เราก็เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวตั้งแต่ท้องได้6เดือนค่ะ เราทำใจยากมากแต่ก็ต้องทำใจให้ได้ เราเปลี่ยนความคิดเปลี่ยนสิ่งที่โฟกัส แรกๆอาจจะทำไม่ได้มันต้องใช้เวลา เราคิดว่าเวลาที่เราเหลืออยู่เราต้องใช้กับลูก เราต้องเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด ต้องดูแลลูกให้แข็งแรงที่สุด คิดแต่เรื่องลูกอย่างเดียว เราจะเลี้ยงยังไง จะทำอะไรจะหาเงินจากทางไหนดีที่ได้เยอะๆโดยที่เราต้องเลี้ยงลูกไปด้วย จะต้องเตรียมอะไรบ้างถ้าเกิดมาแล้ว จะสอนลูกยังไง เรื่องพ่อเขาคือจะไม่มีในหัวสักเท่าไหร่ เพราะเขาไม่มีบทบาทอะไรแล้ว อยากให้มองข้ามไปเลย สิ่งที่สำคัญคือลูก ลูกเท่านั้นค่ะ **ความพีคที่สุดในชีวิตของเราคือพ่อของลูกเสียชีวิตกระทันหันหลังจากที่ลูกเกิดมาได้เพียง8เดือน และเขาก็ได้มีโอกาสเจอลูกเพียงแค่ครั้งเดียวตอนลูกอายุ4เดือนคือตอนตรวจDNA ! เขาไม่มีโอกาสได้จับลูกเลย แต่นั้นมันก็เรื่องของเขา เรื่องของเราคือ ตอนนี้ลูกเราจะ5ขวบแล้ว เรามีความสุขมาก ลูกรักเรามากๆๆๆๆๆ ตัวติดกันตลอดเวลา ดูแลกัน เป็นห่วงกัน สนุกไปด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ทำอะไรด้วยกันทุกอย่างแฮปปี้มากๆค่ะ ไม่เหงาเลย555 สู้ๆนะคะ :)
Amp Mi Mi Jitwiwat