakit sa akin yon, iirapan ako kung kelan niya gusto. Susungitan at pariringgan ako kahit wala naman akong ginagawa. Once a week lang uwi ni lip dito, kaya ako yung nahihirapang makisama. Mabait lang naman kapatid sa akin ng lip ko kapag may pera akong naibibigay. Ilang beses ko na rin siyang pinapakiusapan na bumukod kami kahit maliit lang na kwarto, ayos lang sa akin yon. Pero sabi niya wala daw budget para dun. 😞 Minsan naaawa n ko sa sarili ko. Pero mas naaawa ako sa baby ko sa tummy. Alam kong mas ramdam nya yung stress na nararamdaman ko. 😞 Ang hirap ng ganito. 😞