คิดยังไงกับคนที่ชอบฝากลูกไว้ที่คนอื่นตลอด

1.เรื่องตีกันของเด็ก ปกติค่ะ เขาไม่ได้โตพอจนสมองส่วนที่ควบคุมความนึกคิดประเมิณได้ว่าอะไรควรไม่ควรทำ แต่แม่สามารถบอกสอนคุยดี ๆ ได้นะคะ เขาจะปรับเปลี่ยนเองค่ะ เรามีหลานวัยประถมคนนึง บอกเลยว่าสุด แม่ตีไม่มีสลด แต่กับเรา เราพูดครั้งเดียวจบค่ะ กลัวเราเกร็งเรามาก ซึ่งเราไม่ได้ขู่ไม่ได้ตี เราพูดปกตินิ่ง ๆ จ้องหน้าให้รู้ว่าจริงจังนะ 2.หลานติดน้าปกติมากค่ะ ยิ่งถ้าน้าเล่นด้วย เล่นสนุกก็จะยิ่งปกติมากค่ะ หลานเราก็ติดสามีเรามากกกก เพราะสามีเราเล่นด้วยเล่นสนุก สมัย 2-3 ขวบ เราพึ่งแต่งงาน ไม่มีลูก เวลาผ่านบ้านเรานางจะเรียกอาเบส ๆ ทุกครั้ง ซึ่งเราเลี้ยงหลานมาตั้งแต่ 2 เดือนจนขวบ นางไม่ติดเราเลยจ้า แค่บอกให้หอมแก้มนางยังไม่หอม แต่กับอาเบสทั้งหอมทั้งกอด 🤣 3.ถ้าแม่ยังต้องอยู่ร่วมบ้านกัน แม่จะเจออะไรแบบนี้แบบเลี่ยงไม่ได้ค่ะ เราปรับคนอื่นไม่ได้หรอกแม่ แต่เราปรับตัวเองได้นะ ลองเปลี่ยนมุมมองของตัวเองดูค่ะ 4.แยกบ้านไป จบ ย้ายไปอยู่กับบ้านฝั่งแม่ บ้านฝั่งแฟนก็เจอกันแค่วันที่ควรเจอก็พอ เราก็มีหลานค่ะ อย่างที่บอกว่าเลี้ยงแต่เล็ก แต่พี่สะใภ้แทบจะไม่ให้ลูกมาบ้านใครเลยเขาเกรงใจ ซึ่งเราเต็มใจดูแลนะ หาข้าวหาน้ำหาปลาให้กินตลอด ไปไหนพาไปด้วยได้แต่จะอนุญาตพ่อแม่หลานก่อน เรามองว่ามันดีอีกแบบ เวลาลูกเราโตลูกเราก็จะมีพี่คอยดูแล มีเพื่อนเล่น ไม่เหงาค่ะ หลานเราก็ซนมากนะ พูดไม่หยุดด้วย แต่ที่ซนยิ่งกว่าหลานคือลูกเราเองค่า 🤣 555555

เราไม่ได้ใจแคบค่ะ ลูกใครคนนั้นก็ควรดูแลเอง ดูแลเองไม่ได้ก็ไม่ควรมี ถ้ามีแล้วเดือดร้อนคนอื่นตลอด อีกอย่างเราเองก็มีลูก เราก็ต้องดูแลลูกเรา แฟนก็ได้หยุดแค่ไม่กี่วันต่อเดือน การที่อยากมีเวลาส่วนตัวกับครอบครัวไม่ใช่เรื่องที่ผิดค่ะ อีกอย่างเราลูกมาฝากไว้แบบนี้ตลอด ก็ไม่ควร ถ้าเป็นนานๆครั้งคงพอรับได้ แค่เราเลี้ยงลูกทำนั้นโน้นนี่ ก็เหนื่อยแล้ว จะให้มาดูแลลูกคนอื่นด้วยตลอดก็คงไม่ไหว อีกอย่างมันไม่ใช่หน้าที่ของเราเลยค่ะ