ลูกน้อย

เราจะมาแชร์ประสบการณ์ค่ะ คือว่าวันที่13 เรารู้สึกมีน้ำไหล แต่ไม่เยอะเท่าไหร่น่ะค่ะ เราเลยไปโรงพยาบาลพอไปถึงก็จะมีเจ้าหน้าที่มาซักประวัติเรา และสาเหตุที่มาโรงบาล เราก็บอกเจ้าหน้าที่ไปค่ะ ว่าเรามีน้ำไหล แต่ไม่เยอะ เจ้าหน้าที่ก็บ่นเราน่ะค่ะ แต่สุดท้ายเค้าก็ต้องตรวจมดลูกค่ะ ปากมดลูกเปิดเซนเดียวค่ะ หมอเลยให้รอดูอาการอีกทีว่ามดลูกเราจะเปิดไหม เราก็นอนรอห้องรอคลอดน่ะค่ะจนเกือบ5โมง เราไปโรงบาลตั้งแต่9โมง สุดท้ายเค้าตรวจอีกรอบ มันก็เซนเดียว หมอเลยบอกกับเราว่าจะดูอาการที่โรงบาลหรือที่บ้าน เราเลยบอกว่าที่บ้าน พอวันที่14 เราเริ่มมีอาการอีกครั้ง ตอนบ่าย 2 เรานั่งเปล ก็รู้สึกมีน้ำไหลออกมา เราก็ไม่รู้เพราะลูกคนแรก แต่มันไหลไม่เยอะ แต่ไม่ใช่มูก เราเลยไปโรงบาล แต่รอบนี้เราเจ็บด้วย กว่าเราจะไปถึงก็3โมงกว่าจะ4โมง เจ้าหน้าที่ก็ซักประวัติเหมือนเดิม จนได้ตรวจปากมดลูก ปรากฏว่ามดลูกเราเปิด2เซน พอตรวจไปตรวจมา น้ำเดิน เราน้ำเดินตอน4โมงเย็น พยาบาลเข็นเราเข้าห้องรอคลอด ให้น้ำเกลือกับกระตุ้นคลอด เราโดนกระตุ้นคลอดตั้งแต่เข็นเข้าไปเพราะมดลูกเราเปิด2เซน ตอนแรกเราก็ทนไหว พอประมาณทุ่ม2ทุ่ม เค้ามาเช็คมดลูกเราใหม่ว่าเปิดเพิ่มอีกกี่เซน แต่มันก็ยัง2เซนตั้งแต่เข้ามา เราก็รู้สึกปวดท้องมากขึ้น เรากดกริ่งทุกๆ5นาทีเราไม่ไหว เราบอกหมอเราขอผ่า แต่หมอไม่ผ่าให้ เพราะเค้าบอกว่าไม่มีภาวะแทรกซ้อน เค้าเลยไม่ผ่า จน3ทุ่ม มดลูกเราเปิด3เซน แต่นาทีนั้นเราไม่ไหวเรากดกริ่งเรียกอีก จนพยาบาลรำคาญเค้าเอากริ่งเราไป เราโมโหมาก เราเลยตะโกนร้องลั่นโรงบาล ว่าเราไม่ไหวแล้ว ขอผ่าเถอะ เราทุบตู้เรียกหมอ ร้องโวยวายก็ไม่มีคัยมาสนใจ เราบอกว่าเราไม่ไหวแล้วจนมีพยาบาลคนนึงมาปิดเครื่องกระตุ้นคลอดเรา เค้ายังพูดว่าเราไม่ได้เจ็บแบบธรรมชาติแล้วแหละ พอปิดเราก็บรรเทาปวดไม่มาก แล้วก็มีพยาบาลอีกคนพอรู้ว่ามดลูกเราเปิด3เซนเค้าก็มาเปิดเครื่องกระตุ้นอีก เราก็ร้องโวยวายอีกจนหมอมา เราทั้งอ้อนวอนให้หมอผ่าแต่หมอก็ปฏิเสธ เหมือนหมอเค้าประชดเราว่า ถ้าผ่าทำหมันเลยมั้ย เราก็บอกว่าเอา แล้วมีพยาบาลมาถามอีก ถ้าผ่าแสนนึงเอามั้ย เราก็บอกว่าเอา นาทีนั้นเรารวยขึ้นมาทันที แล้วหมอก็พูดกับเราอีกว่า ถ้าผ่าเราต้องให้ยาสลบ ถ้าคุณแม่แพ้ คุณแม่อาจจะตาย เราก็บอกว่าเอา ขอได้ผ่า สุดท้ายเค้าก็ไม่ผ่าให้เรา เค้าเดินออกไป เราก็ร้องโวยวาย จนเรารู้สึกว่าอยากเบ่งมาก เราก็เบ่งแต่ก็ไม่ออกเพราะมดลูกเราเปิดอยู่3เซน เราเบ่งนานมากขี้แตกเยี่ยวแตกเต็มที่นอน พยาบาลมาเช็ดให้เรา เราเลยขอไปเข้าห้องน้ำเราเบ่งในห้องน้ำ มันก็ไม่ออกจนเปื้อน เราโดนบ่นและกลับมานอนที่เตียง จน4ทุ่มกว่า มีพยาบาลอีกคน มาดูมดลูกให้เราปรากฎว่ามดลูกเราเปิด5เซน แต่เซนที่5มันปิดเพราะมดลูกเราบวมเพราะเราเบ่งมัน จนกลายเป็น4เซน พยาบาลคนนี้เลยถามเราว่าอยากเบ่งใช่มั้ยเราก็บอกว่าใช่ เค้าก็ช่วยเอานิ้วแหย่ไปที่มดลูกแล้วบอกเราว่า ถ้าเจ็บหรือท้องแข็งให้เบ่งเลย เราก็ทำตาม นานมากจนมดลูกเปิด10เซน เค้าให้เรานั่งรถเข็นเพื่อไปห้องคลอด แต่นาทีนั้นมีคนคลอดพร้อมเรา ก็กลายเป็น2เตียงเราเข้าห้องคลอด5ทุ่มเกือบเที่ยงคืน เค้าทำคลอดให้อีกเตียง ส่วนเตียงเราเค้าให้เบ่งเองไปก่อน แต่ไม่มีพยาบาลสักคน เราเบ่งจนเห็นแค่ผมลูก จนเที่ยงคืนครึ่งเตียงนั้นก็คลอด พยาบาลพึ่งจะทยอยมาเตียงเรา เริ่มใส่ผ้าฆ่าเชื้อ เราเบ่งกว่าจะออก พยาบาลทั้งขย่ม จนลูกเราออกมา ตอนตี1:13 แต่ตอนออกมาพยาบาลเอาลูกมาวางไว้ที่อกแต่ลูกเราหายใจแปลกๆ หายใจเหนื่อยๆ แล้วเค้าก็เข็นเราไปที่ห้องพักคลอด เราเห็นลูกเราอยู่ที่เปลเราไม่รู้ว่าลูกเราเป็นไรมั้ย เค้าเลยแจ้งไปที่ห้องเด็กป่วย ว่า เดี๋ยวจะมีเด็กไปเพิ่มอีกคน แล้วเค้าก็เข็นลูกเราไป เราก็ยังไม่รู้อีกว่าลูกเราเป็นไร จนเค้าเข็นเราไปห้องพักฟื้น พยาบาลมาบอกเราว่า ลูกเราอยู่ที่ห้องเด็กป่วย หายใจเองไม่ได้ ต้องใส่สาย เราใจคอไม่ดี พยาบาลบอกกับเราว่า คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงน้องน่ะค่ะ ถ้าคุณแม่เดินไหวก็สามารถไปเยี่ยมน้องได้เลยค่ะ พอเราไปถึง เราเห็นลูกเราใส่สายช่วยหายใจ น้ำเกลือ และสายอาหาร แต่มีคนข้างๆเตียงเค้ามาเยี่ยมลูกเค้า เค้าบอกกับเราน้องร้อง และมีน้ำดำๆไหลออกจากปาก เค้าบอกว่าเห็นพยาบาลคุยกันหน้าจะสำลักน้ำค่ำ เราหดหู่ใจคอไม่ดี กลัวลูกจะเป็นเยอะ แต่สามีเราก็เหมือนจะมาโทดเราว่า เป็นเพราะเราหรือป่าวกินกาแฟ กับ ชา แต่เราไม่ได้กินน่ะ ถ้ากินเรากินชา แต่ไม่บ่อย ส่วนกาแฟ เราแค่ชิม จากคนร่วมงาน แต่ใช้ลิ้นแตะ แต่ถ้าเรากิน เราก็จะซื้อที่เซเว่นแบบกด มันก็จะไม่เข้มข้น แต่เราจะกินลาเต้ ทุกวันนี้ลูกเราก็ยังไม่ได้กลับบ้านพร้อมเราต้องรอดูอาการ และเราก็รู้สึกผิดที่ลูกเป็นแบบนี้เพราะเราหรือป่าวที่กินชากาแฟ หรือ เป็นที่ว่าน้ำเราเดินตั้งแต่4โมงเย็น ช่วยบอกทีค่ะ เราค้างคามากค่ะ