เป็นแม่ไม่ง่าย
ไม่มีตอนไหนเลยที่ง่าย
นับตั้งแต่รู้เลยว่ามีอีกชีวิตนึงอยู่ในท้อง สิ่งที่เคยทำที่เคยชอบก็ทำไม่ได้ แค่อยากจะนอนหลับสนิทสบายๆยังทำไม่ได้เลย ต้องลุกมาเข้าห้องน้ำคืนละ 3-4 ครั้ง เมื่อยขาปวดหลังเพราะต้องแบกรับน้ำหนักเกือบ 3 กิโลไว้ จะขยับตัวทำอะไรก็กังวลไปหมด
จนตอนคลอด..เจ็บสุดในชีวิตเลยก็ว่าได้
ไม่ว่าจะคลอดเองเจ็บก่อน หรือผ่าคลอดเจ็บทีหลัง แต่เชื่อไหมทันทีที่ได้ยินเสียงลูกร้องเราลืมความเจ็บปวดแสนสาหัสของเราไปเลยชั่วขณะ
เพราะคำถามแรกที่เราถามกลับเป็น
“ลูกแข็งแรงสมบูรณ์ดีไหม ปลอดภัยครบ 32 รึเปล่า?”
ยิ่งพอหลังคลอดนี่แหละ..ของจริง
ความกังวลถาโถมประดังเข้ามาใส่
ทำไมน้ำนมยังไม่มา จะจับลูกเข้าเต้าแต่ละทีก็ไม่ถนัด ต้องอดหลับอดนอนตื่นมาปั๊มนมทุก 3 ชั่วโมงเพื่อให้ลูกมีน้ำนมกินถึงนมคัดเต้าระบมแม่ก็อดทนกัดฟันสู้จนบางทีถึงกับเป็นไข้
จะจับลูกเรอยังไง เช็ดสะดือ เช็ดอึ๊แต่ละทีก็ต้องหมั่นดูว่าปกติไหม
ไหนจะต้องปั๊มนม ไหนจะต้องอุ้มโอ๋เวลาลูกร้อง ไหนจะต้องกังวลว่าลูกเป็นอะไรหรือเปล่า
หันไปมองอีกทีขวดนมยังไม่ได้ล้าง ผ้าอ้อมก็ยังไม่ได้ซัก การใช้ชีวิต กิจวัตรทุกอย่างของเราเปลี่ยนไปหมด
ทุกเวลาเป็นของลูก คิดถึงแต่ลูกจนเราลืมนึกถึงตัวเอง ลืมแม้กระทั่งกินข้าว น้ำไม่ค่อยได้อาบ ผมไม่ได้สระ เหนื่อยสารพัดแต่เราก็ยังเผลอคิดว่าเราบกพร่อง ยังทำหน้าที่ได้ไม่ดีพอ
พอลูกโตขึ้นมาหน่อยคิดว่าจะง่าย..แต่ก็ไม่
ข้าวมื้อแรกต้องทำยังไง จับลูกนั่ง ลุ้นลูกคลาน พาลูกเดิน เลิกมื้อดึก ฝึกลูกกินข้าวเอง สอนเลิกแพมเพิส ต้องทำงานไปเลี้ยงลูกไป ที่ทำอยู่ในแต่ละวันว่าเหนื่อยแล้วแต่เรายังคิดไกลวางแผนอนาคตไว้เผื่อลูกด้วย จะเข้าโรงเรียนอะไร จะสอนลูกให้มีวินัย เป็นคนดีอยู่รอดในสังคมได้ยังไง แต่ละพัฒนาการทุกย่างก้าวของลูกแม่ล้วนทุ่มเทแรงกายแรงใจให้หมดหน้าตัก นี่ยังไม่นับความเหนื่อยใจจากแรงกดดัน คำพูดดูถูกจากคนรอบข้างที่คนเป็นแม่ต้องเจอนะ
แต่ถึงต่อให้ยากให้เหนื่อยยังไงแม่ก็ยินดีและพร้อมจะทำให้ได้เพราะแม่รู้ว่าแม่ทำไปเพื่อใคร.. ก็เพื่อลูกผู้เป็นความสุขของแม่
ถ้าวันใดที่เราเจอคำพูดบั่นทอนจิตใจ หรือเจอปัญหาอุปสรรคอะไรก็ตามเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกอยากให้เราก้าวข้ามผ่านมันไปให้ได้ เพราะเรารู้ดีอยู่แก่ใจเป็นแม่ไม่ง่าย..ไม่เคยมีอะไรง่าย
แต่เราก็เลี้ยงลูกให้เติบโตมาจนทุกวันนี้ได้เพราะฉะนั้นภูมิใจในความเป็นแม่ของเรานะ
ตบบ่าบอกตัวเองได้เลยจ้ะ
“เก่งเหมือนกันนะเราเนี่ย” 😉👍🏻