สวัสดีค่ะ เราก็เคยเกือยได้เป็นคุณแม่ค่ะ

เราท้องเมื่อปลายปีที่ผ่านมาช่วงเดือน 11 ปีที่ปล้วค่ะ น่าจะประมาณได้4สัปดาห์กว่าค่ะ เราไม่รู้ว่าเราท้อง เพราะไม่เคยท้องมาก่อนค่ะ คือจะหาว่าราเด็กเกินไปก็ได้ค่ะเราเเค่อายุ18ปีค่ะ ยังไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ เเล้วช่วงนั่นคือต้องเตรียมตัวสอบ กิจกรรมต่างๆนาๆในรร.ก็มีเยอะมากค่ะ เราแทบไม่ได้นับประจำเดือนว่ามารึเปล่า จนรู้ตัวอีกที เราก็เริ่มสังเกตอาการตัวเองเวียนหัวบ่อย หงุดหงิดง่ายค่ะเราเลยไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจสรุปเราท้องจริงๆค่ะ คือเราไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ ยิ่งตอนนั้นแฟนเราเพิ่งกรมทหารได้แค่เดือนเดียวเค้าไม่ให้ใช้โทรศัพท์ เราไม่สามารถติดต่อหรือบอกเค้าได้เลย เราเครียดหนักมากมืดแปดด้านไปหมด เราพยายามทำตัวเองให้ปกติที่สุด แต่สุดท้ายน้องอยู่กับเราได้ไม่นาน น้องหลุดออกมาตอนนั้นเป็นช่วงกลางดึกเรากลัวมาก ทั้งเจ็บทั้งกลัวปนกันไปหมดสับสนมากค่ะ แม่ถามเราเลยได้เเต่ตอบไปว่าเป็นประจำเดือน พอหลังจากหลุดไป เราก็เสียใจร้องไห้ตลอด พอถึงเวลาที่แฟนกลับบ้านได้ เรากะจะบอกเค้า คือเรากับแฟนยังไม่เเต่งงานกันนะคะ เราจะบอกเค้าแต่เค้าดันโมโหหาว่าเรางี่เง่าทักไปตลอดเค้าอึดอัดเค้าอยากอยู่คนเด่ยว แย่ไปกว่านั้นเค้าไม่สนใจราเลย ตอนนั้นคือราช็อกมาก เราทำตัวไม่ถูก เราเอาแต่เก็บความลับนี้เอาไว้ไม่กล้าบอกไป เพราะทางบ้านเคร่งเรื่อง ท้องก่อนวัยอันควรมาก จาดนั้นแฟนก็ทิ้งเราไป ไม่ติดต่อกลับมา เราทักไปก็ไม่ตอบ เราบอกกับตัวเองว่ส ให้ทำใจแล้วปล่อยเค้าไป เราทนอยู่อย่างนี้มาเป็นเวลากว่าครึ่งปีจนล่าสุด เราตัดสินใจทักกลับไปบอกเค้าเรื่องนี้ รู้มั้ยเค้าตอบว่ายังไง เค้าด่าเรา เค้าพูกขอโทษที่เหมือนไม่เต็มใจจะพูดออกจากใจ เราเสียใจมาก เอาจริงๆเมื่อก่อนเราคิดว่าเคาอาจจะเป็นคนดีได้กว่านี้แต่พอตอนนี้เราเริ่มคิดได้เเล้วว่า ลูกเราคงสงสารเราน้องเลยหลุดออกมา เราเสียใจมาก ถึงแม้จะเป็นเวลาเเค่สั้นๆแต่เราก็ผูกพัน ตั้งแต่วันนั้นเราก็เสียใจมาจนถึงทุกวันนี้ เราก็ยังหวังว่าสักวันหนึ่งน้องจะกลับมาเป็นลูกของเราจริงๆ