ควรรอ หรือ เดินหน้าไปต่อดี

เราเองคิดว่าตัวเองกำลังเป็นซิงเกิลมัม ปันหาก่อนท้องเราทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆบ่อย จนจะเลิกกัน แต่เราดันมาท้องก่อนเขาเองเลยต้องกลับมาอยู่กับเราเหมือนแบบฝืนใจ อยู่กันไปเขาแทบจะไม่คุยกับเราเลย เลิกงานมาก็ออกไปข้างนอกกลับมาตี2-3แทบทุกวัน ทิ้งให้เราอยู่คนเดียว จนเราคิดว่าอยู่ไปก็เหมือนแค่อยู่ เขาก็อยู่เพียงเพราะคำว่าต้องรับผิดชอบ ทิ้งมั้ยก็ไม่ทิ้ง แต่ดูแลมั้ยก็ให้แค่กิน แต่ไม่เคยสนใจใยดีอะไรเลย เราเลยออกมาค่ะ ออกมาอยู่กับแม่ตั้งแต่สงกรานต์​วันที่13 นั้งรถมาหาแม่ที่บ้านต่างจังหวัด​โดยที่ไม่ได้บอกเขาว่าจะไปไหน บอกแค่ว่าเราทนอยู่แบบไม่มีตัวตนมนชีวิตเธอไม่ไหวแล้ว (เรากับแม่ทะเลาะกันบ่อยค่ะ อยู่ด้วยกันไม่ค่อยได้)​ ตอนแรกที่เราออกมาจากบ้านเขา เราคิดว่าจะทำให้เขาคิดได้นะคะว่าไม่ควรทำแบบนี้กับลูก เขาควรให้ความสำคัญเรากับลูกบ้าง ทุกๆวันเรารอนะคะ รอว่าเขาจะโทรมาบ้าง หรือติดต่อมาบ้าง ว่าเราไปอยู่ที่ไหนอยู่ยังไงอยู่กับใคร แต่ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้จะครึ่งเดือนแล้วค่ะ ข้อความสุดท้ายที่เราบอกว่าเราอยู่โดยไม่มีตัวตนไม่ได้อีกแล้ว เขาอ่านนะคะ อ่านตั้งแต่วันแรกที่เราออกมา แต่ไม่เคยมีข้อความตอบกลับมาหรือโทร และวันนี้เราคิดว่าเขาคงไม่ตามเราแล้วค่ะ บางทีการที่เราออกมาบางทีมันอาจจะเป็นสิ่งที่เขารอคอยมาตลอด แต่เขาไม่คิดจะพูด แต่ให้การกระทำบอกเราเอง มันเจ็บมากนะคะ เจ็บตรงที่วันนี้เขาไม่พูดหรืออะไรเลยสักคำ ร้องไห้ทุกวันค่ะ เสียใจมาก แต่ก็พยายามแข็งใจตัวเองตลอด และเราคิดว่าเราจะไม่ติดต่อเขาไปอีก จนยันคลอดเราก็จะไม่ติดต่อเขา เราคิดผิดหรือป่าวค่ะ หรือเรากำลังทำร้ายลูกหรือป่าว เราควรทำยังไงต่อไปดีคะ