แตกแล้วจ้าาา

แตกแล้วจ้า 38 วีคพอดี จะมาเล่าประสบการณ์ที่จะไม่มีวันลืมคืนวัน7มีนาคมตี1มีอาการน้ำเดินมาโรงบาลตี2หมอตรวจปากมดลูกเปิดแค่1เซนผ่านไปหลายชั่วโมงก็ยังเปิด1เซนจนพยาบาลให้งดข้าวงดอาหารคิดในใจว่าต้องผ่าแน่ๆและที่แน่ๆได้ยินพยาบาลโทคุยกับคุณหมอว่าเคสนี้ครบ12ชั่วโมงแล้วปากมดยัง3เซน สักพักมีลมเบ่งอดทนแล้วน้ะแต่ทนไม่ไหวจิงๆ มันเบ่งเองตลอดสูดหายใจลึกๆหายใจออกทางปากก็แล้วช้วยไรไม่ได้เลย เราคิดในใจว่าเอาละวะ เบ่งมาเลยดีกว่าในตอนนั้นนอนอยู่เตียงรอคลอด แต่ในใจไม่กล้าเบ่งอีก จนให้แม่ขอร้องพยาบาลว่าว่าเราไม่ไหวแล้วเบ่งเองตลอดทุกคนในห้องรอคลอดช้วยเรากันใหญ่ สรุปนางพาเข้าไปห้องคลอดแต่แค่ให้ไปนอนเฉยๆ คิดในใจตอนนั้นทำไมไม่คลอดให้สักที จนพยาบาลมาตรวจปากมดลูกเปิด8เซน พยาบาลบอกว่าเกิดไม่ได้ก่อนให้รอครบ10เซน เราคิดว่า8เซนก็เอาว่ะรุ้ว่าอันตรายต่อเด้กแต่เรามีแรงขึ้นมาถี่ๆไม่ไหวจิงๆตอนนั้นเราเบ่งเลย รุ้ด้วยหัวออกมาแล้ว พยาบาลขู่ว่าเบ่งดูสิแผลแหไม่รุ้ด้วยน้ะ คือตอนนั้นไม่ทันละป้ะออกมาแล้วจนอยุ่ๆนางเดินมาที่เราคนเดียวแล้วก็คลอดให้เบ่ง2มีออก ในใจโอ้ยลูกเอ้ยยย กว่าจะแตกแม่ทรมานนานมากทนเจ้บเพื่อนให้หนูออกมาหัวไม่บวมแต่แม่พยายามทนแล้ว อยากเจอหน้าไวๆเบ่งเองจ้าาา? ไม่มีวันลืมความเจ้บปวดวันนั้น