เเฟนติดเพื่อน

ทำใจค่ะ ผัวเราย้ายจ.มาอยู่กับเรา ไม่มีเพื่อนที่นี่สักคน แต่มันก็ยังโทรคุยกัน เล่นเกมด้วยกันได้ทั้งวันทั้งคืน คุยตั้งแต่เราท้องยันลูก 1.4 ขวบละยังไม่เลิกคุยเลยจ้า สนใจแต่มือถือกับเพื่อน พอได้กลับบ้านที โน้นไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนทุกวัน ปล่อยเรานอนรร.กับลูก 2 คน กว่าจะเสด็จกลับห้องตี 3 ตี 4 เราดูแลตัวเองกับลูกทุกอย่างทุกเรื่อง เขาไม่สนอะไรเลย ไม่ช่วยเลี้ยง ไม่ช่วยแบ่งเบา วัน ๆ ทำงาน กิน นอน เล่นเกมแค่นี้ปวดหัวค่ะ เราเคยพยายามคุยเพื่อให้เขาสนใจเรากับลูกบ้าง ก็ไม่เคยได้ผล อ้างลูกอ้างทุกอย่างมันก็ไม่เปลี่ยน นี่ล่าสุดเราไล่มันกลับบ้านเชิญไปอยู่กับเพื่อน ใช้ชีวิตอย่างที่อยากให้พอใจเถอะจ้า ตัดหางเลย ฉันไม่คุยแล้วเปลืองพลังงานชีวิต ไปนั่งคุยกับหมามันยังดูมีสมองกว่าผัวตัวเองอีก

เราปล่อยไปเลยค่ะเพราะถือว่ายังไม่มีวุฒิภาวะแยกแยะไม่ได้ทั้งที่ตัวเองมีครอบครัวไม่ได้ตัวคนเดียว โฟกัสอย่างเดียวคือลูกค่ะเราถือว่าสามีถ้าเลิกกันก็กลายเป็นคนอื่นแต่ลูกนี่สิเราเลิกเป็นแม่เขาไม่ได้ตลอดชีวิต ตั้งแต่เลิกสนใจก็รู้สึกมีความสุขขึ้นเยอะค่ะไม่เสียสุขภาพจิตด้วย