กุ๊ก กุ๊ก กู๋ !! รวมเรื่องหลอนที่คุณอยากแชร์

เจอประจำ บางทีนึกว่าคนด้วยซ้ำ #สุพรรณ# ตอนนั่งรถกับเพื่อนกลับจากสุพรรณบุรีตอนสัก21.30น.โดยประมาณ ถนนสายยาวไฟถนนค่อนข้างมืด มีไฟถนนบ้างบางตอน เราก็เปิดเพลงไปร้องเพลงไปเพื่อไม่ให้เพื่อนง่วงนอนจนมาถึงช่วงนึงที่ไม่มีไฟถนน ถนนก็จะมืดๆหน่อยอยู่ดีๆเราก็มองเห็นชายคนนึงทั้งตัวสีน้ำตาลหมดเลยตั้งแต่หัวจรดเท้าสีน้ำตาลอยู่กลางถนน 4เลนส์ เราก็บอกเพื่อนระวังคนนะเพื่อนก็ตกใจคนที่ไหนกันบนถนนไม่มีอะไรเลยแล้วเพื่อนก็มองหน้าเราแล้วถามมาว่า มึงเจอใช่ไหม เลยบอกไม่รู้ บอกแค่ให้ระวังคนกลางถนน เพื่อนเลยพูดสวนกลับมา คนบ้าไรไม่มีใครอยู่บนถนนเลยนะเมื่อกี้อะ เราเลยตอบเพื่อนไปสงสัยจะตาฝาดมั้งแต่ในใจเราคือเห็นจริงๆเขายังมองมาที่รถเราอยู่เลย ตอนบอกระวังคน แต่ในใจกลัวเพื่อนจะกลัวแล้วขับรถโดยประมาทเลยบอกมันไปว่าเราตาฝาด ##เขาใหญ่## ตอนนั้นกำลังมีน้องเลย3เดือนนิดๆอิแม่มีภารกิจไปเขาใหญ่ช่วงหน้าหนาวพอดีโดยมีน้องๆไปด้วย2นายและ1พลขับระหว่างทางนัดเจอเพื่อนอีกคนนึงเขามาคนเดียวไม่ชินทางจึงหลงทางและส่งGPSมาให้เรา ทางพลขับก็วนรถหาเกือบๆ2ชม.ได้จนเขาท้อและมาจอดที่ที่นึงซึ่งเราเองก็ไม่ได้สังเกตในรถมีเหล้าอยู่1ขวดน้องตำรวจเลยขอเราดื่มแก้เครียดได้ไหมเราก็อนุญาตให้ดื่มแล้วเราก็ลดกระจกรถลงเพื่อโทรหาเพื่อนเท่านั้นแหละที่ที่เรามาจอดนั้นคือหน้าเมรุวัดๆนึงเราจึงดุพลขับว่ามาจอดอะไรตรงนี้วะสักพักน้องที่นั่งด้านหลังเราบอก พี่ออกรถเถอะไปจากตรงนี้กันเสียงมันสั่นๆ มันคงหนาวมั้ง เราลดกระจกรถลงด้วยนี่นา ก่อนจะปิดกระจกสายตาดันเหลือบไปมองกระจกข้างพอดี ตรงด้านหลังรถเก๋งฝั่งที่น้องตำรวจเรานั่งนั้นเรามองเห็นชายคนนึงเกาะอยู่ที่ระหว่างกระโปงหลังรถกับประตูรถด้านหลังแต่เราไม่พูดอะไร ตอนนั้นในใจอยากออกรถไปจากตรงนั้นไวๆด้วยซ้ำ พอออกรถมาสักพักเหมือนเราขับรถเป็นวงกลมอะมาเจอที่เดิมตลอด น้องตำรวจมันเลยพูดขึ้นมาว่า ผงผีห่าไรกุไม่กลัวหรอก แต่มันพูดด้วยเสียงสั่นๆเราเลยบอกน้องให้เอาเหล้าเทลงพื้นดิ มันก็ลดกระจกรถลงแล้วเทลงพื้นไป แล้วพูดมาว่า อยากกินก็บอกกันดีๆดิวะไม่ใช่เกาะรถมา จากนั้นสิ่งนั้นก็หายไป เราเลยถามมัน มึงเห็นเหมือนกันใช่ไหม มันเลยบอกใช่ !!!เราเลยบอกเออรีบไปจากตรงนี้กันพอออกรถมาก็เจอรถเพื่อนเลยมันบอกจอดรถรอนานมากละไปไหนมาเนี่ย!!!!เลยไม่อยากพูดไรมากเลยบอกมันพรุ่งนี้เช้าจะเล่าให้ฟัง พอเช้าก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้กับเพื่อนฟังมันบอกเหมือนได้ยินเสียงรถขับผ่านไปมาหลายรอบแต่มองไม่เห็นเหมือนกัน เราทุกคนต่างก็อึ้งกันไปหมดสงสัยจะเจอดีที่เขาใหญ่สะแล้ว พอเสร็จภารกิจเราทั้งหมดก็พากันไปทำบุญใส่บาตร

เรื่องต่อมาเกิดขึ้นที่คอนโดย่านพระราม9ค่ะตอนนั้นอายุ19 คอนโดนี้เจ้าที่เป็นแขกค่ะ ลักษฯะห้องจะเป็น1ห้องนอน1ห้องนั่งเล่นห้องน้ำอยู่ติดห้องนอนในห้องนอนมองผ่านไปจะเห็นทางเข้าห้องน้ำเราทำงานกลางคืนเลิกงานตี2ตี3กลับมาอาบน้ำเล่นโทรศัพท์ แรกๆจะเห็นชายผ้าขาวแวบไปมาตรงทางเดินเข้าห้องน้ำพอตั้งใจดูก็เห็นจริงค่ะพอโตมาใจเริ่มกล้าไม่อึ้งเหมือนก่อนวิ่งตามชายผ้าเปิดไฟห้องไม่มีใครไม่มีอะไรเลยค่ะ เลยเล่าให้แม่ฟังในหลายวันต่อมาแม่ไม่เชื่อค่ะ จนวันนึงนอนๆอยู่ฝันเห็นกุมารใส่จงกระเบนสีเหลืองเดินตามแล้วบอกว่าน่ารักนะ เลยเล่าให้แม่ฟังแม่บอกคิดมากไม่มีอะไรหรอกทันใดนั้นค่ะ กลิ่นน้ำหอมที่พึ่งซื้อมาฟุ้งเลยดมหาที่มากลิ่นอยู่แค่ตรงหน้าเรากับแม่ค่ะแต่กระเป๋าอยู่ปลายเตียงเรากับแม่เดินออกจากห้องเลยค่ะ เหตุการณ์ต่อมาเรารู้สึกเหมือนมีคนเขย่าเตียงสังเกตุมา2วันวันที่3นอนอยู่ตอนกลางวันเขย่าอีกแล้วค่ะสังเกตุเห็นตัวแม่ขยับตามที่เตียงสั่นเลยเล่าให้แม่กับพ่อฟังไม่อยากอยู่แล้วแม่บอกแม่ถูกหวยบ่อยทนๆเอา จนเหตุการณ์ล่าสุดที่ทำให้เราไม่อยู่ต่อเรานอนเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิมค่ะตี3รู้สึกมีคนมองห้องเรามีพัดลมตั้งโต๊ะปรับระดับได้เราปรับสูงสุดเลยค่ะเราก็มองไปรอบห้องไม่มีใครเราอยู่กับแม่พ่อไปทำงานจนรู้สึกเริ่มกลัวเลยตัดสินใจเงยหน้าเรานอนตรงกับพัดลมพอดีเห็นกุมารนุ่งจงกระเบนสีเหลืองยืนค้ำเอวตัวเค้าเป็นสีเหลืองค่ะระดับความสูงสูงกว่าพัดลมประมาณ1-3เมตรวินาทีนั้นเราตกใจมากตานี่เบิกโพลงทั้งคู่ด้วยอาการตกใจเค้าก็อุ๊ยเราก็อึ้งค่ะแล้วหายไปต่อหน้าต่อตาเราปลุกแม่แล้ววิ่งไปเปิดไฟ บอกไม่อยู่แล้ว เรายังจำหน้าตาเค้าและตอนเค้าตกใจได้อยู่เลยค่ะไม่เคยลืมเพราะเจอแบบใกล้ตัวมากแค่ปลายเตียงถ้าเปรียบอายุคนอายุราวๆไม่เกิน15-16ค่ะ เด็กผู้ชายหน้าตาดีเลยทีเดียว เราออกมาได้หลายปีจนไปเจอพี่ที่เค้าเคยเห็นเราในตึกเดียวกันแต่ไม่รู้จักกันได้มีโอกาสทำงานด้วยกันเค้าถามว่าทำไมถึงออกจากคอนโดนั้นเห็นผีใช่มั้ยถึงย้ายออกเราอึ้งค่ะและเล่าทุกอย่างให้เค้าฟังเพื่อนเค้าก็เจอเป็นผีผู้ชายตัวใหญ่มากอำเค้าแทบทุกคืนจนเค้าต้องย้ายออก เรื่องก็มีประมาณนี้ค่ะ

ขอตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า หายไปไหน เรื่องนี้เกิดขึ้นที่จ.นนทบุรีค่ะ ตอนนั้นอยู่ม.1 เป็นช่วงวันหยุดหรือปิดเทอมนี่ล่ะค่ะมีเพื่อนมานอนที่ห้อง เราเลยหาอะไรทำโดยการปั่นจักรยานเล่นเราเป็นคนปั่นเพื่อนเป็นคนซ้อน ปั่นไปที่ร้างบ้างจนเริ่มโพ้เพล้เราก็จะกลับบ้านและเลือกไปทางลัด ทางนั้นจะมีแยก2แยกซ้ายมือจะมีโรงแรมซึ้งหลายปีก่อนมีชื่อเสียงมากขวามือเป็นตึกร้างทางลัดเข้าบ้านประมาณ100เมตร เรากับเพื่อนเห็นคนกลุ่มใหญ่เตะฟุตบอลกันอยู่ระหว่างปั่นก็คุยกับเพื่อนจะไปทางไหนดีแยกขวามือมีหมาดุไม่อยากไปถ้าตรงไปก็มีคนเตะบอลเราได้ยินเสียงพี่ๆเตะบอลกันเสียงดังมากค่ะมีคนอยู่ประมาณ10กว่าคนได้มีหมาตัวสีขาววิ่งด้วยเราเลยหยุดรถตรงหน้าสนามหันไปคุยกับเพื่อนว่าจะไปทางไหนดีหันกลับมาอีกทีเสียงคนหายไปเห็นแต่หมาวิ่งตามฟุตบอลหมาพันธ์พุตเดิ้ลสีขาวจำได้ติดตาเลยค่ะคนเหล่านั้นใส่ชุดบอลสีขาวทุกคน เลยสรุปจะไปอีกทางหันหน้าไปกำลังจะเลี้ยวขวาไม่มีคนอยู่แล้วค่ะ เราเป็นคนที่พอเห็นเรื่องแบบนี้จะอึ้งอยู่แบบนั้นเพื่อนลงมาจากรถแล้วบอกว่าเค้าหายไปไหน ตอนนั้นได้สติเลยเดินหาพวกพี่เค้าแล้วก็เดินไปถามรปภหน้ารรที่ยืนตลอดตั้งแต่เข้ามาว่าเห็นคนเตะบอลมั้ยก่อนที่หนูจะเข้ามาเค้าบอกไม่เห็นหรอกหนูลุงยืนอยู่นานแล้วไม่มีใครมาเตะบอลแถวนี้เลยหนูตาฝาดหรือเปล่า ตอนนั้นเรากับเพื่อนงงมากกับสิ่งที่เห็นเพราะเห็นเหมือนกันแต่ไม่ได้ข้อสรุปค่ะยังคิดนะคะว่าวันไหนไปนนอีกจะไปหาคำตอบให้ได้เลย

มีหลายเรื่องเลยค่ะเล่าหลายเรื่องได้มั้ยคะ เรื่องแรกขอตั้งชื่อว่า เงาดำ ตอนนั้นอยู่ป.6 ในวันนั้นมีเรียนชั่วโมงกิจกรรมแต่ครูไม่มา เรากับเพื่อนเลยไปที่ห้องเรียนห้องเราอยู่ห้องสุดท้ายในตึกก็จะมีคนนะคะแต่ห่างออกไป3-4ห้อง ด้านหลังตึกเป็นสวน รรอยู่ใกล้วัดด้วยความว่างเลยชวนกันเล่นกระโดดเชือกเอาเชือกลูกเสือมากระโดดวันนั้นมีเรียนลูกเสือพอดี พอเรากระโดดเสร็จก็มานั่งหันหน้าเข้าหาประตูเราอยู่หลังห้องเพื่อนหันหลังให้ประตูห้องเรียนตอนเพื่อนกระโดดสังเกตุเห็นเหมือนคนวิ่งผ่านประตูแรกไปคิดว่าเค้าคงมาเอาหนังสือ ครั้งที่2ครั้งที่3เราลุกไปดูเพราะครั้งที่3ไม่เห็นเดินออกมาสักทีสงสัยเลยลุกไปดูไม่มีใครกลับมานั่งที่เพื่อนก็กระโดดต่อนั่งได้สักพักเห็นเงาดำดำมากๆค่ะร่างผอมสูงระบุไม่ได้ ญหรือช แต่คิดว่าน่าจะช เดินเข้ามาเหมือนเดินมาจากทางด้านมุมสุดของตึกที่เราบอกเหมือนมีคนวิ่งไปแต่ไม่กลับออกมาเค้าเดินตรงมาที่เพื่อนเรา ปกติเราเป็นคนที่เวลาเห็นเรื่องพวกนี้แล้วโลกจะหยุดค่ะ มันอึ้งได้แต่มองก้าวขาไม่ออกยืนอึ้งอยู่แบบนั้นจนมีลมมาปะทะหน้าเลยได้สติเค้าเดินมาเอื้อมมือ2ข้างมาเกาะที่ไหล่เพื่อนพอดีเราเลยเรียกชื่อเพื่อนเพื่อนก็วิ่งมานั่งตักเราเลยค่ะปกติเพื่อนเป็นคนห้าวๆไม่กลัวอะไรแต่เพื่อนบอกรู้สึกเย็นที่หลังเลยพาเพื่อนออกจากจุดนั้นแล้วเล่าให้เพื่อนฟังจากนั้นก็ไม่เล่นแบบนี้อีกเลยค่ะ

สมัยเรียนเช่าบ้านอยู่กับเพื่อน ๆ ค่ะ วันนั้นเราอยู่บ้านคนเดียวแล้วมีเพื่อนของเพื่อนที่อยู่คนละเอกแวะมาทำงานที่บ้านกัน ก่อนเข้าบ้าน(เอ)หนึ่งในเพื่อนที่มาเค้าก็ชะงักไปพักนึง แต่ก็ไม่มีอะไร ก็เข้าบ้านมาปกติ พอทำงานเสร็จก็แยกย้ายกลับไปตามปกติ ตกดึกของวันถัดมาเอ ก็ทักเพื่อนเรามาในไลน์ แล้วถามว่า ผญ ผมยาวเสื้อขาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างบ้านเราคืนนั้นเป็นใคร ซึ่งวันที่เพื่อนหมายถึงวันนั้นมีเราอยู่บ้านคนเดียวเพราะเพื่อนคนอื่น ๆ เรียนเอกเดียวกันหมด วันนั้นเราเลยอยู่บ้านคนเดียวค่ะ แล้ววันนั้นเราไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น แต่นั่งอยู่ตรงประตูเลย แล้วหลังจากวันนั้นทุกครั้งที่มีคนแปลกหน้ามาบ้าน เราก็จะได้รับการไลน์มาถามเรื่องผญ ผมยาวเสื้อขาวตลอด จนเราตัดสินใจถ่ายรูปบ้านไปให้อาที่มีเซ้น อาบอกว่าเค้าอยู่ตรงบันไดบ้าน เค้ามาดีไม่ได้ทำอะไร ให้ไปทำบุญและบอกบ้านเลขที่ซะ ซึ่งมันคือเรื่องดีเลย เพราะบ้านเราไม่เคยล็อคแต่ไม่เคยของหายอาจจะเพราะคุณผญ คนนี้นี่แหละค่ะ

เคยไปพักที่ รร เก่าชื่อดังในเมืองภูเก็ตค่ะ แล้วพักแยกห้องกันกับเพื่อนผู้ชาย พอเราเปิดประตูเข้าห้องปุ๊บแล้วรู้สึกไม่ดีมากๆ เลยปิด แล้วรีบขอแลกห้องกับเพื่อนค่ะ พอตอนเช็กเอาท์เสร็จ เพื่อนบอกว่า ห้องที่นอนนั้นเหมือนมีคนจ้องอยู่ตลอดเลยเขานอนไม่ได้เหมือนกัน แต่ตอนนั้นไม่กล้าบอกเราค่ะ มันต้องมีอะไรแน่ๆ บรื๋อ

พิมพ์นี่ยาวต้องพูดค่ะถึงได้อรรถรส

ไม่เคยเล้ยยย และอย่าเจอเลยค่ะ

เข้ามารออ่านเม้นค่ะ

เยอะเล่าไม่หมด