แชร์ประสบการณ์

แชร์ประสบการณ์ค่ะแม่ๆเราเป็นคนหนึ่งที่มีแฟนอายุตั้งแต่อายุน้อยๆตอนนั่นเราท้องตอนอายุ19ค่ะพ่อของลูกไปมีคนอื่นเราร้องไห้ตลอดเวลาเราต้องทำงานหนักมากแบกข้าวโพดขุดมันทำทุกอย่างที่ได้เงินค่ะแต่คือเครียดมากไม่กินอะไรไม่เคยกินยาบำรุงเพราะความที่เราบ้านนอกไม่รู้เรื่องอะไรมีคนบอกว่าอย่ากินนะนมมีสารไม่ดีเราก็ไม่กินเราท้องน้ำหนักไม่เคยขึ้นเลยจนเริ่มเข้าเดือนที่6 น้ำหนัก40กว่าๆอยู่ดีๆก็ขึ้นมา60แล้วก็ขึ้นอาทิตย์ละ4ล.เราก็ไม่รู้เรื่องดีใจที่น้ำหนักขึ้นขาก็บวมมากจนถึงหมอนัดตรวจ หมอตรวจเจอครรภ์เป็นพิษส่งตัวเราไป รพ.ในเมืองเราก็ยังไม่รู้เรื่องว่าครรภ์เป็นพิษอันตราย พอไปถึง รพ.ในตัวเมืองหมอสั่งแอดมิดทันทีห้ามขยับให้นอนอย่างเดียวความดันขึ้นสูงเกือบ200แอดมิดอยู่1อาทิตย์ หมอให้กลับบ้านได้ พอกลับไปก็บวมมากกว่าเก่าก็ยังไม่รีบไปหาหมอรอจนถึงวันนัดพอไปถึง รพ.หมอสั่งแอดมิดอีกรอบนี้ให้งดอาหารเลยเราก็ยังไม่รู้เรื่องอีกว่าหมอจะทำรัย หมอก็ฉีดยาขยายปอดให้ลูกฉีดยากันชักทุกๆ6ชม.วัดครื่นหัวใจลูกตลอดเวลาหมอบอกว่าจะต้องผ่าคลอดนะเพราะน้องไม่โตแล้วถ้ารอจนน้องครบกำหนดแม่อาจจะตาย พอใกล้จะเช้าเราเริ่มมีอาการชัก หมอก็รีบผ่าคลอดให้ น้องตลอดตอน30w.น้ำหนัก1700g.น้องหายใจเองได้แต่น้องน้ำหนักน้อยและเล็กมากเลยต้องอยู่กับ รพ.จนกว่าน้ำหนักจะขึ้น เราร้องไห้หนักมากสงสารลูก น้องอยู่ รพ.1เดือนค่ะ น้ำหนักขึ้น2000g.แข็งแรงดีหมอให้กลับบ้านได้ น้องจะโตช้ากว่าเด็กอื่นภูมิคุ้มกันไม่มี เลี้ยงยากมากร้องตลอดเวลา ฝากถึงแม่ๆมือใหม่นะค่ะ กินยาตามหมอสั่งกินอาหารที่มีประโยชน์ อย่าเครียด ที่ลูกเราเป็นแบบนี้สาเหตุเพราะเราเครียดไม่ดูแลตัวเองไม่กินยา ศึกษาหาข้อมูลมากเดี๋ยวนี้เทคโนโลยี่ทันสมัยไม่เหมือนสมัยก่อน