pa vent out mga momsh...
I feel so alone mga momsh. Una, ung tatay ng baby ko hindi ko maasahan. Naglahong parang bula simula nung nalaman na buntis ako. Hindi matigil sa pambababae kesyo hndi nman dw talaga kami kht lagpas 1 year na kmi lumalabas. Second, yung parents ko. Naiinggit ako sa mga nagpopost d2 na super supportive ng parents nila kht na unexpected pregnancy nla. Oo, naiintindihan ko na masama loob nila sa nangyari sakin dhl nabuntis ako ng taong d ko nman tlga bf. Pero alam nyo yung feeling na andami mo na nga iniisip since wala kang work, nagwoworry ka pa para sa baby mo dhl sa dami ng stress mo s buhay, wala ka pang ibang maasahan kundi sarili mong pamilya pero hanggang ngayon d p rn nila mtanggap ung nangyari? At 32yrs old, magkakaroon nko ng panganay. 8wks plng, cnabi ko n s knla. 26wks nko ngayon. Ramdam na ramdam ko ung galit nla pag nsa bahay ako, ung iniiwasan ako, hndi mapakiusapan, etc. Tapos magtataka cla bkt cnsarili ko lng mga problema ko? Alam ko kcng ganyan magiging reaksyon nla kaya minsan mas pnpili ko nlng tlga na solohin lahat. Even pagpapacheckup ko, ako lng magisa lagi. Pero minsan hindi ko na tlga knakaya eh. Natatakot n nga ako para sa baby ko baka affected n masydo sa nangyayari sakin.
