โพสต์นี้ขอระบายนะคะ แม่ๆเลื่อนผ่านได้นะคะ

แม่รู้นะคะว่าการเครียดมันไม่ดีต่อลูกในท้อง พยายามทำให้ตัวเองมีความสุขแล้ว แต่คนที่เป็นพ่อของลูกหาเรื่องให้เครียดได้ทุกวัน ถึงใจจะปล่อยวาง แต่ลึกๆสมองก็คิดมากอยู่ดี ได้แต่ร้องไห้และขอโทษลูก แม่พยายามแล้วนะคะ แม่อยากเข้มแข็งให้ได้มากกว่านี้เพื่อลูก กลัวเหลือเกินว่าลูกจะเป็นอะไรไป ถ้าแม่ยังเป็นแบบนี้อยู่ในทุกวัน ทุกๆสิ่งแม่แบกรับทั้งหมด ภาระ หน้าที่ ความรู้สึก เหมือนแม่ตัวคนเดียว แต่ที่แม่ยังมีแรงอยู่เพราะลูกเลยนะ แม่บอกตรงๆว่าท้อมาก นอนไม่เคยจะหลับ และต้องตื่นเช้ามาทำงาน จิตใจแม่ย่ำแย่เหลือเกิน แม่จะอดทนนะให้ลูกเกิดมาแข็งแรงนะลูก แม่ขอโทษลูกจริงๆ